ანალიტიკა

სომხებმა ქართულ მიწაზე სამცხე-ჯავახეთში დაუდგეს ძეგლი ჯალათ-სეპარატისტს
24.01.19 12:30

როგორ მოიქცეოდა საქართველო ქვეყანას, თუ მის ტერიტორიაზე დაუდგამდნენ ძეგლს მშვიდობიანი ქართული მოსახლეობის მკვლელს, ჯალათ-სეპარატისტს ვლადისლავ არძინბას? და თუ ამ ჯალათის თანამოაზრეებსა და მხარდამჭერებს დაუდგამდნენ ძეგლს საქართველოს ტერიტორიაზე?

ეს შეფასებული იყო, როგორც სულში ჩაფურთხება ქართველ ერსა და სეპარატისზმის მხარდაჭერა. მაგრამ ქართულ მიწაზე დადგმულია ძეგლი მშვიდობიანი მოსახლეობის მკვლელის, ჯალათ-სეპარატისტის, რომლის „დაძმობილებული“ მეგობრები კლავდნენ აფხაზეთის ქართულ მოსახლეობას და ამ მკრეხელობაში მონაწილეობენ ქართველი ოფიციალური სახელმწიფო თანამშრომლები, თუნდაც ეროვნებით სომხები.

საუბარია ახალქალაქის მუნიციპალიტეტის სოფელ ბუგაშენში 20 იანვარს გახსნილ ძეგლზე, რომელიც დაუდგეს სომეხ სეპარატისტსა და ტერორისტს, ყარაბაღში აზერბაიჯანის მშვიდობიანი მოსახლეობის გენოციდის მონაწილეს მიხეილ ავაგიანს.

ძეგლის გახსნის თარიღი შემთხვევით არ არის არჩეული, რადგან 20 იანვარს აზერბაიჯანში იყო სრულიად სახალხო მწუხარების დღე 1990 წლის სისხლიანი მოვლენების გამო, რომლის შედეგადაც 134 მშვიდობიანი მაცხოვრებელი მოკლულ იქნა და 700-ზე მეტი ადაიანი დაიჭრა.

მიხეილ ავაგიანი დაიბადა სოფელ ბუგაშენში. 8 წლიანი სკოლის განათლების მიღების შემდეგ სწავლა გააგრძელა სომხეთის ქალაქ, რაზდანის ტექნიკურ სასწავლებელში. არმიის შემდეგ ჩააბარა სვერდლოვსკის შინაგან საქმეთა სასწავლებელში, შემდეგ კი მუშაობდა აფხაზეთის შინაგან საქმეთა ორგანოებში.

ეს ძალიან მნიშვნელოვანი მომენტია. სომეხი ტერორისტები ხომ არ კარგავდნენ კავშირს ერთმანეთთან. განსაკუთრებით კი ის სომხები, რომლებიც მუშაობდნენ შსს-სა და „კგბ“-ს სისტემებში. სწორედ ისინი წარმოადგენდნენ იმ „ხერხემალს“, რომლებიც აფხაზეთში ბაგრამიანი ბატალიონში იყვნენ.

ამრიგად, მიხაილ ავაგიანის სომეხმა-მეგობრებმა აფხაზეთში „სახელი გაითქვეს“ სისატკით ქართველი მშვიდობიანი მოსახლეობისადმი და დღეს ქართველთა მასა, რომლებიც მიხაილ ავაგიანის მეგობრებმა და „თანამებრძოლებმა“ გამოაგდეს მშობლიური სახლებიდან, მოკლეს ან აწამეს მათი ახლობლები, ვერ ბრუნდებიან სამშობლოში. ამ დროს კი საქართველოში ძეგლს უდგამენ მათი მკვლელებისა და გამომძევლების მეგობარს.

აფხაზეთში მუშაობის შემდეგ მიხაილ ავაგიანი გადავიდა სომხეთში სოფელ სარნახბიურში, სადაც დაოჯახდა. მაგრამ თუ მიხაილ ავაგიანი დარჩებოდა აფხაზეთში, ის, სავარაუდოდ, თავის მეგობარ-„ბარგამიანელებთან“ ერთად მოკლავდა ქართველ ქალებს, მოხუცებსა და ბავშვებს. მერე კი, შესაძლოა, ნახავდა თავისთვის „ნადავლ“ ქართულ სახლს. ნუთუ მაშინაც დაუდგამდნენ მას ძეგლს ახალქალაქის ქვეშ?

„როდესაც მთიან ყარაბაღში ომი დაიწყო, მიხაილ ავაგიანი მონაწილეობდა სამხედრო მოქმედებებში გორადიზში, ხოჯალიში, გადრუტსა და ფუზულიში და ცნობილი იყო ზედმეტსახელით „კობრა“, რადგან იცოდა აზერბაიჯანული, რაც მას ეხმარებოდა დაზვერვაში“? - წერენ სომხური წყაროები.

რით იყვნენ დაკავებულნი ასეთი „მზვერავები“ - კარგადაა ცნობილი. ისინი სომხური არტილერიის ცეცხლს აკონტროლებდნენ აზერბაიჯანელების სახლებში, ასევე ტერორისტებს აძლევდნენ „მიმიზნებას“ იმისათვის, რომ მათ შეეძლოთ დაუცველი მშვიდობიანი მოსახლეობის ამოხოცვა.

ამის გარდა მიხაილ ავაგიანი იყო ხოჯალის ჯალათებს შორის - აზერბაიჯანული ქალაქი, სადაც ასობით მშვიდობიანი მოსახლეობა სომეხმა ბოევიკებმა ამოხოცეს.

თუმცა, ჯალათს ეწვია შურისძიება. მიხაილ ავაგიანი სნაიპერის მიერ დაიჭრა გორადიზის ხიდთან ბრძოლის დროს და გზად საავადმყოფოში გარდაიცვალა. ეჭვგარეშეა, რომ თუ ეს გადაგვარებული ცოცხალი დარჩებოდა, ის შეიძლება აფხაზეთშიც აღმოჩენილიყო, სადაც ის გამოიყენებდა თავის „გამოცდილებას“ ქართველების წინააღმდეგ.

ის, რომ მშვიდობიანი მოსახლეობის ჯალათს სეპარატისტები საქართველოში ძეგლს უდგამენ იმ რეგიონში, სადაც სეპარატიზმით არიან დაავადებულები სომხეთის ელჩის მონაწილეობით - არის სამარცხვინო და წარმოუდგენელი დამცირება ქართველებისთვის. გამოდის, რომ სომეხი ნაციონალისტები უბრალოდ მასხრად იგდებენ ქართველ ერს სეპარატისტების განდიდებით და იმავდროულად ამზადებენ სომხებს , რომლებიც საქართველოში ცხოვრობენ ანალოგიურ სისხლიან სეპარატისტულ „გმირობებზე“.

ჯალათ-სეპარატისტის ძეგლის გახსნაზე ბუგაშენში სომხებმა კარგად მოამზადეს. მეზობელი სოფლებიდან და ბუგაშენელები სხვადასხვა ქვეყნიდან სტუმრად ჩამოვიდნენ. გახსნაზე მოწვეულნი იყვნენ ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლები ახალქალაქის მერის იურიკ უნანიანის სახით, საკრებულოს თავმჯდომარე ნაირი ირიციანი, ასევე პარლამენტის დეპუტატები ენზელ მკოიანი და სამველ მანუკიანი.

სომხეთს ამ ღონისძიებაზე წარმოადგენდა სომხეთის საგანგებო და სრულუფლებიანი ელჩი საქართველოში რუბენ სადოიანი.

მიხეილ ავაგიანის ძეგლის გახსნამდე შედგა სულის მოსახსენიებელი მსახურება სოფლის სომხურ ეკლესიაში. შემდგომ სტუმრები მიიღეს პურითა და მარილით. წითელი ლენტი გაჭრა სომხეთის ელჩმა საქართველოში რუბენ სადოიანმა და მეცენატმა გაგაიკ ავაგიანმა.

გვირგვინის ოფიციალურ დადგმის შემდეგ, მიხეილ ავაგიანის ქალიშვილმა, ვაჟმა და შვილიშვილმა ძეგლი გახსნეს. ბიჭებმა სამხედრო უნიფორმაში ძეგლი გვირგვინით შეამკეს. სადღესასწაულო პროგრამა გაგრძელდა პოეზიის, სიმღერისა და ცეკვის თანხლებით, სადაც მონაწილეობდნენ ბავშვები და ბუგაშენის სოფლის კლუბი.

ამრიგად, სამცხე-ჯავახეთის სომხებისთვის, რომლებიც ველური სეპარატიზმით არიან დაავადებულნი და ამ ქართულ მიწას ეძახიან „ძირძველ სომხურ „ჯავახკს““, გამოუჩნდათ „მიბაძვის მაგალითი“.

იმავდროულად, ადგილობრივი სომხები ქართველებზე თავდასხმას აწყობენ თავიანთი „გენოციდური“ მსვლელობის დროს და უკვე იყო ქართული ტაძრის ძალადობრივი ხელში ჩაგდების მცდელობა.

ეჭვიც არ უნდა შეგვეპაროს, რომ თუ საქმეს ასევე „თვითდინებაზე“ გავუშვებთ, ისევე როგორც მიხეილ ავაგიანი კლავდა მშვიდობიან აზერბაიჯანელებს, მისი მეგობრები კი მშვიდობიან ქართველებს აფხაზეთში 1992-1993 წწ, ზუსტად ასევე „ჯავახეთის“ სომეხი სეპარატისტები მოკლავენ თავიანთ ქართველ-მეზობლებს.

ჯალათ-სეპარატისტის ასეთი განდიდება ქვეყანაში, რომელმაც სეპარატისტების გამო თავისი ტერიტორიის 20% დაკარგა და ასობით ათასი ადამიანი დაიღუპა, ასევე ჰყავს ასობით ათასი ლტოლვილი (რომელთა დაბრუნებაზეც გაეროს გენერალურ ასამბლეაზე სომხეთი რეგულარულად წინააღმდეგ გამოდის) - დაუშვებელია. მით უმეტეს იმ რეგიონში, რომელსაც სომეხი სეპარატისტები ცდილობენ საქართველოს ჩამოაშორონ.




KavkazPlus

წაკითხულია : 1765