ანალიტიკა

“ჯავახკის” სომეხი სეპარატისტები „სწუხან“ ჯავახეთის რუსი დუხობორების გამო

07.04.20 16:20


ქართულ ჯავახეთში, სომეხი ჩამოსახლებულებით დასახლებული, ბოლო დრომდე, სომხური მოსახლეობის გარდა, ბევრი ეროვნებით რუსი ცხოვრობდა ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტში, რომლებიც დუხობორების რელიგიურ საზოგადოებას ეკუთვნოდა. ამ რუსების საკეთილდღეოდ უნდა ითქვას, რომ სომეხ სეპარატისტთაგან განსხვავებით, ისინი ყურადღებას არ აქცევდნენ ახალქალაქის რუსულ სამხედრო ბაზას (თუმცა ისინი თავად არიან სუფთა სისხლის რუსები!).

მაგრამ სომეხი ნაციონალისტები და სეპარატისტები, სანამ ეს ბაზა არსებობდა რუსეთს "უჩიოდნენ" საქართველოს მხრიდან "ჩაგვრის შესახებ".

ისინი პირდაპირ უთითებდნენ იმაზე, რომ მათ აქვთ ახალქალაქის ბაზის იმედი სეპარატისტული აჯანყების შემთხვევაში.

დუხობორებს თუ ვკითხავთ, რომლებმაც დატოვეს საქართველო, მაშინ გარდა რთული ეკონომიკური ვითარებისა, მათი წასვლის ერთ-ერთი მიზეზი ადგილობრივი სომხების ზეწოლა იყო. ამაში გასაკვირი არაფერია.

სომეხმა ნაციონალისტებმა ასევე „გააძევეს“რუსები სომხეთის რესპუბლიკიდან. ეკონომიკური თვალსაზრისით, რუსებს არ ჰქონდათ შესაძლებლობა კონკურენცია გაეწიათ სომხური ნაციონალიზმისთვის და სეპარატისტული განწყობებისთვის ჯავახეთის სომხურ საზოგადოებაში.

ახლა, როდესაც საქართველოში ქვეყნის ეთნიკური იდენტურობისადმი ინტერესი იღვიძებს, ჟურნალისტები იწყებენ ჯავახეთში დარჩენილი დუხობორების მონახულებას, აქვეყნებენ სტატიებს და მათ შესახებ საინტერესო ცნობებს აქვეყნებენ. მაგრამ სომეხი ნაციონალისტებიც აქაც იყენებენ შესაძლებლობას, რომ შხამი გადმოანთხიონ და ცილი დასწამონ საქართველოს სახელმწიფოსა და ქართველებს. აშკარად იმედოვნებენ კიდევ ერთხელ ერთმანეთს დააჯახონ რუსები და ქართველები. სხვანაირად ვერ განვიხილავთ სომეხი ნაციონალისტისა და სეპარატისტის ძალიან მანკიერ კომენტარს ნათელა გრიგარაშვილის შესანიშნავი სტატიის ჯავახეთის დუხობორების შესახებ: ”დუხობორთა ქვეყანა: რას მალავენ საქართველოს მთები” (https://zen.yandex.ru/media/tu_tu_ru/zemlia-duhoborov-uthtskov -gory-gruzii-5e5651d964c3f5370a365930)

მოგვყავს ამონარიდები სტატიიდან:

”დუხობორები პატარა და დახურული საზოგადოებაა, რომელიც რუსეთში გაჩნდა სამი საუკუნის წინ, მაგრამ ნიკოლოზ I- ის დროს გააძევეს საქართველოში. მათმა შთამომავლებმა შეინარჩუნეს ცხოვრების წესი, ტრადიციები და დღესაც ცხოვრობენ ჯავახეთის ძალიან შორეულ რეგიონში.

მთლიანობაში, მათ ჯავახეთის რეგიონში რვა სოფელი დააარსეს, რომელთაგან ყველაზე დიდი იყო და რჩება გორელოვკა. დუხობორები ჯავახეთს წმინდა მიწად თვლიან, უწოდებენ მას "დუხობორების ქვეყანას" და აცხადებენ, რომ თანამედროვე გორელოვკა არის მთელ მსოფლიოში მიმოფანტული დუხობორების ცენტრი. ბოლო მონაცემებით, რეგიონში 700-დან 800-მდე ადამიანი რჩება.

ძალიან რთულია იმ სოფლებში ჩასვლა, სადაც დუხობორები ცხოვრობენ.

რამდენიმე მიკროავტობუსით დავდივარ. ზოგჯერ თქვენ უნდა გამოიყენოთ ტაქსი ან ავტოსტოპი, რადგან მე არ მყავს საკუთარი მანქანა. გარდა ამისა, ამინდი ძალიან მკაცრია, ამიტომ ჯავახეთში მოგზაურობა ადვილი არ არის.

ტრანსპორტისა და ცუდი პირობების გამო, ეს საზოგადოება დიდი ხანია დახურულია დანარჩენი მსოფლიოსთვის. ამრიგად, მათ კარგად შეძლეს ტრადიციების შენარჩუნება.

ეს არის მშვიდობისმოყვარე საზოგადოება, რომელიც აფასებს ცხოვრებას, ბუნებას და მის გარშემო მყოფებს. დუხობორების გულებში საქართველოს განსაკუთრებული ადგილი უკავია - ისინი ამ რეგიონს თავიანთ წმინდა მიწად თვლიან. მათ აქვთ კარგი დამოკიდებულება ქართველების მიმართ.

სამწუხაროდ, დუხობორების შესახებ ბევრმა ქართველმა არ იცის და თუ იციან, მაშინ ძალიან ცოტამ. მაგრამ ყველას, ვინც გაეცნობა მათ და მათ ფილოსოფიას, გაიზიარებენ იგივე გრძნობებს, როგორც მე - ისინი მოიხიბლებიან.

ჯავახეთი, საქართველოს სხვა შორეულ რეგიონებივით, ეკონომიკურ სირთულეებს განიცდის. აქ სამუშაო არ არის და ადგილობრივები მხოლოდ საკუთარი მოსავლის ხარჯზე ცხოვრობენ. აქ ოჯახებს აქვთ მცირე მეურნეობები, რამდენიმე ძროხა და ცხვარი - ისინი ყიდიან რძეს და სხვა პროდუქტებს უახლოეს ქალაქებში.

ბოლო ოცი წელი განსაკუთრებით რთული აღმოჩნდა დუხობორებისთვის.

ზუსტად ვერავინ იტყვის, თუ რატომ, მაგრამ უმრავლესობამ გადაწყვიტა რუსეთში დაბრუნება. ამჟამად ჯავახეთში დაახლოებით 150 ოჯახია დარჩენილი, მათი უმეტესობა გორელოვკაშია.

სახლების ახალი მეპატრონეები და დრო არ ითვალისწინებენ ძველ რუსულ-უკრაინულ კულტურას, განადგურებულია ექსტერიერი და ინტერიერი, იკარგება ორნამენტები. მე უკვე რამდენიმე წელია ამ თემის ფოტოგრაფი ვარ და ყოველ ჯერზე, როდესაც ვბრუნდები, უფრო ნაკლები დუხობორი და მეტი განადგურებული ადგილები მხვდება.

პროექტი "დუხობორების მიწა" დაიწყო 2013 წელს და გრძელდება დღემდე.

შემიყვარდა ეს ადგილები: გარემო, ბუნება, ხალხი. ყველაფერი ისეთი მისტიკური და მომხიბვლელია. გულგრილად დარჩენა შეუძლებელია.

დუხობორებს ვესტუმრები მაშინაც, როცა ჩემი პროექტი დასრულდება.

ნათელა გრიგალაშვილი“.

აი, Hrazdan Madoyan-ის სომეხი ნაციონალისტისა და სეპარატისტის კომენტარი ამ სტატიასთან მიმართებაში, რომელიც გვევლინება რუსების „დამცველად“:

”თავად ჯავახეთიდან ვარ, ბოგდანოვკიდან (მას ახლა ნინოწმინდა დაერქვა, დუხობორების სოფელ ტროიცკოეს ეწოდა სამება). მე არ გავაგრძელებ, მაგრამ გასაგებია, თუ რატომ დატოვეს დუხობორებმა ეს ადგილი - ისინი უბრალოდ გააძევეს, ვინ შეაშინეს, ვინ მოისყიდეს, როგორც მთელ სპასოვკას სოფელი. ეს იყო გამსახურდიას დროს, როდესაც ”საქართველო ქართველებისთვისაა. ყველა დანარჩენი საქართველოში სტუმარია”. ასე რომ, ავტორი, ტრადიციულად ეშმაკობს, როდესაც წერს, რომ ”ვერავინ იტყვის ზუსტად რატომ, მაგრამ უმეტესობამ გადაწყვიტა რუსეთში დაბრუნება”.

ალბათ მხოლოდ თავად ავტორმა იცის ”ქართველების მიმართ კარგი გრძნობების შესახებ“. არ არის და არც არასდროს ყოფილა - ეს კარგი გრძნობები. პროექტი "დუხობორების მიწა" - შემდეგი პრეზიდენტის მ. სააკაშვილის წარმონაშებია; თითქმის ყველა დუხობორების წასვლის შემდეგ, რატომ არ უნდა დავიწყოთ პროექტი - მოდით ნაცარი ვუყაროთ ევროპას თვალში - ევროკავშირის დროშები ყველგან არის საქართველოს დროშების გვერდით, თუმცა საქართველო არ არის ევროკავშირის წევრი.

სხვათა შორის, ახლა რეგიონი ძირითადად სომხებითაა დასახლებული, მაგრამ არც ერთი ქართველი სიტყვას არ ამბობს „სომეხთა მიწის“ პროექტზე.

და დასკვნის სახით: თბილისში არის ქალაქის ისტორიის მუზეუმი - ძალიან საინტერესო. რევოლუციამდე, მგონი, 13 მერიდან 11 იყო სომეხი, ერთი რუსი, ერთი ქართველი. მუზეუმში მხოლოდ ერთი ქართველი ჩანს ”.

ანუ ამ მოკლე კომენტარშიც კი, სომეხმა ნაციონალისტმა შეძლო გამოეყენებინა თავისი ბოროტი პრეტენზიები საქართველოს წინააღმდეგ, მისი თანამემამულეების სეპარატისტული მისწრაფებები და ასევე მითი, რომ თბილისი იყო ”სომხური ქალაქი”. ბუნებრივია, მას სურს რომ ძირძველი ქართული სამცხე-ჯავახეთი გამოცხადდეს "სომეხთა მიწად“.

როგორც ჩანს, სომეხ ნაციონალისტებს უნდათ, რომ საქართველოში დარჩენილმა რუსებმა, მხარი დაუჭირონ მათ სეპარატისტულ ავანტიურიზმს. ყოველივე ამის შემდეგ, მაშინ შესაძლებელი გახდება დახმარებისკენ მოუწოდოს რუსეთს და რუსული არმიის დახმარებით განახორციელონ ეთნიკური წმენდა და საქართველოს ტერიტორიების წართმევა, როგორც ეს უკვე მოხდა აფხაზეთში.

ამასთან, ფაქტია, რომ იგივე რუსები, რომლებიც სომხების გვერდით იყვნენ, კარგად იციან და კარგად ესმით, თუ რას წარმოადგენენ სომეხი ნაციონალისტები და სეპარატისტები. არც ერთი რუსი დუხობორი, რომელიც ჯავახეთში ცხოვრობს ან ცხოვრობდა, არ უჭერს მხარს და არ უჭერდა მხარს სომხურ სეპარატიზმს.

ის დუხობორები, რომლებიც ჯავახეთში დარჩნენ, ახლა საქართველოს პატრიოტები არიან და როგორც სტატიის ავტორმა აღნიშნა, ძალიან თბილად არიან განწყობილი ქართველი ხალხი. ამრიგად, ადგილობრივი სომეხი სეპარატისტების პროვოკაციებს ნაკლებად სავარაუდოა, რომ რაიმე გამოხმაურება ჰპოვონ სამცხე-ჯავახეთის რუსეთის დუხობორ საზოგადოებაში.



KavkazPlus

წაკითხულია : 334


დატოვეთ კომენტარები

(გთხოვთ, კომენტარებში თავი შეიკავოთ რელიგიური, რასობრივი და ნაციონალური დისკრიმინაციის გამოხატვისაგან, ნუ გამოიყენებთ სალანძღავ და დამამცირებელ გამოთქმებს, ასევე კანონსაწინააღმდეგო მოწოდებებს.)

გამოაქვეყნეთ
დასაშვებია 512 სიმბოლოს შეყვანა

ახალი ამბები