ანალიტიკა

იპარავენ და ჭუჭყს ასხამენ საქართველოს: პასუხი კარენ კაზარიანს
19.08.20 10:00

მას შემდეგ, რაც ბლოგერმა მეტსახელად "ბოროტი ქართველი" თავის ვიდეო ბლოგში გამოავლინა სომხების მიერ ქართული პროდუქციის (ჩურჩხელა, სულგუნი), კულტურული მემკვიდრეობის (ცეკვები) თავხედური მითვისება, სომეხმა ფალსიფიკატორებმა მაშინვე გაბედულად განაცხადეს, რომ ისინი არაფერს იპარავდნენ " სომხებს ისედაც ბევრი აქვთ საკუთარი” და ა.შ. განსაკუთრებული სითავხედით კარენ კაზარიანი გამოირჩეოდა, რომელიც შეურაცხყოფდა ქართველ ხალხს. ”ბოროტმა ქართველმა” მთელი ვიდეო მიუძღვნა ამ სომეხი ნაციონალისტური სიცრუის გამოვლენას:

 

ვიდეოში ჩანს, რომ სომეხი ნაციონალისტები ყველანაირად ცდილობენ ქართველი ხალხის დამცირებას, დაამტკიცონ, რომ მათთან "უძველესი და დიდი სომხებთან" შედარებით, ქართველები "ველურები არიან" და რომ მათ მხოლოდ "ათასი წლის ისტორია" აქვთ და ა.შ.
მაგრამ თუ ყურადღებით შეისწავლით ისტორიას, უკვე დამტკიცებულია, რომ ქართველებმა 8 ათასი წლის წინ დაიწყეს ყურძნის დამუშავება და ღვინის დაყენება და რომ ზუსტად ქართველები (ხალიბების ქართული ტომი) კაცობრიობის ისტორიაში პირველად დაიწყეს რკინის დამუშავება და იყვნენ პირველნი, ვინც რკინის ხანჯლების დამზადება დაიწყო, რომლებიც ჯერ კიდევ ქართული ეროვნული კოსტუმის მთავარი ატრიბუტია.

ვიდეოში ასევე ძალიან გონივრულად ირღვევა სომხური მითი, რომ ვითომ ქართული ანბანი გამოიგონა სომეხმა მესროპ მაშტოცმა:

”ქართული დამწერლობის სამი სახეობის არსებობის ფაქტი მთლიანად უარყოფს ფსევდომეცნიერულ ჰიპოთეზას, რომ სომეხმა მესროპ მაშტოცმა, რომელიც ასევე ითვლება სომხური წერილობითი ენის შემქმნელად, ქართველებს დამწერლობა აჩუქა. თუნდაც იმიტომ, რომ სომხური დამწერლობა საერთოდ არ განვითარებულა და ქართული მწერლობისგან განსხვავებით, არ აქვს ინდივიდუალური ტიპები ან ნაირსახეობები.

პრინციპში, ეს იმაზე მეტყველებს, რომ თავდაპირველად სომხური ენა დამწერლობის გარეშე იყო, შემდეგ კი სომხური დამწერლობა შეიქმნა ნულიდან ერთჯერადად გარკვეულ დროს ერთი პირის ან ხალხთა ჯგუფის მიერ. იყო თუ არა სომხური მწერლობის შემოქმედი მესროპ მაშტოცი ან სხვა ხალხი (არსებობს ვერსია, რომ სომხური დამწერლობა წარმოიშვა ძველი ეთიოპურისგან) - ეს არის მეორე საკითხი. მაგრამ ფაქტი ფაქტია, რომ სომხური დამწერლობის განვითარება მოხდა სხვაგვარად, ვიდრე ქართული დამწერლობის განვითარება. უფრო სწორად, სომხური დამწერლობა საერთოდ არ განვითარდა, განსხვავებით ქართულისგან და მხოლოდ ერთი ფორმა ჰქონდა.

ქართული დამწერლობა, უახლესი არქეოლოგიური აღმოჩენებისა და მეცნიერთა მონაცემების თანახმად, გაცილებით ადრე გამოჩნდა, ვიდრე სომხური და რაც მთავარია, იგი თავდაპირველად სომხური დამწერლობიდან სრულიად განსხვავებულ ფესვებს იღებს და თუ სამი ტიპის არსებობაზე ვიმსჯელებთ, ქართული მწერლობა საუკუნეების განმავლობაში განვითარდა და გაუმჯობესდა.

უძველესი ქართული დამწერლობა "ასომთავრული" გამოიყენებოდა ადრეული საუკუნეებიდან.

იგი გამოირჩეოდა თავისი სიმრგვალითა და იმავე ზომის ასოებით გავრცელებული იყო IX-X საუკუნეებამდე. მე -9 საუკუნიდან წარმოიშვა "ნუსხური" დამწერლობა - ეკლესიური, რომელიც უფრო ეკონომიური იყო კუთხური სავალდებულო მონახაზით. მე -11 საუკუნიდან ვითარდება "მხედრული" - სამხედრო ან სამოქალაქო, სხვადასხვა ვერტიკალური ზომითა და მომრგვალებული ფორმებით. ამავე დროს, მეცნიერთა აზრით, არაბულმა დამწერლობამ გავლენა მოახდინა „მხედრულ“ დამწერლობაზე. საქმე ისაა, რომ ქართველთა განათლებულმა ნაწილმა, განსაკუთრებით მეფეებმა და მთავრებმა, ასევე უმაღლესმა თავადაზნაურობამ და სამხედრო ლიდერებმა მშობლიური ქართული ენის გარდა, იცოდნენ თურქული და აგრეთვე ხშირად სპარსული და არაბული. ესე იგი, კომუნიკაციის ენები ახლო და შუა აღმოსავლეთში ეთნოსთაშორის. ამ ენებს ჰქონდათ დამწერლობა, რომელიც ეყრდნობოდა არაბულ გრაფიკას, რომელმაც გლუვი ფორმები შეიძინა ევოლუციის პროცესში. იმისათვის, რომ არ გარდაქმნილიყო გლუვი ასოებისგან, რომელიც გავრცელებული იყო თურქულში, სპარსულსა და არაბულში, ქართულ კუთხოვან ასოებზე, ზუსტად ამიტომ ქართულ ასოებსა გლუვი და მომრგვალო ფორმა მიეცათ.

ასე რომ, არაბებისა და თურქების ხალხების კულტურამ და მწერლობამ გარკვეულწილად იმოქმედა ქართულ მწერლობაზე, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არა სომხურმა, რომელსაც, სხვათაშორის, არასოდეს ჰქონია თავის სამხედრო თუ სამოქალაქო მრავალფეროვნება "მხედრულის" ანალოგიით და გასაგებია, რატომაც. სომხებმა ხომ დიდი ხანია დაკარგეს სახელმწიფოებრიობა და შესაბამისად, მათი სამხედრო კლასიც”.

როგორც ვხედავთ, მესროპ მაშტოცს და სომხებს არ ჰქონდათ უმნიშვნელო კავშირიც კი თვითმყოფი ქართული დამწერლობის ევოლუციასთან, ისევე როგორც მათ შექმნასთან.

ჩვენ ისევ ვუბრუნდებით ერთსა და იმავეს. იმისათვის, რომ განვავითაროთ კულტურა-ხელოვნება და იგივე დამწერლობა, უნდა გქონდეს საკუთარი მიწა, სახელმწიფო ამ მიწაზე, დიდებულები, ჯარი და ბევრი სხვა, რაც განუყოფლად უნდა უკავშირდებოდეს საუკუნეების „ფესვგადებული“ ხალხების ტრადიციებს. როგორ შეიძლება ჰქონდეს ეს ერს, რომელსაც არ აქვს საკუთარი სახელმწიფო (და ავტორიტეტული დასავლელი ისტორიკოსი საუბრობს ამაზე ვიდეოში) ან ჯარი, ან დიდგვაროვნები (ვაჭრები და ფინანსური მეწარმეები, რომლებიც ჭკვიანურად გამდიდრდნენ ვაჭრობით, არ ითვლებიან)?

გამოდის, რომ ნაციონალისტ-ფალსიფიკატორები, რომლებიც უცხო მიწაზე იყვნენ ჩასახლებულები და რომელთაც „აჩუქეს“ სახელმწიფო - მათი მთელი ისტორია დაფუძნებულია მითებსა და გამოგონებებზე და ყველა "კულტურული მემკვიდრეობაც" - თავხედურად ჰპარავენ მეზობლებს.
ამავდროულად, მეზობლების მიმართ, მიუხედავად ყველა სარგებლობისა, რაც მათ მათთვის აქვთ გაკეთებული, საშინელ ნაციონალისტურ სიძულვილს ასზრდოებენ, რაც იქაც კი იგრძნობა, სადაც ფარისევლად არის საუბარი "მეგობრობასა და ძმობაზე".



KavkazPlus

წაკითხულია : 451