ანალიტიკა

სომხებს დაურიგებენ ქართულ პასპორტებს, ისე რომ ქართველებს რუსეთიდან და თურქეთიდან ქვეყანაში არ შეუშვებენ - სალომე ზურაბიშვილის უსინდისო განცხადება
10.10.18 14:50

ის, თუ როგორ იმცირებენ თავს ქართველი პოლიტიკოსები სომხური ლობის წინაშე და სომხური სათვისტომოს წარმომადგენლების წინაშე შეშფოთებას იწვევს. გასაგებია, რომ არჩევნებია და ხმებია საჭირო და ა.შ. მაგრამ პირობა დადო, რომ საკუთარ ქვეყანას, საქართველოს, რომლის ტერიტორიის 20% ისედაც ოკუპირებულია სომხური ლობის ინტრიგების გამო, გადააქცევ „სომეხთა სახელმწიფოდ“ - ეს უკვე ნამეტანია.

ასე, საქართველოს პრეზიდენტობის კანდიდატმა სალომე ზურაბიშვილმა არამხოლოდ დაჰპირდა სამცხე-ჯავახეთის სომხური სათვისტომოს ერთ-ერთ ლიდერს, რომ გამარჯვების შემთხვევაში აიყვანს მას თავის ადმინისტრაციაში, არამედ მივიდა იქამდე, რომ ფაქტობრივად შეჰპირდა დაურიგოს ქართული პასპორტები ყველა სომეხ მსურველს და არ მისცეს ეს პასპორტები იმათ, ვისი დანახვაც არ სურს სომხურ ლობს საქართველოში. რომლის მიწებზეც იგი არ მალავს საკუთარ ეროვნულ პრეტენზიებს.

სომხურ სათვისტომოსთან შეხვედრისას ნინოწმინდაში პრეზიდენტობის დამოუკიდებელმა კანდიდატმა სალომე ზურაბიშვილმა თქვა, რომ „საქართველოს სომხების უფლება“ „ირღვეოდა“ მათთვის ქართული მოქალაქეობის მინიჭების საკითხში.

სამცხე-ჯავახეთში მცხოვრებ სომხებს სალომე ზურაბიშვილმა შეახსენა თავისი დამსახურება მათ წინაშე - ცოტა ხნის წინ ძალაში შევიდა შესწორებები „მოქალაქეობის შესახებ“ კანონში, რომლის მიხედვითაც საქართველოს ყოფილ მოქალაქეებს 2018 წლის 15 აგვისტოდან 2020 წლის 31 დეკემბრამდე შეუძლიათ მიმართონ სახელმწიფო სერვისების განვითარების სააგენტოს თხოვნით, რომ მათ აღუდგინონ საქართველოს მოქალაქეობა. ასევე საქართველოს მოქალაქეებს ავტომატურად აღარ ჩამოერთმევათ ქვეყნის მოქალაქეობა იმის გამო, რომ მათ სხვა ქვეყნის პასპორტი ექნებათ. პრაქტიკულად სამცხე-ჯავახეთის სომხებს გააჩნიათ ორი, ხანდახან კი სამი მოქალაქეობა (სომხეთის და ზოგჯერ რუსეთის) და ამიტომ მათ ისედაც ქართული მოქალაქეობა არაკანონიერად ჰქონდათ.

ასევე სალომე ზურაბიშვილმა განაცხადა, რომ „აქამდე მოქალაქეობის მიღება შეიძლებოდა მხოლოდ მისი მინიჭებითა და მხოლოდ პრეზიდენტის საბოლოო გადაწყვეტილებით და ერთმა პრეზიდენტმა (მიხეილ სააკაშვილმა) მოქალაქეობა დაურიგა ბევრ თურქს, დღეს მისი წარმომადგენელი ჩემი ოპონენტია, მაგრამ თქვენთვის მას არ მიუცია მოქალაქეობა“.

ზურაბიშვილის სიტყვები სომხურმა მედიამ აიყოლია. მათ დაიწყეს სპეკულირება იმით, რომ ყველაზე მეტად ქართული მოქალაქეობა მიიღეს მხოლოდ რუსეთის მოქალაქეებმა – 19 ათას 582 -მა ადამიანმა, მეორე პოზიციაზე 3 ათას 135 მაჩვენებლით - თურქეთის მოქალაქეებმა, მესამე ადგილზეა აშშ (1686 ადამიანი), მეოთხე ადგილზე - საბერძნეთი 1290 ადამიანი) და თურმე, სომხეთი რეიტინგში მოხვდა მხოლოდ მეხუთე ადგილზე (1121 ადამინი). ამ მონაცემებიდან გამომდინარე სომხურმა ორგანიზაციებმა და სომხურმა ლობმა დაიწყო ღრიალი სომეხთა „დისკრიმინაციის“ შესახებ ქართული პასპორტების „განაწილების“ ფონზე „თურქებზე“ და „რუსებზე“.

ამასთანავე, რა თქმა უნდა, არცერთმა მათგანმა არ დააზუსტა რომელი „რუსები“ და „თურქები“ (იმავე ზურაბიშვილის გამოთქმით), ძირითადად მიემგზავრებიან საქართველოში და იღებენ ქართულ მოქალაქეობას.

თუმცა საკმარისია შევხედოთ იმ „რუსების“ სიას, ვინც მიიღეს მოქალქეობა- სიაში სულ ქართული გვარებია. ამაში უცნაური არაფერია, რადგან რუსეთში რიცხვობრივად ქართული სათვისტომოს უმრავლესობა ცხოვრობს - რამდენიმე მონაცემების მიხედვით 1 მლნ ქართველზე და წარმოშობით ქართველზე მეტი. ბევრ მათგანს სურს დაბრუნდეს საკუთარ ისტორიულ სამშობლოში. მაგრამ, ამსთანავე, ისინი ცხოვრობენ რუსეთში მესამე-მეოთხე თაობებით.

ჩვეულებრივი გზით მათთვის მოქალაქეობის მიღება ძნელი იყო. სწორედ ასეთ „რუს ქართველებს“,ხელს უწყობდა საქართველოს ხელისუფლება, მოქალაქეობის მინიჭების გამარტივებაში.

იგივე ეხება თურქეთის მოქალაქეებს, რომლებმაც საქართველოს მოქალაქეობა მიიღეს. მათი უმრავლესობა ეთნიკური ქართველი-მუსლიმია - ლაზები, აჭარლები, შავშები, იმერხევები და ე.წ „ჩვენებურები“ - ქართველი მუჰაჯირების შთამომავლები აჭარიდან და სამცხე-ჯავახეთიდან.

თურქეთის მოქალაქეთა შორის ქართველი წარმოშობის 2 მლნ-ზე მეტი მოქალაქეა. ბევრმა მათგანმა შეინარჩუნა ქართული ენა და ქართული ცნობიერება. უბრალოდ მათი „ოფიციალური“ გვარები „საერთო თურქულია“, ვინაიდან წინა საუკუნის 20-იან წლებში თურქეთში „გვარების უნიფიკაცია“ ჩატარდა. ასევე, ცნობილია, რომ სსრკ-სა და თურქეთს შორის ათწლეულების მანძილზე არსებობდა „რკინის ფარდა“, ამიტომ ყველა თურქი ქართველი და მათი წინაპრები მე-5 მე-6 თაობაში არასოდეს ყოფილან საქართველოში და არ შეუძლიათ ჩვეულებრივი გზით მიიღონ მოქალაქეობა, როგორც ის ადამიანები, რომელთა მშობლები ან ბებია-ბაბუები დაიბადნენ და ცხოვრობდნენ საქართველოს ტერიტორიაზე ან საქართველოს სსრ-ში.

მაგრამ საკუთარი ფესვები ამ ქართველებს ახსოვთ, ამიტომ მიილტვიან საქართველოსკენ.

მოქალაქეობის მინიჭების პრაქტიკა, რომელიც ეროვნულ წარმომავლობას აცნობიერებს, მთელ მსოფლიოში არის. მაგალითად, გერმანია გამარტივებული წესით ურიგებს გერმანიის მოქალაქეობას იმ ადამიანებს, რომელთა წინაპრები დიდხანს ცხოვრობდნენ სხვა ქვეყნებში, პოლონელები - პოლონელებს, უნგრეთი - უნგრული წარმოშობის პირებს, რომლებიც ქვეყნის საზღვრებს გარეთ იმყოფებოდნენ. მაგრამ არავინ ადანაშაულებს ამ ქვეყნებს იმაში, რომ ისინი საკუთარი ხალხის წარმომადგენლებს მოქალაქეობას ანიჭებენ და არა, მაგალითად, სომხებს! მაშინ რატომ ისმის ასეთი ბრალდებები საქართველოს წინააღმდეგ?

ამრიგად, თურქი ქართველებისთვის საქართველოს მოქალაქეობის მინიჭების ბრალდება გამარტივებული გზით არის პოლიტიკური სპეკულაცია. ამ ქართველების უმრავლესობა, იმ მუსლიმი ქართველების შთამომავლები არიან, რომლებიც თავიანთი სახლებიდან გაძევებულნი იყვნენ რუსეთის იმპერიის მიერ მიწების დაპყრობისა და ჩამორთმევისას და მათ აქ სომეხი ემიგრანტები ჩაასახლეს. ეს განსაკუთრებით ეხება აჭარაში მცხოვრებ ქართველებს (მათ შორის ბათუმს) და განსაკუთრებით სამცხე-ჯავახეთს. ჯავახეთიდან გამოძევებულ იყო, თითქმის, მთელი ქართული მოსახლეობა და ქართული მიწები სომხებით დაასახლეს, რომელთა შთამომავლების წინაშე სალომე ზურაბიშვილი ახლა თავს იმცირებს. ბათუმიდან და მისი მიმდებარე ტერიტორიებიდან 2/3-მდე აჭარელი გააძევს და მათ ადგილზე ქალაქ ბათუმში სომხები ჩაასახლეს.

და, აი, სომხეთში რუსეთისა და თურქეთისგან განსხვავებით ქართველები საერთოდ არ ცხოვრობენ. ისინი იქ არ არიან, როგორც მოვლენა. ისევე, როგორც სხვა ეროვნების წარმომადგენლები, ვინაიდან სომხეთი მსოფლიოში ყველაზე მონო-ეთნიკური სახელმწიფოა, საიდანაც სხვა ეროვნების წარმომადგენლები გააძევეს. ასე, რომ სომხეთის მოქალაქეებმა, ვინც ქართული მოქალქეობა მიიღო - ყველა მხოლოდ ეთნიკური სომეხია.

ამრიგად, სამცხე-ჯავახეთის სომხების ხმებზე დევნით, რომელთა შორის ბატონობს აგრესიული სომხური ნაციონალიზმი და სეპარატისტული განწყობები, სალომე ზურაბიშვილმა, ფაქტობრივად, პირობა დადო, რომ საქართველოში „არ შეუშვებს“ მუსულმან-ქართველებს, რომლებიც აცნობიერებენ თავის ქართულ ფესვებსა და სურთ იცხოვრონ ქართულ სახელმწიფოში, არამედ გაუხსნის „ფართო გზას“ სომხებს საქართველოში.

რისი მოტანა შეუძლია ამას - კარგად ეცოდინებათ და შეუძლიათ მოყოლა 300 ათასზე მეტ ქართველ ლტოლვილებს აფხაზეთიდან, რომლებიც გააძევეს მშობლიური მიწიდან და ჩაასახლეს ქართულ მიწებზე სომხები, რომლებმაც 1992-1993 წლების ომში განსაკუთრებული სისასტიკე გამოიჩინეს ქართველი მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ.




KavkazPlus

წაკითხულია : 1009