ანალიტიკა

ვინ ცდილობს საქართველოსა და აზერბაიჯანს შორის შუღლის გაღვივებას?
25.07.20 9:45

იქმნება შთაბეჭდილება, რომ გარკვეული ძალები ცდილობენ, საქართველო აღმოჩნდეს სრულიად მარტო, მეგობრებისა და მოკავშირეების გარეშე. იმის გათვალისწინებით, რომ საქართველოს ტერიტორიის 20% უკვე ოკუპირებულია, ხოლო ევროპისა და დასავლეთის მხრიდან ჯერ კიდევ არ არსებობს რაიმე განსაკუთრებული დახმარება ქართული მიწების დეოკუპაციაში, ეს ვითარება ნიშნავს საქართველოს სახელმწიფოს სრულ დაუცველობას გარე და შიდა საფრთხეებისგან.

საქართველო მეგობრებისა და მოკავშირეების გარეშე საბოლოოდ შეიძლება განადგურდეს, როგორც სახელმწიფო. უფრო მეტიც, ახლა სამცხე-ჯავახეთში სეპარატიზმმა შეიძლება იფეთქოს. ამავდროულად, ყველაზე მეტი კეთდება იმისთვის, რომ საქართველო აზერბაიჯანს დაუპირისპირდეს და პროვოკაციები არაფრისგან წარმოიქმნება. კერძოდ, ამის შესახებ ჰუსეინ სამედზადე წერს ფეისბუქზე ( https://www.facebook.com/groups/1660301337568716/permalink/2600249170240590/ ).

აქ ნაჩვენებია ნაწყვეტები მისი პოსტიდან, რომელიც ეხმიანება გარკვეული ძალების მცდელობებს შუღლი გააღვივონ საქართველოსა და აზერბაიჯანს შორის, ჩვენი კომენტარებით.

შეგახსენებთ, რომ ორი წლის წინ, ტურისტებმა და მომლოცველებმა, რომლებიც სტუმრობდნენ დავით გარეჯს, საერთოდ არაფერი იცოდნენ, რომ სამონასტრო კომპლექსის ნაწილი აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე იყო განთავსებული.

ჰუსეინ სამედზადე წერს, რომ ”კომპლექსის 20 ეკლესიიდან მხოლოდ 2 იყო აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე. აზერბაიჯანსა და საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ, თავად იოსებ ჯუღაშვილმა-სტალინმა მონიშნა და გაავლო საზღვრები საბჭოთა რესპუბლიკებს შორის. სწორედ ამ საზღვრებით იყო 1992 წელს მიღებული აზერბაიჯანი და საქართველო გაეროში. ”

საქართველოს ამ საზღვრების კითხვის ქვეშ დაყენება ნიშნავს ავტომატურად ეჭვქვეშ დააყენო ის, რომ აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი საქართველოს ეკუთვნის, რაზეც დღენიადაგ ოცნებობენ საქართველოს მტრები.

მაგრამ აზერბაიჯანელ მესაზღვრეებს არ დაუბრკოლებიათ მონასტრების მონახულება, წირვა-ლოცვების ჩატარება და მომლოცველების მიმოსვლა. ეს არ შეიძლება შევადაროთ იმას, თუ როგორ გაუხსნეს ცეცხლი საქართველო-სომხეთის საზღვარზე ქართველ ჟურნალისტებს, რომლებიც ცდილობდნენ სომხეთის მხარის მიერ საზღვრების გადაადგილების შემდეგ დაკავებული ხუჯაბის მონასტრის მონახულებას. ეს ვითარება უდავოდ გრძელდებოდა დღემდე, თუკი პროვოკატორებმა მიზანმიმართულად არ დაიწყეს კამპანიები საზღვრის შესაცვლელად, თითქოს ვიღაც ხელს უშლიდა ქართული მხარის დავით გარეჯში მოსვლას.

შემდგომში ჰუსეინ სამედზადე საინტერესო ინფორმაციას გვაწვდის:
”2019 წლის შუა რიცხვებში დაგეგმილი იყო აზერბაიჯანში საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის კათალიკოს პატრიარქის ილია მეორის, აზერბაიჯანში ფრიად პატივცემული სასულიერო პირის, რომელიც სიბრძნით გამოირჩევა, ოფიციალური ვიზიტი.

,,ჩვენ მადლობას ვუხდით უფალს, რომ მან არ დაგვტოვა მეგობრების გარეშე. საქართველომ გაუძლო ბევრ განსაცდელს, რა თქმა უნდა, ჯერ კიდევ წინ გვაქვს განსაცდელები, მაგრამ აზერბაიჯანი და მისი ხალხი ყოველთვის იყვნენ ჩვენს გვერდით. სანამ ადამიანი დედამიწაზე იმყოფება, ის ყოველთვის იგრძნობს მეგობრის საჭიროებას. უნდა გვახსოვდეს, რომ უფალი არასოდეს დატოვებს საქართველოს ერთგული მეგობრების გარეშე, რადგან საქართველო-უკვე ხვედრია და ის ყოველთვის ერთგული იქნება მეგობრობისა ”.

ამ კეთილი სიტყვებით, ილია II აპირებდა ვიზიტის დაწყებას მეგობრულ ქვეყანაში, სადაც ქართული საზოგადოების დიდი ნაწილი ცხოვრობს.

ყველასთვის მოულოდნელად, ქართულ მედიაში წამოიჭრა დავით გარეჯის ტაძრის კომპლექსის 2 ეკლესიის საკითხი.

"დააბრუნე ეკლესიები საქართველოს ტერიტორიებთან ერთად. თქვენ მუსლიმები ხართ. ჩვენ ქრისტიანები ვართ. თქვენ არ გჭირდებათ ისინი".(მიუხედავად იმისა, რომ 200 ათასამდე მართლმადიდებელი აზერბაიჯანის მოქალაქეა-რუსები, უკრაინელები, ქართველები და სხვა, რომელთათვის დავით-გარეჯი ასევე სიწმინდეა!"

ამავდროულად, პროვოკატორებმა, უპასუხისმგებლო პოლიტიკოსების მეშვეობით, მოახერხეს პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის პროვოცირებაც კი აბსოლუტურად გააზრებული ნაბიჯებით, რომელიც აზერბაიჯანული მხარის უცნობებლად, აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე გამოჩნდა ქართული დროშით, ისევ და ისევ აზერბაიჯანის გაფრთხილების გარეშე.

ამის შემდეგ დაიწყო დავით გარეჯის მხარეში პროვოკაციების მატება. საქმე იქამდე მივიდა, რომ აზერბაიჯანის მესაზღვრეებს კინაღამ იარაღი გამოსტაცეს. ბუნებრივია, აზერბაიჯანს არ შეეძლო ამ პროვოკაციების უგულებელყოფა, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც პროვოკატორებმა სცადეს საზღვარზე სისხლისღვრის პროვოცირება. შედეგად, საზღვარზე გადაადგილება დროებით შეჩერდა.

”და პროვოცირების კიდევ ერთი სამწუხარო შედეგი - ილია მეორის ვიზიტი აზერბაიჯანში შეწყდა!”

მაგრამ ამავე დროს, საქართველოს მართლმადიდებლურ ეკლესიაზე "შეტევა" გააქტიურდა. მათ დაიწყეს მისგან მოთხოვნა: 1. აღიარონ უკრაინული ეკლესიის არაკანონიური გადასვლა ბერძენი ნაციონალისტებისა და კონსტანტინეპოლის საპატრიარქოს ეკუმენისტების მმართველობის ქვეშ, 2. ერთგულება ლგბტ ადამიანებისადმი და სხვა პერვერსების მიმართ. 3. 465 ქართული ეკლესიის სომეხთათვის და სომეხთა კათოლიკურ ეკლესიებისთვის გადაცემა.

აშკარაა, რომ ქართულ-აზერბაიჯანული მეგობრობის მტრები და მართლმადიდებლობის მტრები შეთანხმებულად მოქმედებენ.

აზერბაიჯანული გაზით სასიცოცხლო მომარაგების შემთხვევაშიც კი, საქართველოში გარკვეული წრეები ცდილობდნენ დაბნეულობის და არაპროგნოზირებადობის მოტანას. თუმცა, ჰუსეინ სამედზადეს თქმით, ”თავდაპირველად აზერბაიჯანმა დააწესა გაზზე ფასი 90 $, როდესაც ბაქომ ის გაყიდა თავისი მოქალაქეებისთვის 100 დოლარად. გარდა ამისა, შვილობილი კომპანია "სოკარ ჯორჯიას" საშუალებით მან დაიწყო უფასო გაზის მიწოდება ყველა ეკლესიის, თუნდაც სომხური, მეჩეთების, სინაგოგისა და სალოცავი სახლებისთვის.

საქართველო წელიწადში დაახლოებით 2 მილიარდ კუბურ მეტრ გაზს მოიხმარს და აზერბაიჯანი სრულად აკმაყოფილებს ამ მოთხოვნებს თავისი მარაგით. მაგრამ ბოლო წლების განმავლობაში, საქართველოში აგიტაცია დაიწყო აზერბაიჯანული გაზის წინააღმდეგ რუსული გაზის სასარგებლოდ, იმ საბაბით, რომ "საქართველოსთვის სოკარს საკმარისი აირი არ აქვს".

ვიღაცას რატომღაც სჭირდებოდა ლობირება, რომ შეთანხმებულიყვნენ საქართველოში გაზპრომის გაზის მიწოდებაზე.

ასევე აშკარად არსებობს შორსმჭვრეტელი სტრატეგია, რათა დაბლოკოს ენერგეტიკული ტრანზიტი აზერბაიჯანიდან და საქართველოს გავლით - TANAP სამხრეთ გაზის დერეფნის პროექტი, რაც, როგორც მოგეხსენებათ, კონკურენციას უწევს გაზპრომის გაზს ევროპულ ბაზარზე.

,,აზერბაიჯანული სანგაჩალის ტერმინალიდან გაზი უკვე შემოვიდა თურქეთში საქართველოს გავლით.” გარკვეულ ძალებს უნდათ ზიანი მიაყენონ ამ პერსპექტიულ პროექტს.

იმავდროულად, „სამხრეთის გაზის დერეფანი“ ჰპირდება საქართველოს მრავალ მილიონიან დივიდენდებს ტრანზიტიდან, ახალი სამუშაო ადგილების შექმნას, ენერგეტიკისა და სატრანსპორტო ცენტრად გადაქცევას. ” მაგრამ ეკონომიკურად ძლიერი და წარმატებული საქართველო ,,კეთილისმსურველებს,, რატომღაც სულაც არ სჭირდებათ.

და აი უახლესი სკანდალური ინფორმაცია სერბეთიდან სომხეთში საქართველოს ტერიტორიის გავლით შეიარაღების მიწოდებასთან დაკავშირებით. ეს ინფორმაცია, რა თქმა უნდა, გადამოწმებას და დახვეწას საჭიროებს, მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება. იმ შემთხვევაშიც კი, თუ არ იყო მარაგი, მათ შეეძლოთ ან შეეძლებათ ამის ორგანიზება, როგორც მინიმუმ, სიმბოლური მოცულობებით, ზუსტად იმისთვის, რომ შუღლი ჩააგდონ საქართველოსა და აზერბაიჯანის სახელმწიფოს შორის, რომელიც თანმიმდევრულად უჭერს მხარს საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას და ლტოლვილთა დაბრუნების მომხრეა.

ვის სჭირდება ასეთი პროვოკაციები ეს აშკარაა. ასევე აშკარაა, რამდენად საშიშია ისინი საქართველოსთვის. შეგახსენებთ, რომ სომხეთის ბოლოდროინდელი აგრესია თოვუზში აზერბაიჯანის წინააღმდეგ მოკლებული იყო ყოველგვარ მოტივს. ეს მოხდა მოულოდნელად და არ არის დაკავშირებული ყარაბაღთან. ვინ მოგცემთ გარანტიას, რომ იგივე შეიარაღებულ აგრესიას სომხეთი არ განახორციელებს საქართველოს წინააღმდეგ, სამცხე-ჯავახეთის იმ რეგიონში, ერთ მშვენიერ დღეს? სადაც სომეხი ნაციონალისტი სეპარატისტები უკვე აჩვენებენ თავიანთ ძალას. ისინი სამი ათასი ხალხის შეკრებას აწყობენ, სავარაუდოდ, "მშვიდობიანი" მიტინგებისთვის, მაგრამ სინამდვილეში, სეპარატისტული მილიტარული ძალების შესაფასებლად.

წაკითხულია : 541