ანალიტიკა

ხაჭაპური, როგორც "ძველი სომხური კერძი"  
11.08.20 13:50

არავისთვის საიდუმლო არ არის ის, რომ სომეხი ფალსიფიკატორები მეზობელი ხალხების არამატერიალურ კულტურას ითვისებენ, მუსიკიდან დაწყებული სამზარეულოთი დამთავრებული. თუმცა, ბოლო დროს, განსაკუთრებით დაძაბული და ამპარტავანი გახდა ქართული მემკვიდრეობის მითვისების მცდელობები. მაგალითად, არის ერთ-ერთი ასეთი მარგალიტი, რომელიც ხსნის ქართული ხაჭაპურის ვითომ სომხურ წარმოშობას.

 

თვითონ სახელწოდება "ხაჭაპური" ძალიან მარტივად აიხსნება. იგი შედგება ორი სიტყვისგან - ხაჭო და პური. ყველაფერი მარტივია და არ სჭირდება დამატებითი ფიქრი.

 

მაგრამ სომეხი ფალსიფიკატორები, თუნდაც ასეთ აშკარა, ნამდვილი ქართული წარმოშობის პროდუქტი ცდილობენ, რომ მიითვისონ. სოციალურ ქსელში მადრიდის სომხური რესტორნის გვერდზე დაიდო ერთი "კვლევა":

 

"ტიფლისის სომხების ხაჩა პური.
ორივე სიტყვა სომხურია - "ხაჩა" ნიშნავს ჯვარს, "პური" ღუმელს.

 

ტექსტი რესტორნის Facebook გვერდზე

(https://www.facebook.com/thetasteofarmenia/posts/1370799153110790)

 

სომხებმა ქართველებს არა მხოლოდ ანბანი და ქრისტიანობა მისცეს, არამედ ხაჭაპურიც, ასევე დროშა, ღვინო და მრავალი სხვა".
ანუ, კიდევ ერთი სომეხი "მკვლევარი" "გაანათლებს" ევროპულ საზოგადოებას იმით, რომ ქართველებმა ისესხეს ყველაფერი, სომხებისგან. ის "ამტკიცებს", რომ თურმე, ხაჭაპურიც სომხებმა გამოიგონეს და რომ ეს არის "ძველი სომხური კერძი". და ის დასძენს, რომ ყველაფერი, რაც ქართველებს აქვთ, სინამდვილეში სომხურია.

 

შევეცადოთ გავარკვიოთ, თუ რატომ ცდილობდნენ სომეხი ფალსიფიკატორები ამ ბოლო პერიოდში ინტენსიურად, ყველაფერი ქართულის მითვისებას.

 

დავიწყოთ იმით, რომ, ზოგადად, ევროპელებმა დიდი ხნის განმავლობაში ბევრი რამ ისწავლეს ახლო და შუა აღმოსავლეთის ხალხების შესახებ ზუსტად სომხურ ნაციონალისტურ ინტერპრეტაციაში. სომხებისთვის თავიდანვე უფრო ადვილი იყო - მათ ჰქონდათ მნიშვნელოვანი დიასპორა დასავლეთის ქვეყნებში, და ამავე დროს ისინი ისტორიულად იყვნენ და წარმოადგენდნენ მუსლიმური სახელმწიფოების სავაჭრო და შუამავალ ფენას.

 

ამრიგად, სომეხმა ნაციონალისტებმა სპეციალურად იქმნებოდა იმიჯი, რომ ”აღმოსავლეთში ერთადერთი კულტურული ცივილიზებული ხალხი არიან ”დიდი და ძველი სომხები”. ევროპაში ისლამოფობიური ცრურწმენების გათვალისწინებით, ეს მათთვის ერთ დროს ადვილი იყო. საკმარისია გამოვიყენოთ რასისტული თეზისი, რომ ”ყველა მუსულმანი არის ბარბაროსი”, განსაკუთრებით თურქული წარმოშობის ხალხთან მიმართებაში. ისინი თავხედურად ითვისებდნენ ამ ხალხების ყველა მიღწევას და ასაღებდნენ ”ძველ სომხურად”. ისინი უბრალოდ იპარავდნენ ყველაფერს. აი ასე გახდა ლავაში, დოლმა და ცეკვა "კოჩარი" "სომხური". შემდეგ ეს ქურდობა მართლმადიდებლურ საქართველოში გავრცელდა. მათ მოსწონთ 442 მართლმადიდებლური ეკლესია, ციხე, ქალაქი თბილისი ... ჩურჩხელა, საფერავი და მრავალი სხვა. სია საკმაოდ შთამბეჭდავია.

 

ამ ბოლო დროს, ევროპელები და ამერიკელები, რომლებიც დაინტერესებულნი არიან სამხრეთ კავკასიის, ახლო და შუა აღმოსავლეთის რეგიონებით, აღმოაჩინეს თურქების, აზერბაიჯანელთა და სხვა ხალხთა თვითმყოფი კულტურა, ისტორია და არამატერიალურ მემკვიდრეობა. და პრიმიტიული ისლამოფობია არ არის საკმარისი იმის სათქმელად, რომ ”მათ ეს ყველაფერი ძველი სომხებისგან მიიღეს”. შედეგად, ამ ხალხების არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობა, რომლებიც გაიტაცეს სომეხმა ფალსიფიკატორებმა "ჩვენს თვალწინ", მიედინება სომხური "საგანძურიდან".

 

გარდა ამისა, ევროპელები ზოგჯერ გაკვირვებით აღმოაჩენენ, რომ რეგიონში ქრისტიანი ხალხი არა მხოლოდ სომხები არიან. ქართველები გამორჩეული ისტორიის მქონე ქრისტიანი ხალხია და, რაც მთავარია, თავიანთ მიწაზე სახელმწიფოებრიობის უწყვეტი არსებობა ჰქონდა.

 

უფრო მეტიც, ქართველებს არ სჭირდებათ უცხო მიწების ძებნა, რათა თავიანთი "ძველ სამშობლოდ" გამოცხადონ და არ სჭირდებათ მითები "გენოციდის შესახებ". ქართველები უხსოვარი დროიდან ცხოვრობენ საკუთარ მიწაზე; აქვე არის მათი ეკლესიები და ციხე მონასტრები. ქართველთა ისტორია არ გამოიგონეს ფალსიფიკატორებმა, არამედ დაადასტურებულია ქრონიკებითა და ისტორიული წყაროებით. და არა მხოლოდ ქართული და ევროპული, არამედ მუსულმანური სახელმწიფოების წყაროებითაც.

 

მაშასადამე, საქართველოს, მისი უნიკალური კულტურული მემკვიდრეობის აღმოჩენით ევროპელები უბრალოდ იწყებენ იმის გაგებას, რომ რასაც ამბობენ ”დიდ და ძველ” სომხეთზე, საუკეთესო შემთხვევაში, მხოლოდ წარმოსახვითი ზღაპრებია. ის, რაც სომხებს აქვთ "ქრისტიანული", მხოლოდ უმდიდრესი ქართული მემკვიდრეობის ფერმკრთალი ჩრდილია. ეს იმისდა მიუხედავად, რომ ევროპელებმა ჯერ კიდევ არ იციან ალბანეთის ქრისტიანული კულტურისა და ალბანეთის ეკლესიების სომეხი ნაციონალისტების სრული "შთანთქმის" და მითვისების შესახებ. ადრე თუ გვიან ისინი შეიტყობენ. და შემდეგ რა დარჩება "ძველი სომხური კულტურისგან"? საერთოდ არაფერი!

 

გამოდის, რომ თუ ამას დაუკვირდებით, "ძველი სომხური მემკვიდრეობა" არის ზღაპრები, გამოგონება, სიყალბე და სხვისი საკუთრება. ეს განსაკუთრებით აშკარაა ქართული მემკვიდრეობის ფონზე.

 

სწორედ ამიტომ სომეხი ნაციონალისტები ეძებენ ყველაფერს ქართულს რისი გასაღებაც "სომხურად" შეეძლებათ. მათ შორის კულინარიულ სფეროში. ისეთი ქართული პროდუქტები, როგორიცაა სულგუნი, ქართული ღვინო და მრავალი სხვა კულინარიული პროდუქტი, უკვე სომხურადაა გასაღებული.
სამზარეულო არის ის, რაც, პრინციპში, პირველ რიგში, სამხრეთ კავკასიაში ჩამოსული ტურისტების ყურადღებას იპყრობს. სომეხი ფალსიფიკატორებისთვის მნიშვნელოვანია თავიანთი თქმულებებით სხვისი არამატერიალური მემკვიდრეობისთვის „კანონიერი უფლებები“ მოიპოვონ. და შემდეგ, თუ გავითვალისწინებთ სომხური დიასპორის ძალასა და გავლენას, ისინი აშკარად შეეცდებიან დააპატენტონ და მიითვისონ ყველაფერი ქართული საერთაშორისო ინსტანციებში.

 

KavkazPlus

წაკითხულია : 919