ანალიტიკა

სომეხი ნაციონალისტის ამირამ გრიგოროვის ანტიქართული სიცრუე

24.11.19 21:00


სომხურ ნაციონალისტურ საიტზე Voskanapat ახლახან გამოქვეყნდა მასალა ”ამირამ გრიგოროვი. სომხური კითხვა ”(https://voskanapat.info/?p=36266&l=en). ეს ცილისწამება, რომელიც ემყარება ისტორიულ სიცრუეს, გადაფარებული იყო სომეხი ტერორისტების ქებითა და აზერბაიჯანელებისა და რუსეთის იმპერიის სიძულვილით (რომელმაც, ფაქტობრივად უცხო მიწებზე დაასახლა სომხები), ქართველებზეც გადმოანთხია სიძულვილი.

მოგვყავს რამოდენიმე ნაწყვეტი ამ მასალიდან, სადაც ქართველებისადმი განსაკუთრებული გამაღიზიანებელი მომენტებია იმ „ისტორიული კვლევებიდან“:

”1903 წელი. სომხებმა წინააღმდეგობის კამპანია წამოიწყეს. ისინი მოითხოვენ ეროვნული სკოლების დაბრუნებას და გაძარცვულის დაბრუნებას. ამავდროულად, გოლიცინმა თანამონაწილე იპოვა - კნიაზი ნაკაშიძე. ქართულ ფესვებთან ერთად, კნიაზს სომხები სძულდა.

ქართველებს შორის იშვიათად გვხვდებიან ისინი, იმისდა მიუხედავად, რომ ორივე მათგანი, მუსულმანურ გარემოში ყოფნის დროს, შეიძლებოდა გამხდარიყო კარგი მოკავშირე. თუმცა, ეს უკანასკნელი ძალიან იშვიათად ხდებოდა: სომხები და ქართველები არ ენდობოდნენ ერთმანეთს და ეს ნაწილობრივ, შეიძლება აიხსნას მუსლიმთა წარმატებებზე კავკასიაში.

ვითარების ასახსნელად უნდა მოგცეთ მოკლე ცნება.

ოდესღაც ქართული ეკლესია ემორჩილებოდა სომხურს, პირველი მოძღვრება შეესატყვისებოდა სომხურს. ქართველთა უმაღლესი სასულიერო პირები სწავლობდნენ ეჩმიაძინში. 605 წელს სქიზმა მოხდა. კირიონი, რომელიც თავიდან სწავლობდა ბიზანტიის იმპერიაში და შემდეგ - ეჩმიაძინში, ურთიერთობა გაწყვიტა დვინთან და გადავიდა ბერძნულ-ქალკედონურ ქრისტიანობაში. დვინის პატრიარქი აბრამი წერდა წერილებს "ვირკის კათოლიკოსს“ (ვირკი, ან ვარსტანი სომხურად საქართველოს ნიშნავს), მაგრამ ვერ დაარწმუნა იგი დაბრუნებულიყო "ჭეშმარიტ და ერთი ღვთის მიერ გადარჩენილ ქრისტიანულ ეკლესიის წიაღში". მაშინ მან კირიონს უწოდა "მორიელი და ობობა ადამიანის სახით, სქიზმატიკი, ისევე როგორც რომის და ლათინური ერების წარმართები და ქრისტეს მგმობი." ამ განხეთქილებიდან, ფაქტობრივად, დაიწყო ქართული თვითნებობა.

საეკლესიო თვალსაზრისით სომხებთან დაშორებით, ქართველებმა შექმნეს საკუთარი უნიკალური კულტურა, რომელიც აღმოცენდა სომხურ საფუარებზე, ახლა ეკუთვნის სომხურს, თითქმის, როგორც იაპონური და ჩინური. თუ უძველესი ნიმუშები ქართული დამწერლობისა იმდენად ჰგავს სომხურს, რომ არასპეციალისტიც კი შეამჩნევს ამას, ხოლი შემდეგ ქართველებმა განავითარეს მომრგვალებული შრიფტი, რომელიც არ ჰგავს სხვა სომხურ ტიპს. ამასთან, საეკლესიო საქმეები არასდროს დავიწყებულა. ”

ზემოხსენებულ "ისტორიულ ექსკურსიაში" ყველაფერი ტყუილია პირველიდან ბოლო სიტყვამდე. განსაკუთრებით მისი ხალხის ნამდვილი პატრიოტისა და რუსეთის იმპერატორის ერთგული მსახურის, თავადი მიხაილ ნაკაშიძის შესახებ, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა სომეხთა დუშნაკთა ტერორის თავიდან ასაცილებლად მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ.

ამავდროულად, იმავე მასალაში, ამირამ გრიგროვი დიდი ენთუზიაზმით წერს, რომ ”ნაკაშიძე სიკვდილით დასაჯეს - სომეხი ხალხის გმირმა დრო კანაიანმა ბომბით ააფეთქა. ამის შემდეგ პარტიამ პოპულარობა მოიპოვა ქალაქში სომეხთა შორის, რადგან არავინ იცავდა მათ”.

ამირამ გრიგოროვი საერთოდ არ ახსენებს, რომ იგივე ”სომეხი გმირი!”

დრასტამატი (დრო) კანაიანი შედეგად გახდა, კიდევ ერთი დაშნაკ ტერორისტთან, გარეჯ ნჟდესთან ერთად, ნაცისტი და ჰიტლერის მსახური.

ნჟდემ და დრომ დაიწყეს აზერბაიჯანელებისა და ქართველების მკვლელობები, შემდეგ გახდნენ მასობრივი მკვლელობების ორგანიზატორები, რუსების, ებრაელებისა და სხვა ხალხების მკვლელები.

თუ ნაცისტი გადაგვარებულები ისეთებისთვის ამირამ გრიგოროვი - გმირები, მაშინ რაზეა საუბარი. „მითხარით ვინაა თვენი გმირი და მე გეტყვით ვინ ხართ თქვენ“.

რა "მოკავშირეები" შეიძლება იყვნენ ქართველები სომეხ ნაციონალისტებთან, რომლებიც ქართველებს უხდიან ბოროტებით, ღალატითა და სისასტიკით იმ სიკეთეზე, რაც ქართველებმა მათ მიმართ გაიჩინეს.

საკმარისია გავიხსენოთ ის სომეხი სამხედროების საქციელი აფხაზეთში, რომლებმაც მოკლეს ქართველი მშვიდობიანი მოსახლეობა და მიითვისეს ის მიწა, რომელზეც ქართველებმა შეიფარეს ის სომხები, რომელბიც თურქეთიდან გაიქცნენ, რომლებიც "ლტოლვილების" სახით გადმოვიდნენ ქართულ მიწებზე.

მაშ, როგორ შეიძლება ”ენდო” სომეხ ნაციონალისტებს?
მაჰმადიანური წარმატებების შესახებ. სხვათა შორის, მუსლიმებს წარმატებები ჰქონდათ ევროპაშიც. თურქებმა ვენას ალყა შემოარტყეს. ნუ თუ ამ წარმატებებისთვის ისინი უნდა უმადლოდნენ ქართველების მიერ სომხების უნდობლობას?

უკეთესი იქნება თუ ამირან გრიგოროვი გაიხსენებს, რომ არაბული წარმატებები (არაბების მიერ პალესტინისა და სირიის დაპყრობა, ასევე იერუსალიმის) მოხდა სომეხი მხედართმთავრის მოღალატე ვაგანი (ვაანის) წყალობით, რომელიც გადამწყვეტ მომენტში აჯანყდა თავისი კანონიერი ხელმწიფოს - ბიზანტიელი იმპერატორის წინააღმდეგ. ვაგანმა, რომელმაც გამოიყენა ომი, თავი "იმპერატორად" გამოაცხადა. არაბებმა, რომლებმაც სირია და პალესტინა დაიპყრეს, შემდეგ გაუსწორდნენ ვაგანს, რადგან აჯანყებულებსა და მოღალატეებს სასტიკად უსწორდებოდნენ.

ქართული ეკლესია არასოდეს ემორჩილებოდა სომხურს, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც იგი მოექცა მონოფიზიტობაზე. მართლმადიდებელი ქართველები, ვერ შეძლებდნენ სომხებისგან რაღაცის აღებას, როგორც მონოფიზიტებისგან. ხოლო სომეხთა პატრიარქის აბრამის ციტირებული სიტყვები კათოლიკოს კირიონისადმი საუკეთესოდ ახასიათებს ჭეშმარიტებას - სომეხთა უკიდურეს ბოროტებასა და სომეხთა ერეტიკულ ეკლესიას მართლმადიდებელ ქართველთა მიმართ.

ქართული „ასომთავრული“ დამწერლობის მსგავსება სომხურ დამწერლობასთან - ეს არის ძველი სომხური სპეკულაცია. გარეგანი მსგავსება დამახასიათებელია მწერლობის მრავალი დაკავშირებული პატარა სისტემებისთვის. მაგალითად, მისი ”მრგვალობით”, აღმოსავლეთ აზიის ზოგიერთი მწერლობის სისტემა, რომლებიც არ უკავშირდება ქართულ მწერლობას, გარკვეულწილად წააგავს ქართულ ”მხედრულ” წარწერას.

ამირამ გრიგოროვნამ, ნება იბოძოს უკეთ აგვიხსნას სომხური ასოების მსგავსება ეთიოპელთა დამწერლობაზე, რომელიც ბევრად უფრო ძველია, ვიდრე სომხური. ვინ ვისგან გადმოიღო?

ამირამ გრიგოროვის მასალაში თითქმის რასისტულ აქცენტს აკეთებს ქართველთა და აზერბაიჯანელთა მიმართ სომეხთა "უპირატესობაზე" და ამას, ფაქტობრივად, „ამართლებს“ მე -20 საუკუნის დასაწყისში სამხრეთ კავკასიაში სომეხთა შესახლებას.

”ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში, სომხები დაეუფლენ უამრავ ახალ დარგს: მათ დაიწყეს შეღწევა ადვოკატურაში, მედიცინაში, მეცნიერებაში, ბიზნესში და პოლიგრაფიაში. ახალი პირობების გამოყენებით სომხები მოხვდნენ დიდი ქალაქების სათავეებში - ტიფლისში, ალექსანდროპოლში და ა.შ. სომეხთა წარმატებას იგივე მიზეზები ჰქონდა, როგორც დასავლეთის ტერიტორიის იუდეველების წარმატებას - ზოგადი წიგნიერება მშობლიურ ენაზე, რომელიც გაძლიერებულია შუა საუკუნეებიდან მოქმედი საეკლესიო და სამონასტრო სკოლების სისტემით. ქართველი მეგალავნეები გაუნათლებლები იყვნენ. მუსულმანები, გარდა მულებისა, რომლებმაც იცოდნენ სპარსული მწერლობა და ასევე აზნაურთა ვიწრო ფენაც”.

ისევ სიცრუე და ცილისწამება. სომეხთა შორის უამრავი გაუნათლებელი იყო, წიგნიერება საერთოდ არ იყო „ყველასთან “ და ქართველ და აზერბაიჯანელ გლეხებს შორის ბევრი იყო წერა-კითხვის მცოდნე.

უბრალოდ, ამირამ გრიგროვი არ ამბობს, რომ გარკვეული სფეროს „დაპყრობის“ შემდეგ სომეხი ნაციონალისტები არავის უშვებდნენ იქ, გარდა სომხებისა.

იქაც, სადაც არ იყო საჭირო წიგნიერება - მაგრამ იყო ფული სომეხმა გადმოსახლებულებმა მთლიანად „განდევნეს“ თბილისიდან ქართველი-რაჭველები ისეთი ხელობიდან, როგორიცაა მუშები, რის შემდეგადაც „დაახრახნეს“ საკუთარი მომსახურეობის ფასები.

სომეხი ემიგრანტები თურქეთიდან ართმევდნენ პურს ქართველებსა და აზერბაიჯანელებს არა იმიტომ, რომ იყვნენ უფრო ჭკვიანები და მშრომელები. უბრალოდ ისინი უფრო თავხედურად მოქმედებდნენ, არ ჩერდებოდნენ შანტაჟის, წვრილმანი ხულიგნობისა და მოსყიდვის წინაშე, როგორც ამას აკეთებდნენ სხვები.



KavkazPlus

წაკითხულია : 730


დატოვეთ კომენტარები

(გთხოვთ, კომენტარებში თავი შეიკავოთ რელიგიური, რასობრივი და ნაციონალური დისკრიმინაციის გამოხატვისაგან, ნუ გამოიყენებთ სალანძღავ და დამამცირებელ გამოთქმებს, ასევე კანონსაწინააღმდეგო მოწოდებებს.)

გამოაქვეყნეთ
დასაშვებია 512 სიმბოლოს შეყვანა

ახალი ამბები