ანალიტიკა

სომეხი სეპარატისტის ულტიმატუმი: „ხელები შორს „ჯავახკისაგან“
25.07.19 16:00

როგორც ცნობილია სამცხე-ჯავახეთის სომეხ მოსახლეობას შორის აქტიურად მოქმედებს სეპარატისტული ორგანიზაცია „რუსეთის ჯავახკის დიასპორა“. მისმა ლიდერმა რუსეთში - აღასი არაბიანმა ცოტა ხნის წინ პროსომხურ საიტზე „რეგნუმი“ გამოაქვეყნა სტატია მჭევრმეტყველი სათაურით: „ვინ ეხმარება საქართველოს დაშლაში: ხელები შორს რუსეთისაგან და ჯავახკისგან“ ( https://regnum.ru/news/polit/2666413.html ).

თვითონ სტატია, თავისი ულტიმატური ტონალობის მიხედვით, მისამართებულია ქართველებთან. ანუ ქართველებთან მიმართებულია ულტიმატუმი: „ხელები შორს „ჯავახკისაგან““.

ანუ ქართველებმა, გამოდის, რომ სეპარატისტი აღასი არაბიანის მოთხოვნით უარი უნდა თქვან საკუთარ ქართულ მიწაზე? მიწისგან, სადაც სომეხი ჩამოსახლებულნი მხოლოდ 1830 წელს გამოჩნდნენ, მაგრამ იქცევიან ძალინ თავხედურად, სტაცებენ და ითვისებენ ქართულ სიწმინდეებს და არ მალავენ საკუთარ განზრახვას, რომ საქართველოს ეს მხარე გამოყონ?

ყველა მითითებით, სტატიის მიზეზი იყო 20-21 ივნისის ღამეს საქართველოში სომხეთის სპეცსამსახურებისა და სომხეთის მოქალაქეთა მონაწილეობის გადამოწმება და ფაქტების ჩვენება. კავკაზპლუსის მიერ მოყვანილი არგუმენტების ჩათვლით შემდეგ მასალებში:

„საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ სომეხი ბოევიკი- პროვოკატორი დააკავა. სომხეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო ცდილობს მის გათავისუფლებას“ (http://ge.kavkazplus.com/news.php?id=24941#.XTmA_PIzbIU),

„რატომ გააგზავნა სომხეთმა თავისი ბოევიკები საქართველოს პარლამენტთან?“ http://ge.kavkazplus.com/news.php?id=25068#.XTmBwPIzbIU

აღასი არაბიანი ცდილობს ყველანაირად „გადაიტანოს ეჭვები“ სომხური ლობისგან და ჯავახკი სეპარატისტებისგან საქართველოში დესტაბილიზაციის სიტუაციაზე, მაგრამ აკეთებს ძალზედ დაუჯერებლად, მაგრამ „პათოსით“:

„მასმედიაში გავრცელდა ინფორმაცია განსაკუთრებული აქცენტით ეროვნულობაზე იმის შესახებ, რომ ვითომ დაკავებულთა შორის საქართველოს პარლამენტთან იყვნენ სომხეთის მოქალაქეები. ვითომ ეს „ბოევიკები“ ნიკოლ ფაშინიანისაა, რომლებსაც აქვთ პრაქტიკა“სახელმწიფო“ გადატრიალებისა და ისინი „სპეციალურად“ ჩამოვიდნენ მომიტინგეების დასახმარებლად. წარმოგიდგენიათ: ყველა დაკავებულებს შორის გამოჰყავთ მხოლოდ სომხები. ვის და რისთვის სჭირდება ეს?“

და აღასი არაბიანი შეშფოთებულია იმით, რომ „სულ უფრო და უფრო მეტი მასალა გამოდის სომხების დადანაშაულებით, კერძოდ, „ჯავახკის“ სომხებისა“. ასე ვინმე ქართველმა „ექსპერტ-წამქეზებელმა“ უთხრა აზერბაიჯანულ მასმედიას, რომ, ვითომ, მიტინგებს თბილისში თაოსნობენ „სომხური კლანები ქართველი გვარებით“ და თავიანთ ნაციონალისტურ კვლევებს ავსებენ მაგალითებით“.

მინდა შევახსენო ბატონ არაბიანს, რომ არეულობების მონაწილეები და დაკავებულები მხოლოდ ორი ეროვნების - ქართველებისა და სომხების წარმომადგენლები და ორი ქვეყნის მოქალაქეები - საქართველოსა და სომხეთისა იყვნენ.

იმდენად რამდენად გადატრიალების მცდელობა მოხდა ზუსტად საქართველოში, მაშინ დაკავებულთა რაოდენობა ქართველებისა და საქართველოს მოქალაქეებისა გასაკვირი არაა.

კითხვას აჩენს სხვა - რას აკეთებდნენ პარლამენტთან სომხები და სომხეთის მოქალაქეები? და რატომ ცდილობდა სომხეთის საელჩო ასე სწრაფად და ოპერატიულად გაეყვანა ქვეყნიდან სომეხი ბოევიკი?

შეგახსენებთ, რომ საქართველოში ცხოვრობენ ათობით ეროვნების წარმომადგენლები, მას ეწვევიან სხვადასხვა ქვეყნების მოქალაქეები.თბილისის ცენტრში უცხოელი ტუისტები სულ უფრო მეტნი იქნებიან, ვიდრე ადგილობრივი მოსახლეობა. მაგრამ სამართალდამცველები 20 და 21 ივნისს არეულობების მონაწილეების ნეიტრალიზებისას, რატომღაც მათ არ დააკავეს არც ერთი აზერბაიჯანელი, რუსი, უკრაინელი, ირანელი, ბელორუსი ან თურქი.

თუ კი იქნებოდა ასეთი ფაქტი - მაშინ მასმედია აუცილებლად შეიტყობინებოდა. პირველ რიგში სომხური. მაგრამ რატომღაც სომხები „მოხვდნენ“ და რამდენნი იყვნენ ისინი, ვინც „ვერ მოხვდნენ“? და რამდენი იყვნენ ისეთები, ვინც „ხელთ ვერ იგდეს“? და რამდენნი იყვნენ ხსენებული „სომეხი კლანების წარმომადგენლები ქართული გვარებით“?

ამიტომაც მედია კი არ „გამოყოფს“ სომხებს, სომხები და სომხეთის მოქალაქერები თვითონ „გამოირჩნენ“ იმის მცდელობაში, რომ დესტაბილიზაცია მოეხდინათ პოლიტიკური სიტუაციისა საქართველოში.

ამასთანავე თვითონ აღასი არაბიანი ამ სტატიაშიც კი თამაშობს ქართველი ხელისუფლების მოწინააღმდეგეების ხელზე. ასე, მაგალითად, ცრუ და პროვოკაციულ განცხადებებს გვერდი ვერ აუარა საქართველოს პოლიტიკური ლიდერების საწინააღმდეგოდ.

„რამოდენიმე სიტყვის თქმა მინდა საქართველოს პრეზიდენტის შესახებ, ქალბატონ ზურაბიშვილზე. როგორც ცნობილია, პრეზიდენტი რესპუბლიკაში - ნომინალური ფიგურაა და განსაკუთრებული უფლებამოსილება არ გააჩნია. მაგრამ, გამოდის, რომ მისი პირადული ამბიციები ჭარბობს რეალობაზე (თანაც დიასპორაში მას ვუწოდებთ „კატა, რომელიც თავისთვის დადის“). პრეზიდენტის პოსტზე თავისი მცირე დროის ყოფნის მანძილზე, სალომე ზურაბიშვილმა, დესტრუქციული გამოსვლებისა და მიზანმიმართული საქვეყნო პროვოცირების გარდა დადებითი არაფერით არ აღინიშნა საკუთარი ქვეყნის მოქალაქეებისთვის. ეს „მოახერხა“ მან მცირე პერიოდში“:

• საქართველო-აზერბაიჯანის ეროვნებათშორისი ურთიერთობების გაღვივება, სახელმწიფო საზღვრის არაკვალიფიციური საკითხისა და დავით გარეჯის სამონასტრო კომპლექსის საკუთრებად გამოხცადება;

საქართველოს მოქალაქე სომეხ და აზერბაიჯანელებს შორის ეროვნებათშორის ურთიერთობების გაღვივება, მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკის - „არწახის რესპუბლიკის“ საკითხების შეხება;

• რუსულ-ქართული ურთიერთობების გაღვივება უხეში შენიშვნებით და შესაბამისად, რიგითი მატერიალური ზიანის მიყენება საქართველოს ჩვეულებრივი მოქალაქეების კეთილდღეობაზე.

რიტორიკული კითხვა ჩნდება: საქართველოს სჭირდება ასეთი პრეზიდენტი? "- რიტორიკულად იკითხება აღასი არაბიანი.

„ჯავახკის“ ერთ-ერთი სეპარატისტი, რომელიც რუსეთის ფედერაციაშია წყვეტს ქართველი ხალხის ნაცვლად „სჭირდება თუ არა მას პრეზიდენტი სალომე ზურაბიშვილი“, რომელსაც ხმა მისცა ქართველი ამომრჩევლების უმრავლესობამ, ცოტა ხნის წინანდელ საპრეზიდენტო არჩევნებში.

ამასთანავე აღასი არაბიანმა არც კი გაიხსენა, თუ როგორ ცდილობდა იგივე სალომე ზურაბიშვილი „ჯავახკის“ სომხების გულის მოგებას, პატივი მიაგო შარლ აზნავურის ხსოვნას, გამოვიდა მათ წინაშე ანტითურქული განცხადებებით, რათა მათ „მოეწონოს“.

მაგრამ არაფერმა უშველა. სომეხი ნაციონალისტებისთვის სალომე ზურაბიშვილი რჩება მტრად მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო, რომ ის არის ქართველი და პირველივე შესაძლებლობით მასზე პროვოკაციულ საზიზღრობას.

ცხადია, რომ ნებისმიერი „წათამაშება“ სომეხ „ჯავახკელ“ სეპარატისტებთან და მცდელობები, რომ მათ „ასიამოვნოს’ წარმოადგენენ საქართველოსთვის სასიკვდილო საფრთხეს. ყველა ეს პროცესები სახიფათოა საქართველოს დანაწევრიანებით და გეგმავენ სამცხე-ჯავახეთის „გამოყოფას“ ყარაბაღის სცენარით. ისინი აღიქვამენ დათმობებსა და "მოლაპარაკებების" მცდელობას, როგორც ცალსახა სისუსტეს და პასუხად მხოლოდ ახალი პროვოკაციებია.



KavkazPlus

წაკითხულია : 1477