ანალიტიკა

ვინ აჩაღებს რუსეთისა და თურქეთის „დიდ ომს“? და რატომ „იწურება საქართველოს დრო...“?
02.03.20 15:30

2020 წლის თებერვლის ბოლოს თურქეთსა და რუსეთს შორის ურთიერთობების მკვეთრმა გამძაფრებამ შესამჩნევი გამოცოცხლება გამოიწვია ერევანში. საიდუმლო არ არის, რომ რუსეთსა და თურქეთს ერთმანეთისკენ უბიძგონ და მათ შორის "დიდი ომის" გამოწვევას მიაღწიონ, სომეხ ნაციონალისტთა დიდი ხნის ოცნებაა.

ის ფაქტი, რომ ეს ომი შეიძლება გადაიზარდოს მსოფლიო ომში, რომლის დროსაც სომხეთი და სომეხი ხალხი შეიძლება გაქრეს დედამიწის ზურგიდან, რაც ამ ”სტრატეგებს” არ აღელვებთ. ისინი დარწმუნებულები არიან, რომ შეძლებენ "ყველას მოტყუებას და ყველაზე გამარჯვებას", რადგან უკვე თურქეთის დაყოფას ახდენენ, ადგენენ რუქებს, რომლებშიც თითქმის მის დიდ ნაწილს იკავებენ და საუკეთესო შემთხვევაში "ბერძენ ძმებს" უტოვებენ დასავლეთის გარეუბანს.

და 2020 წლის 27-28 თებერვალს სომეხ ნაციონალისტთა "ოცნება" და, ამავდროულად, კატასტროფა მთელი კაცობრიობისთვის, უფრო ახლოს აღმოჩნდა, ვიდრე ოდესმე. იდლიბის პროვინციაში რუსეთის მიერ მხარდაჭერილი ასადის ძალების დარტყმის დროს დაიღუპა 33 თურქი ჯარისკაცი. თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ ამაზე ცოტა ხნით ადრე, ასადის პარლამენტმა აღიარა ე.წ. ”სომხური გენოციდი”, ძნელი მისახვედრი არ არის ვინ გამოიწვია მძაფრი პროვოცირება.

და პრაქტიკულად იმ წამსვე სომხურმა მხარემ დაიწყო საქართველოს შანტაჟი. ჩნდება კითხვა - რა შუაშია აქ საქართველო?

საქმე ისაა, რომ რუსეთსა და თურქეთს შორის პირდაპირი სამხედრო კონფლიქტის შემთხვევაში, დაუყოვნებლივ ჩნდება საკითხი, რომ მათ შორის არ არის პირდაპირი სახმელეთო საზღვარი. ომი წარმოება სირიაში თურქეთის მიერ 100% ბოსფორისა და დარდანელის სრუტეების სრული ჩაკეტვით რუსეთისთვის შეუძლებელი გახდება და მისი დაჯუფება სირიაში განწირული იქნება სწრაფი მარცხისთვის.

ამასთანავე თურქეთის ტერიტორიაზე გადაფრენა და ამ ტერიტორიის გავლით საკუთარი რაკეტების გადაგზავნა სირიაში რუსეთი ვერ შეძლებს, რადგან ნატოს წესდების მიხედვით ეს უტოლდება ნატოს წევრ ქვეყანაზე, რომელიც თურქეთია, თავდასხმას და შესაბამისად რუსეთის ფედერაციის ომს თავისი ბლოკით, აშშ-ის ჩათვლით.

ამ შემთხვევაში რუსეთის ერთადერთი შანსი სწრაფი დამარცხების თავიდან ასაცილებლად არის როგორღაც თურქეთი ომში ჩაითრიოს "მეორე მიწის ფრონტზე". ამისათვის მინიმუმ საჭიროა "პირდაპირი სახმელეთო კონტაქტი" თურქეთთან, რათა საზღვრის გავლით ოპერატიულად გადაისროლონ დივერსანტები და ჯარი „ქურთი ამბოხებულებისა“ ან „სომეხი შურისმაძიებლების“ სახით და შემდგომ იმის მტკიცებით, რომ „ისინი იქ არ არიან“ და რომ თურქეთში ომი „სამოქალაქოა“. რაღაც მსგავში ახლა ხდება უკრაინულ დონბასშიც.

პრინციპში ასეთი ტაქტიკა საბოლოო ჯამში მიიყვანს რუსეთს ძალების ამოწურვისა და კატასტროფისკენ. მაგრამ ეს არის ზუსტად ის, რაც დასავლეთს სჭირდება, ამიტომ, შესაძლებელია, რომ მათ არ შეუშალონ ხელი.

ამიტომ, თურქეთისა და რუსეთის კონფლიქტის შემთხვევაში სტრატეგიული მნიშვნელობა სახმელეთო „ბუფერული“ ტერიტორიების მათ შორის მკვეთრად იზრდება. სახმელეთო გზით, რუსეთიდან თურქეთში შეიძლება მიიღოთ ორი გზით მოხვედრა - რამდენიმე საზღვრის გავლით ბალკანეთის ნახევარკუნძულზე ან სამხრეთ კავკასიის გავლით. ამავე დროს, უკრაინა, რომელსაც აქვს საკმაოდ ძლიერი არმია და რუსეთი არ ”გაიყვანს დერეფანს თურქეთისკენ”, რუმინეთისა და ბულგარეთის გავლით, რომლებიც ნატო-ს შემადგენლობაში შედიან.

სომხეთის ტერიტორიაზე რუსული ბაზაა, მაგრამ ის შეზღუდულია შესაძლებლობებით და იზოლირებულია საქართველოს ტერიტორიისგან მომარაგების და ლოჯისტიკური საკითხების თვალსაზრისით.

ამრიგად, თითქმის 100% -ით შეიძლება ჩაითვალოს, რომ თურქეთთან სერიოზული ომის შემთხვევაში, რუსეთი შეეცდება სწრაფად დაიკავოს ტერიტორიები უკვე მის მიერ ოკუპირებულ აფხაზეთის ქართულ მიწებსა და ცხინვალის რეგიონს შორის, ხოლო მეორე მხრივ - თურქეთი და საქართველო-სომხეთის საზღვრებს შორის. უფრო მეტიც, მას ამის გაკეთება თითქმის დაუყოვნებლივ მოუწევს (ამის გაკეთების შემდეგ, შეიძლება ჩატარდეს, ადგილობრივი მოღალატეებისა და სომეხ ნაციონალისტთა "მეხუთე კოლონის“ საშუალებით, ნებისმიერი რეფერენდუმი და გადაწყვეტილების მიღება, მაგალითად როგორც ეს იყო ყირიმში). ვინაიდან საქართველო არ არის ნატოს წევრი, დასავლელი მოკავშირეები, როგორც 2008 წლის აგვისტოში, საუკეთესოდ შემოიფარგლებიან სიტყვიერი „აღშფოთებით“.

მოსკოვში სომხური ლობის გავლენის გათვალისწინებით, ასეთი სცენარის რეალიზაცია დიდად სავარაუდოა. სინამდვილეში, ეს ნიშნავს ქართული სახელმწიფოებრიობის განადგურებას.

27-28 თებერვალს, ასეთი გეგმის მინიშნება საქართველოს მთავრობის მიმართ დაიწყო ძალიან ღიად და გამჭვირვალედ ერევნიდან. თითქოს ამბობენ, თავი დაგვიხარეთ, ჩვენ სომხებს და შესაძლებელია დაგიტოვოთ ავტონომია, რა თქმა უნდა მოახდენენ იმ ქართული მიწების ოკუპირებას, რაც სომეხ ნაციონალისტებს მოეწონებათ. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ ყველაფერს დავიპყრობთ და თქვენ ინანებთ, რომ არ დაეთანხმეთ ჩვენს პირველ წინადადებას.

ზუსტად ასეთი მინიშნება იყო, მაგალითად, ნიკოლ ფაშინიანთან დაახლოებულ გამომცემლობას lragir მჭევრმეტყველი სათაურით „საქართველოს დრო იწურება: სამიზნე გადადის სომხეთიდან საქართველოზე (https://www.lragir.am/ru/2020/02/27/167478/ ).

ანუ, თვითონ სათაურშიც „ძმები სომხები“ პირდაპირ ეუბნებიან ქართველებს: „თქვენ მიზნის ქვეშ ხართ, გვისმინეთ და ნუ ტუტუცობთ!“.
ანუ, შინაარსობრივად, ტერორისტების მძევლებთან საუბარივით.

აი, ამონარიდები ამ სტატიიდან:

„ამ დღეებში სომხეთში იმყოფებოდა სომხეთის სამხედრო ძალების გენერალური შტაბის უფროსი არტაკ დავტიანი. სომხურ-ქართული ვიზიტები თავდაცვის სფეროში ძალზედ მნიშვნელოვანია დღევანდელ სამხედრო-პოლიტიკურ პირობებში.

კერძოდ, საუბარია რუსულ-თურქულ შეტაკებებზე იდლიბში, რომლის „საბაზისო“ პლატფორმას წარმოადგენს კავკასიის რეგიონი და აქ სომხეთსა და საქართველოს აქვს დასაფიქრებელი მიზეზები, რომლებიც საქმეზე არიან ბუნებრივი მოკავშირეები, თუმცა სამხედრო-პოლიტიკური და ეკონომიკური ურთიერთობები ორივე ქვეყნის აშკარად არ შეესაბამება ამ თამაშს. ამის მრავალი მიზეზი არსებობს, მაგრამ თქვენ უნდა მოვძებნოთ არა მიზეზები, არამედ ხარვეზების შევსების შესაძლებლობა და სომხეთის ხელმძღვანელობა ყოველთვის მზად იყო ამისათვის.

მზად არის თბილისი ბუნებრივი ალიანსის რეჟიმზე გადასვლისთვის? საქართველოს დიდი დრო არ აქვს, რადგან "ოცნება“ გახდეს პოსტ-საბჭოთა ტრანზიტი სწრაფად იწურება, როგორც აზერბაიჯანიდან, ასევე საქართველოდან. იგი დიდი ხანია ამოწურულია რუსული მხარისგან და უცნაურია, ამის მძიმე შედეგები თავიდან აიცილეს სომხური ფაქტორის წყალობით.

რუსეთი და თურქეთი ახალი შეთანხმებების საჭიროების წინაშე დადგნენ, როგორც იდლიბში, ისე კავკასიის რეგიონში, ხოლო საქართველო ხდება მთავარი სამიზნე. ძნელი სათქმელია, რა ძალის დარტყმა იქნება...

რუსეთი გააქტიურებს საქართველოში ”შესვლას” და იქ შეეცდება თურქეთთან და აზერბაიჯანთან კონკურენცია აწარმოოს. აშშ შეეცდება გააკონტროლოს სიტუაცია, მაგრამ არა დაბლოკოს.

ბევრი რამ არის დამოკიდებული იმაზე, თუ ვინ იპოვის თანამშრომლობის ზღვარს შეერთებულ შტატებთან - რუსეთთან თუ თურქეთთან.

საქართველოსთვის, რა თქმა უნდა, შეერთებულ შტატებსა და რუსეთს შორის თანამშრომლობა სასარგებლოა. და ამ პროცესის XXI საუკუნეში ექსკლუზიური რეგიონალური ”დისტრიბუტორის” უფლებები გააჩნია სომხეთს. შეიძლება საქართველო შეუერთდეს ამას. მაგრამ რაც მოგვიანებით მოხდება ეს, უფრო მეტ ფასს მოითხოვს დრო და რეგიონალურ რეალიები საქართველოსგან...” ციტატის დასასრული.

მინიშნებები ძალიან ნათელია. ნიკოლ ფაშინიანი არის არამხოლოდ აშშ-ის მარიონეტი, არამედ შეუძლია რუსეთზე გავლენა მოახდინოს სომხების მიერ, რომლებიც არაინ ხელისუფლებაში (კალანტაროვი, მიშუსტინი). ანუ გამოდის, რომ ერევნისგან, როგორც „დისტრიბუტორისგან“ დამოკიდებულია აშშ-ის მიერ საქართველოს დახმარება (ან მისი არასებობა) და ასევე მისგანაა დამოკიდებული „რუსეთის ოკუპაციის საზღვრები“. და საქართველოს ისღა დარჩენია, რომ „საკუთარი სუვერენიტეტი ჩააბარონ“ სომხებს და მერე, რასაკვირველია, ტერიტორიებიც.

საქართველოს შანტაჟი მიმდინარეობს. იმისათვის, რომ მივხვდეთ, რომ ეს მასალა შემთხვევითი არ არის, თვალი გადავავლოთ „სპუტნიკ არმენიას“ მიერ გავრცელებულ მეორე მასალას, თითქმის იგივე თემაზე: „ერევანი - თბილისის ბირთვი“: რით არის მნიშვნელოვანი საქართველოს თავდაცვის მინისტრის ვიზიტი სომხეთში? ( https://ru.armeniasputnik.am/society/20200228/22216186/Erevan--sterzhen-Tbilisi-chem-znamenatelen-vizit-glavy-MO-Gruzii-v-Armeniyu.html ).

საქართველოს შანტაჟისათვის „კარგი გარემოებებია“ შექმნილი კიდევ იმის გამო, რომ რუსულ-თურქული გამწვავება დაემთხვა საქართველოს თავდაცვის მინისტრის ადრე დაგეგმილ ვიზიტს ერევანში. შესაძლებელია, რომ ყველაფერი სპეციალურად იყო დადგმული.

„Sputnik სომხეთის“ ცნობით, ”სომხეთმა და საქართველომ ხელი მოაწერეს თავდაცვის თანამშრომლობის გეგმას 2020 წლისთვის. სომხურმა მხარემ აღნიშნა, რომ წელს სომხეთის შეიარაღებული ძალები მონაწილეობას მიიღებენ ქართულ-ამერიკულ მრავალეროვნულ წვრთნებში, ნატოს Noble Partner 2020-ის ეგიდით.

პოლიტიკის მეცნიერებათა დოქტორმა, პროფესორმა ვახტანგ მაისაიამ, კომენტარი გააკეთა მინისტრის ვიზიტის შესახებ, აღნიშნა, რომ შეხვედრა ერევანში ძალიან მნიშვნელოვანია.

"ვიზიტი დადებითია. ეს კიდევ უფრო გააძლიერებს ურთიერთობებს სომხეთსა და საქართველოს შორის. ერევანი არის თბილისის ბირთვი რეგიონალური უსაფრთხოების არქიტექტურის მშენებლობის საკითხთან და პირიქით," - თქვა მაისაიამ Sputnik სომხეთთან ინტერვიუში ... "

მინიშნება კვლავ აშკარაა, განსაკუთრებით იმის გამო, რომ მათ მოახერხეს ამის გაჟღერება ქართველის მეშვეობით. რა თქმა უნდა, როგორც ერევანში ღარიბაშვილს, ასევე მაისაიას, მიახვედრეს, რომ ქართული სახელმწიფოებრიობის "ბირთვი" მათ ხელში იყო, სომხების. ისინი აშკარად იმუქრებოდნენ, რომ თუ სომხეთი დაიწყებს „ბირთვით მანიპულირებას“, მაშინ არა მხოლოდ აფხაზეთისა და ცხინვალის ტრაგედიები შეიძლება განმეორდეს საქართველოში, არამედ ის საერთოდ შეწყვეტს არსებობას.

ქართველებმა კარგად იციან, თუ როგორ შეუძლია სომხურ ლობის აამხედროს ”რუსული ძალა”, რომელიც მათზეა დამოკიდებული.

საბედნიეროდ, 29 თებერვალს, პუტინსა და ერდოღანს შორის სატელეფონო საუბრების შემდეგ, პირველი ნიშნები გამოჩნდა, რომ რუსეთი და თურქეთი ეძებენ კომპრომისებს და არ აპირებდნენ ბრძოლას. სომეხი ნაციონალისტები აშკარად იმედგაცრუებულნი არიან. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ისინი კვლავ არ ცდილობენ ომის პროვოცირებას და ამ ომის პირველი მსხვერპლი და ასევე ერევნის ინტრიგების, შეიძლება იყოს საქართველო.



KavkazPlus

წაკითხულია : 415