ანალიტიკა

აფხაზეთისა და სოჭის ადგილზე იქნება „დიდი სომხეთი“, ხოლო საქართველოს გავლით გაიყვანენ „დერეფანს“?
14.11.19 12:15

სოციალურ ქსელებში სომეხი ნაციონალისტები აზიარებენ საკუთარ გეგმებს „დიდი სომხეთის გასვლას შავ ზღვაზე“. აი, მაგალითად ერთ-ერთი მომხმარებლის მსჯელობა:

„ნორაირ გრიგორიანი: ახლა ჩვენი დიასპორის პრიორიტეტი უნდა იყოს სომხეთის ავტონომიის მოპოვება დედაქალაქთან სოჭში ან ადლერში. სოჭში სასურველია მას შემდეგ, რაც ჩვენ შევძლებთ გავერთიანდეთ აფხაზეთთან, რომელიც ჩვენი სტრუქტურის ნაწილი იქნება და რომელიც უკვე შეგვიძლია ვთქვათ, რომ სომხურია და ამგვარი შესვლა მხოლოდ ყველაფერს გააერთიანებს დე იურედ. ამის შემდეგ, მშვიდად შეგვიძლია დერეფნის გავლა საქართველოს გავლით, რათა დავუკავშირდეთ დედა სომხეთს და ნურავინ ნუ შეშფოთდება, რომ ოდესღაც ჩერქეზები ცხოვრობდნენ ამ მიწებზე. სომხები იქ უფრო ადრე ცხოვრობდნენ და ყველა ეს ქვეყანა, ისევე, როგორც დაღესტანი და ჩეჩნეთი, დიდი სომხეთის ნაწილი იყო. ასე რომ, ჩვენ მხოლოდ ისტორიულ სამართლიანობას აღვადგენთ. რუსულ დიასპორაში ყველა სომეხი უნდა მუშაობდეს ამ მიზნისთვის””?

ასეთ პოსტებში დამალულია პასუხი კითხვაზე: მისცემენ თუ არა სომეხი ნაციონალისტები ქართველებს აფხაზეთს?

არ მისცემენ! არაფრის დიდებით!

რაც უფრო შორს მივდივართ, მით უფრო აშკარა ხდება, რომ კავკასიაში სომეხი ნაციონალისტების მთავარი შენაძენი სულაც არ არის ოკუპირებული აზერბაიჯანული ყარაბაღი, არამედ ქართული აფხაზეთი.

უკვე დღეს, აფხაზეთის სომხური მოსახლეობა არა მხოლოდ სეპარატისტული ტერიტორიის ძირითადი ეთნიკური ჯგუფია, არამედ რეალურად აღემატება ყარაბაღში არსებულ სომეხ მოსახლეობას.

იგივე მთიან ყარაბაღს ტოვებს სომხური მოსახლეობა. სომეხი ნაციონალისტები, რომლებიც „სიტყვებით“ ძალიან აფასებენ ყარაბაღს, არ ჩქარობენ იქ დასახლებას. იმისდა მიუხედავად, რომ სომხეთის რესპუბლიკის ხელისუფლება ყველაფერს აკეთებს ოკუპირებული აზერბაიჯანული ტერიტორიების დასახლებისთვის. და ეს შემთხვევითი არ არის. ყარაბაღი ერთგვარი "გეოპოლიტიკური ველია". მაგრამ არ აქვს გასასვლელი ზღვაზე. სომხეთთან მისი კომუნიკაცია მთიანი გზებით მიმდინარეობს. აქ პატარა ნაყოფიერი მიწაა. სომხებს არ უნდათ ცხოვრება ამ "ხვრელში" და ფაქტობრივად, ფრონტის წინა ხაზზე.

სრულიად განსხვავებული საკითხია ქართული აფხაზეთი. მისი კლიმატური პირობების თანახმად, ეს არის დედამიწის უნიკალური კუთხე. შესანიშნავი კლიმატით. თბილი ზღვით. აფხაზეთში მრავალი ბალნეოლოგიური კურორტია და ზოგადად, ბუნება ძალიან ლამაზი და მიმზიდველია.

ნებისმიერი სუბტროპიკული კულტურების გაშენებაა შესაძლებელი.

ამიტომ სომხები არ ფიქრობენ აფხაზეთის დატოვებაზე. ამის საწინააღმდეგოდ, ისინი ყველანაირად ლობირებენ, რომ გააგრძელონ აფხაზეთში მიწის ნაკვეთისა და უძრავი ქონების ყიდვის გააგრძელება საკუთარი თანატომელებისათვის, რომელთაც ჯერ არ აქვთ სეპარატისტული ”მოქალაქეობა” და ეჭვგარეშეა, რომ ისინი ამას მიაღწევენ.

შედეგად, თუ სეპარატისტულ აფხაზეთში უფლებას მისცემენ შეიძინონ ქონება "არა აფხაზეთის მოქალაქეებზე", ან სეპარატისტული მოქალაქეობის მიცემა გამარტივებული წესით "სომეხ ძმებს", ამჟამინდელი 120 ათასიანი მდგომარეობით, შესაძლოა, აფხაზეთის სომეხმა მოსახლეობამ კარგად მიაღწიოს ნახევარ მილიონს. და თითქმის მილიონ სომეხ მოსახლეობასთან ერთად რუსეთის ფედერაციის კრასნოდარის მხარეში შავი ზღვის პირას.

კავკასიაში, შავი ზღვის სანაპიროზე, შეიძლება აღმოჩნდეს „მეორე სომხეთი“, რომელსაც თვით სომხეთის რესპუბლიკის დეგრადაციით, აქვს ყველა შანსი, გახდეს „უპირველესი და მთავარი“. ამასთანავე კი, სომეხმა ნაციონალისტებმა უკვე დაგეგმეს "დერეფნის გავლა". ნათელია, რომ სომხური ფალსიფიკატორებისთვის რთული არ იქნება იმის მტკიცება, რომ ისინი ”უძველესი მკვიდრი ხალხი” იყვნენ აფხაზეთსა და დანარჩენ საქართველოში.

ამრიგად, სომხური ლობი ბევრს ცდილობდა აფხაზეთსა და სომხეთს შორის ტრანზიტის მოწყობას და ეჭვგარეშეა, რომ ამ მიმართულებით შემდგომშიც ძალისხმევას არ დაიშურებენ.

რაც არ უნდა იყოს მოსალოდნელი, არის ის, რომ სომხური ლობი გარკვეულ დათმობებს გააკეთებს საქართველოსა და ქართველებისთვის აფხაზურ საკითხთან დაკავშირებით. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ რამდენიმე ლტოლვილი ოჯახი დაიშვება სოხუმსა და გაგრაში დასაბრუნებლად.

იმისთვის კი არ გაატარა სომხურმა ლობიმ ასეთი "კომბინაცია" და თავისთვის "არაჩვეულებრივი" მიწა მიიტაცა, რუსეთისა და უგუნური აფხაზი სეპარატისტების დახმარებით. დღეს, სომეხი ნაციონალისტების თვალთახედვით, აფხაზეთი, შავი ზღვის სანაპირო და ჩრდილოეთ კავკასია ათასობით ჯერ უფრო "ფასეულია", ვიდრე აზერბაიჯანული ყარაბაღი, რომელიც ამავე დროს დაპყრობილია რუსეთის დახმარებით.

გასაგებია, რომ აზერბაიჯანელებისთვის, რომლებმაც დაკარგეს საკუთარი სახლი, ყველაზე ძვირფასი და ფასდაუდებელია მათი ოკუპირებული სამშობლო. მაგრამ სომეხ ნაციონალისტებს, თუნდაც ყარაბაღის დეოკუპაციის აუცილებლობის შემთხვევაში, დიდი ალბათობით უარს იტყვიან მასზე, ვიდრე აფხაზეთზე.

ამიტომ, სომხური ლობი ისე აქტიურად მუშაობს "ქართული მიმართულებით", აიძულებს საქართველოს მთავრობას შეთანხმდეს "ტრანზიტის საკითხებზე". ამავე დროს, მხარს უჭერს ”თბილ” სეპარატიზმს საქართველოს სხვა რეგიონებში, რომლებშიც ცხოვრობენ სომხები, განსაკუთრებით სამცხე-ჯავახეთში (მომავალი ”სომხური დერეფნის” გზა აფხაზეთში). რაც მთავარია, ისინი ცდილობენ ყველა შესაძლო გზით ამოიღონ ქართული საზოგადოების დღის წესრიგიდან აფხაზეთის დეოკუპაციისა და ლტოლვილთა დაბრუნების საკითხები.

რატომღაც, ქართველ პატრიოტები ვერ ხვედბიან, თუ როგორ ხდება, რომ შეერთებული შტატები და დასავლეთის "მოკავშირეები" არაფერს აკეთებენ, რათა დაეხმარონ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენაში.

უკეთეს შემთხვევაში ისინი შემოიფარგლებიან ლამაზი სიტყვებით და დაპირებებით. მაგრამ ყველაფერი თავის ადგილზე ხვდება, თუ გესმის რა დიდი გავლენა მოახდინა სომხურმა ლობმა დასავლეთში.

თუ ისინი მანიაკალურად ლობირებენ ეგრეთ წოდებულ "სომხური გენოციდის" აღიარებისთვის, რაც პრინციპში არაფერს იძლევა სომეხი ნაციონალისტების მიერ ახალი ტერიტორიების ჩამორთმევის თვალსაზრისით, მაშინ მით უმეტეს, ისინი ყოველმხრივ გაუწევენ ლობირებას აფხაზეთის სეპარატისტული სტატუსის შენარჩუნებაზე, რეალური ძალაუფლების გადაცემას სომხური თემის ხელში.

სამწუხაროდ, უნდა ვაღიაროთ, რომ დასავლეთის დახმარებით საქართველოს არ აქვს განსაკუთრებული შანსი აფხაზეთის დაბრუნებისა.

სომეხი ნაციონალისტები და სომხური ლობი, უბრალოდ, არ გაუშვებენ ამ ნადავლს.

ჰიპოთეტურად, აფხაზეთის დაბრუნება მხოლოდ მაშინ არის შესაძლებელი, თუ რუსეთს ამისი სურვილი ექნება, თუ გააცნობიერებს საკუთარი პოლიტიკის შეცდომას სომხური ლობის ინტერესებში. ყოველივე ამის შემდეგ, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ არა მხოლოდ ქართველები, არამედ რუსებიც დაზარალდნენ სეპარატიზმისგან აფხაზეთში. რუსებსაც განდევნიან საკუთარი ბინებიდან და აფხაზეთიდანაც. რუს ბიზნესმენებს ატერორებენ და კლავენ. რუს სტუმრებს სომეხი მასპინძლები უყურებენ, როგორც შემოსავლის წყაროს მათი ტურისტული ბიზნესისათვის.

დღეს, სომხური ნაციონალისტების სტრატეგიული გეგმების კონტურები იშლება და ისინი ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ რუსეთი და საქართველო მტრულ ურთიერთობებში აღმოჩნდნენ, ამავდროულად, ფიქრობენ აფხაზეთში და რუსეთის კრასნოდარის ტერიტორიაზე ”კიდევ ერთი სომხეთის” შექმნაზე.




KavkazPlus

წაკითხულია : 1153