ანალიტიკა

სოხუმის დაცემა: ღალატის ისტორია
21.09.19 12:20

სოხუმის დაცემის ისტორიის ანალიზი გვიჩვენებს, რომ გარკვეულმა ძალებმა ყველაფერი გააკეთეს იმისათვის, რომ რაც შეიძლება მეტი მსხვერპლი ყოფილიყო საქართველოს სამოქალაქო მოსახლეობაში, რათა მთელი ოჯახი დაღუპულიყო ქალებთან და მცირეწლოვან ბავშვებთან ერთად, ისე, რომ არ დარჩენილიყვნენ გადარჩენილები, რომელთაც შეეძლოთ გამოეხატათ პრეტენზია მიწის შესახებ, რომელსაც პროვოკაციის ორგანიზატორები "საკუთრად" თვლიან.

წინააღმდეგ შემთხვევაში, რატომ უნდა მოაწყოთ შერიგება, დაარწმუნო ქართველები და ყველაფერი გავაკეთოთ ისე, რომ შვილებთან ერთად ოჯახები ქალაქში დაბრუნდნენ? ცხადია, რომ როცა უკან ბავშვები გყავს ქალებთან ერთად ჯარისკაცები უფრო დაჟინებით იბრძვიან, თავდამსხმელთა დანაკარგები შეიძლება იყოს დიდი და ქალაქის აღების ოპერაცია შეიძლება „შენელდეს“. მაგრამ, როგორც ჩანს, სასაკლაოების ორგანიზატორები განსაკუთრებით არ დარდობდნენ სეპარატისტებისა და დაქირავებული მკვლელების დაკარგვით. მათი მთავარი ამოცანა იყო რაც შეიძლება მეტი ქართველის განადგურება.

მშვიდობიანი აზერბაიჯანული მოსახლეობის გენოციდის ორგანიზატორები ყარაბაღში, კერძოდ ხოჯალიში, დაახლოებით იგივე დავალებებს იძლეოდნენ. ხოჯალის ტრაგედია მოხდა სოხუმის ტრაგედიამდე. მაგრამ აქაც და იქაც გენოციდის ორგანიზატორების მიზანი იყო რაც შეიძლება მეტი ადამიანი გაენადგურებინათ, მათ შორის ბავშვები. მთელი ოჯახის ჩახოცვა ისე, რომ არ არსებობდეს „ პრეტენზია მიეწებზე".

და კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი მომენტი, როგორც ამ საშინელი მოვლენების თვითმხილველები იხსენებენ. სეპარატისტების მიერ სოხუმზე თავდასხმის წინა დღეს გუდაუთიდან ბევრი აფხაზი აფრთხილებდა თავის მეგობრებსა და ქართველ ნათესავებს, რომ ოჯახებთან ერთად ქალაქი დაეტოვებინათ. აფხაზებს ესმოდათ სისხლით ნათესაობა ქართველ ხალხთან და არ სურდათ ქართველების მასობრივი სიკვდილი.

მაგრამ ”ძმური სომეხი ხალხის” წარმომადგენლების მხრიდან არანაირი გაფრთხილება არ ყოფილა. ბოევიკები, ძირითადად ბაგრამიანის ბატალიონიდან გამოირჩეოდნენ უპრეცედენტო სისასტიკით სოხუმისა და მისი შემოგარენის ქართველი სამოქალაქო მოსახლეობის მიმართ. ქართველებს არც ერთი სომეხი ნაციონალისტი არ აფრთხილებდა, რომელიც რუსეთის გენერალური შტაბის წევრი იყო და გეგმავდა ოპერაციას სოხუმის ღალატურად დატაცების მიზნით. ამის საწინააღმდეგოდ, მაშინ მისი ორგანიზატორების ბევრი წარმომადგენელი ამაყობდა ამ მოღალატური ოპერაციით, როგორც "სამხედრო ცბიერებით“.

აქ მოცემულია საშინელი დღეების ერთ – ერთი მოწმის მჭერმეტყველი მოგონება: ”16 სექტემბერი - სოხუმზე ბოლო შტურმის დაწყების დღე. ისტორია არაერთ ღალატზე“ (http://www.cyxymu.info/2016/09/16-september-fall-of-sukhumi.html?fbclid=IwAR2gp1xR1YTLWgfPC_PTsZxT1gvuEa8dAr2V7FBHkOstd4r3W8Gubo5zVds ).

”... 16 სექტემბერი. კიდევ ერთი სისხლიანი თარიღი საქართველოს ისტორიაში. ამ დღეს, 26 წლის წინ, ქალაქ სოხუმიდან, სამშვიდობო შეთანხმების თანახმად, რომლის გარანტი რუსეთი გახდა, მთელი ქართული მძიმე ტექნიკა და არტილერია გამოყვანილ იქნა და სადაც მრავალი მშვიდობიანი მოქალაქე დაბრუნდა, აფხაზეთის სამხედრო ერთეულებმა წამოიწყეს შეტევა.

მაშინ სოხუმში მყოფმა ქართველებმა დაიჯერეს, რომ შესაძლებელია მშვიდობიანი ცხოვრება. მათ სჯეროდათ რუსეთისაც, რომელიც გარანტიას აძლევდა საომარი მოქმედებების არ განახლებას. თუ ქართულმა მხარემ სოხუმიდან ფოთში გაიყვანა მძიმე ტექნიკა, მაშინ აფხაზურმა მხარემ უბრალოდ გადაწია იგი პოზიციიდან და გადასცა ჭანჭიკები, იცით ვის? რუს სამხედრო დამკვირვებლებს.

1993 წლის ზაფხულის ბოლოს სოხუმში მყოფი ქართველები თვლიდნენ, რომ ომი აღარ მოხდებოდა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, არ დააბრუნებდნენ ქალაქში მათ ქალებსა და შვილებს, რომლებიც 1 სექტემბერს სკოლაში წავიდნენ. ქართველებმა სოხუმს დაუჯერეს, მათ კი უღალატეს.

მათ ყველამ უღალატა, აფხაზმა მეზობლებმა, რომლებმაც დაიწყეს შეტევა განიარაღებულ ქალაქზე და რუსეთმა, ვინც ამ თავდასხმას ნება მისცა, რომელსაც სურდა, რომ საქართველო თავის ფეხქვეშ დაენახა და შევარდნაძემ და საქართველოს ხელისუფლებამ, რომლებმაც ხელი მოაწერეს კიდევ ერთ სამშვიდობო ხელშეკრულებას, მიუხედავად იმისა, რომ ყველა წინა ხელშეკრულება აფხაზურმა მხარემ დაარღვია და ახალი ტერიტორიები ჩამოართვა საქართველოს.

11 დღის განმავლობაში, სოხუმის ქართველები იცავდნენ მშობლიურ ქალაქს, თავიანთ ოჯახებს შიშველი ხელებით. მძიმე ტექნიკის და რაც მთავარია არტილერიის გარეშე, იგი განწირული იყო.

უკვე ინტერნეტ – ეპოქაში, აფხაზ ნაცნობებთან საუბრისას, ისინი საუბარში არ მალავდნენ, რომ სამშვიდობო ხელშეკრულების ხელმოწერის შემდეგ, ისინი არ წყვეტენ სოხუმზე თავდასხმის მომზადებას ერთი წუთით. შტურმი დაიწყო მას შმდეგ, როგორც კი სოხუმი დატოვა ბოლო ქართულმა ტანკმა.

ვისაც არ უნახავს ეს ვიდეო, ნახეთ, ეს არის უნიკალური კადრები 1992-93 წლების ომის შესახებ. ერთმანეთის წინააღმდეგ მებრძოლი აფხაზი მოსახლეობა, ქართველები და აფხაზები, დასხდნენ მდინარე გუმისთას მხარეებზე და დაიწყეს მოლაპარაკებები.

საინტერესო რაღაცებს საუბრობს აფხაზი მომლაპარაკებელი 5:20 წუთზე: „თქვენ ერთი რაღაცის გეშინიათ, თქვენ გაშინებენ, აი, მოვლენ აფხაზები, ყველა ქართველს გააგდებენ, ყველა მეგრელს გააგდებენ, რომ ჩვენ იქ ჩავსახლდებით. თქვენ თვითონ ამბობთ, ჩვენ (აფხაზები) 100 000 ვართ, სოხუმში 150 000 სახლია, რა გამოდის, ერთი აფხაზი 5 სახლში იცხოვრებს?“

და რა შედეგად? სოხუმის აღების შემდეგ, დარჩენილ ქართველებს ხშირად ხოცავდნენ სახლისთვის, რომელიც ვიღაცას მოსწონდა, ან წინასწარ შედგენილი სიების მიხედვით ... და ბევრი აფხაზი, სოხუმის აღების შემდეგ, იკავებდა ბინებს მთლიანი სადარბაზოთი. ახლა კი ისინი ყიდიან ამ ქართულ სახლებსა და ბინებს რუსეთის მოქალაქეებზე, რომლებიც ოცნებობენ ჰქონდეთ სახლი ზღვაზე, და ამ თანხით ისინი ყიდულობენ რუსეთსა და ევროპაში მოპარულ მანქანებს, რომლებიც დაფრინავენ აფხაზეთის გზებზე...

ამრიგად, რუსეთმა მიიღო სამხედრო ბაზა მანდარინის სამოთხეში და იქ მართავს ყველაფერს, ეს ყველამ ვნახეთ სურკოვის გუნდის მიმოწერაში.

ღმერთმა აცხონოს სოხუმის დამცველები, ასევე ამ საშინელი ომის მსხვერპლნი!...“



KavkazPlus

წაკითხულია : 604