ანალიტიკა

რუსეთის ომში ჩათრევის გეგმები და აგრესია საქართველოს წინააღმდეგ
30.10.20 22:30

შემაშფოთებელი ამბები ოკუპირებული ცხინვალიდან მოდის. აქ ხდება რუსეთის საოკუპაციო ძალების კონცენტრაცია: ჩრდილოეთ კავკასიიდან გადადის დამატებითი ტექნიკა.

რატომ ხდება ცხინვალში ჯარების კონცენტრირება, თუ საქართველომ ცალსახად აიღო კურსი ცხინვალის რეგიონში კონფლიქტის მშვიდობიანი გზით მოგვარებისკენ და არ ემუქრება ოკუპანტებს, ერთი შეხედვით გაუგებარია.

 

ამასთან, თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ სურთ სომხეთის მხარეს სამხრეთ კავკასიაში რუსეთი დიდ ომში ჩაითრიონ, რომ რუსეთის ომში ჩათრევისთვის დაგეგმილია "სამხედრო დერეფნის" გარღვევა საქართველოს ტერიტორიის გავლით და ყველაფერი თავის ადგილზე დადგება. განსაკუთრებით თუ გაითვალისწინებთ, რომ ოკუპირებული ცხინვალის რეგიონი სომხეთში რუსულ ბაზასთან ყველაზე ახლოს არის. და რუსულ "ურა-პატრიოტულ" (და სინამდვილეში, პრო-სომხურ) მედიაში არის მოსაზრებები იმის შესახებ, თუ რამდენად ცუდი შეიძლება იყოს ფაშინიანი, მაგრამ რუსეთი ვალდებულია სომხეთს დაეხმაროს, რათა "გენოციდი თავიდან აიცილოს".

 

ამავე დროს, საქართველოს ტერიტორიაზე სამხედრო დერეფნის გარღვევის პარალელურად, სომხური ლობის მახლობლად მებრძოლი "სტრატეგები" განიხილავენ აზერბაიჯანისა და საქართველოს გავლით სატრანზიტო ენერგოკომუნიკაციების პარალელური დარტყმის განხორციელების საკითხს.

 

ჯერ კიდევ შესაძლებელია ასეთი გიჟური მიზნების გაგება გეოპოლიტიკის და ეკონომიკური თვალსაზრისით. ფაქტია, რომ სომხური ლობი დღეს რუსეთის ყველაზე მსხვილი ენერგოკომპანიების, იგივე გაზპრომის ხელმძღვანელების ბარიერებს აკაკუნებს, რაც ადასტურებს, რომ ერთი დარტყმით ბევრ პრობლემას გადაჭრის. უპირველეს ყოვლისა, ევროპული ბაზარიდან კონკურენტების მოცილება, რაც, მათი თქმით, ნაწილობრივ გამოიწვევს ოპერაციის "გადახდას". კერძოდ, ასე მსჯელობენ ორგანიზაცია "ორთავიან არწივში", რომელსაც ხელმძღვანელობს რუსი ბიზნესმენი და პოლიტიკოსი კონსტანტინე მალოფეევი, რომელიც სომხეთის ლობისთან საკმაოდ ახლოსაა.

 

შეგახსენებთ, რომ მალოფეევი, თავისი ორგანიზაციებისა და მასმედიის საშუალებით, ფსევდო მონარქიული დარწმუნების გზით, მაგალითად, იგივე ტელეარხი "ცარგრადით", არა მხოლოდ მხარს უჭერს სეპარატიზმს პოსტსაბჭოთა სივრცეში, არამედ ამართლებს რუსეთის აგრესიული მონაწილეობის აუცილებლობას რეგიონალურ ომებში ისეთი საეჭვო მოკავშირეების გვერდით, როგორიცაა სომეხი ნაციონალისტები.

 

ცოტა ხნის წინ, "ორთავიანი არწივის" საიტმა გამოაქვეყნა არტიომ შარლაის მასალა "ფაშინიანი არ არის ნამდვილი!" (https://rusorel.info/a-pashinyan-to-nenastoyashhij/?fbclid=IwAR3XRyY_elUYTIq9w-PBgKp3khXH8QSJPUCRMsSZuiLyKr8I4EQ8BVA5Bnc). რა თქმა უნდა, ის უარყოფითად აფასებს ფაშინიანს, მაგრამ აზერბაიჯანის წინააღმდეგ სომხეთის აგრესიის ალტერნატიულ სტრატეგიას გვთავაზობს. გთავაზობთ ამ სტატიის ამონარიდს:

 

”აი, ორი ძირითადი კითხვა, თუ რატომ არის აზერბაიჯანის თავდაცვის სამინისტროს განცხადებები სომხეთის შეიარაღებული ძალების S-300 საჰაერო თავდაცვის სისტემების განადგურების შესახებ რუქების ჩვენებით, რომლებზეც განადგურდა საჰაერო თავდაცვის სისტემები, არა მთიანი ყარაბაღის ტერიტორიაზე, არამედ უშუალოდ სომხეთის ტერიტორიაზე, დადასტურებულია თვითმფრინავის ვიდეოჩანაწერით, საჰაერო თავდაცვის სისტემის განადგურება, ანუ საომარი მოქმედებების სომხეთის ტერიტორიაზე გადატანა:

 

• ახდენენ თუ არა სომხეთისა და მთიანი ყარაბაღის რესპიბლიკის შეიარაღებული ძალების აზერბაიჯანისთვის ძალიან მგრძნობიარე დარტყმებს გაზსადენებსა და ნავთობსადენებზე, რომლებიც განლაგებულია რაკეტის სისტემის (MLRS) განადგურების ზონაში? MLRS- ის განჯის მშვიდობიანი დარტყმა უფრო აშინებს სომხებს თავისი შედეგებით, ვიდრე საექსპორტო ინფრასტრუქტურის დარტყმა?

 

• სომხეთის შეიარაღებული ძალები ისკანდერ OTRK– ის დახმარებით ახდენენ დარტყმებს აზერბაიჯანის ცენტრებში და კრიტიკულ ინფრასტრუქტურულ ელემენტებზე?

 

ამ კითხვებზე პასუხის გაცემა ვერ ხერხდება სამხედრო სტრატეგიის თვალსაზრისით - მათ განხორციელებას არც ერთი დაბრკოლება არ გააჩნია და რაც უფრო მალე გამოიყენებენ, მით უფრო მალე იგრძნობს აზერბაიჯანი მათ შედეგებს და პატრიოტული აღშფოთება ჩაანაცვლებს მოსახლეობის უკმაყოფილების შედეგად გამოწვეული დანაკარგებით და სამხედრო რეალობის უხერხულობით.

 

აქ ორი ვარიანტია:

 

• თურქეთმა ფაშინიანს ულტიმატუმი წაუყენა საექსპორტო ინფრასტრუქტურის, როგორც ”წითელი ხაზის” დაზიანების დაუშვებლობის შესახებ, რომლის გადაკვეთის შემდეგაც თურქეთმა შეიძლება დაიწყოს პირდაპირი შეტევები შეიარაღებულ ძალებზე და სომხეთის ტერიტორიაზე.

 

• ფაშინიანის კულუარულ შეთანხმებებს დასავლელ კურატორებთან, რომლებმაც, ფაქტობრივად, იგი რესპუბლიკის პრემიერ-მინისტრად აქციეს, არ ითვალისწინებდნენ აზერბაიჯანიდან უცხოურ ბაზრებზე ენერგიის ნაკადის შემცირებას.

 

პირველ შემთხვევაში, თუ თურქეთისთვის ულტიმატუმი ნამდვილად არსებობს, რატომ არ ხდება მისი ფართო რეკლამირება? ეს საშუალებას მისცემდა გააერთიანის საზოგადოება ხელისუფლების ახალი ხოცვა-ჟლეტის საფრთხის წინაშე, როგორც საუკუნის წინ, ასევე მოახდენდა დიასპორების მობილიზებას საზღვარგარეთ, სომხეთის ინტერესებისადმი ლობირება უფრო წარმატებული გახდებაოდა, ხოლო შესაძლო სანქციები თურქეთის წინააღმდეგ უფრო მტკივნეული იქნებოდა. ამით შესაძლებელი გახდებოდა თურქეთის წარმოჩენა, როგორც ერთგვარი ბანდიტისა, რომელიც ბნელ ხეივანში ძარცვავს პატარა სომხეთს და ითხოვს მის გაჩუმებას. საინფორმაციო კამპანიას შეეძლო ძალიან მტკივნეული დარტყმა მიაყენოს ერდოღანის იმიჯს, განსაკუთრებით მტკივნეული იმის გათვალისწინებით, რომ ის აპირებს თურქეთის გავლენის გაფართოებას შუა აზიაში, აფრიკასა და ახლო აღმოსავლეთში - არავის სურს გაუმკლავდეს აღმაშფოთებელ საქმეს და არც ადგილობრივ ელიტას.

 

მეორე შემთხვევაში, ყველაფერი გაცილებით რთულია: ეს ნიშნავს, რომ მართლები იყვნენ ისინი, ვინც ამტკიცებდა, რომ ფაშინიანის ხელისუფლებაში მოყვანა სოროსის ნაბიჯი იყო, რომელიც მიზნად ისახავდა რუსეთიდან ამიერკავკასიაში გავლენის მოხდენას და გაზისა და ნავთობის ტრანსპორტირების სამხრეთ დერეფნების სტაბილიზაციას, რომლებიც იარაღის მუქარის ქვეშ იმყოფებოდნენ მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკის ჯარების მიზნის ქვეშ. გარდა ამისა, მთიანი ყარაბაღი ყველაზე პრორუსული რეგიონია მთელ ამიერკავკასიაში; არცახის დაკარგვით, სომხეთი, რომელსაც იგი თითქმის 30 წელია არ ცნობს, შეძლებს მთლიანად გააღწიოს რუსეთის გავლენის ნარჩენებს და შეერთებული შტატების გავლენის ქვეშ მოექცეს, რაც მას კიდევ ერთ ხოცვა-ჟლეტამდე მიიყვანს.

 

მეტწილად, სწორედ ფაშინიანი გახდა თურქეთისა და აზერბაიჯანის გადაწყვეტილების მიზეზი, რომ შეტევა მოახდინონ ამ დროს - მან რუსეთთან ურთიერთობა გაართულა თავისი რუსოფობიური პოლიტიკით და ნაცისტი კრიმინალების განდიდებით, რომ ახლა რუსეთს არ შეუძლია სომხეთში ღიად დაეხმაროს "სახის დაკარგვის" გარეშე. როგორ განვმარტოთ ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ მოსკოვის მახლობლად მდებარე ლუდის სახლის რესტორნის მფლობელი გრიგორ ოჰანიანი, რომელსაც რუსეთი ეძებს ყოფილი სპეცდანიშნულების ჯარისკაცის ნიკიტა ბელიაკინის მკვლელობაში ეჭვმიტანილად, 2019 წლის 1 ივნისს, გაათავისუფლეს პატიმრობიდან? თუ ფაშინიანის რეჟიმისთვის ”მნიშვნელოვანი” არ არის რუსთა სიცოცხლე?

 

გასათვალისწინებელია, რომ არა მხოლოდ მთიანი ყარაბაღის ოკუპაციის მცდელობა, არამედ მისი სრულფასოვანი ბლოკადის დამყარებაც კი საშუალებას მისცემს სომხეთს სომხების გენოციდის საკითხი საერთაშორისო დონეზე დააყენოს. უფრო მეტიც, ერევნის ლობირებისა და მედიის შესაძლებლობების გათვალისწინებით, ეჭვგარეშეა, რომ სომხების გაყვანა ყარაბაღიდან აზერბაიჯანული ჯარების ზეწოლის ქვეშ (და სომხები წავლენ, სანამ აზერბაიჯანელები ჩამოვლენ) გაცილებით დიდ ხმაურს გამოიწვევს, ვიდრე აზერბაიჯანელების მსგავსი გადასახლება სომხეთის ზეწოლის ქვეშ მეოთხედი საუკუნის წინ“.

 

ნათელია წინადადების მნიშვნელობა "ორთავიანი არწივი". აი, არაა საჭირო აზერბაიჯანის მშვიდობიანი ქალაქების დაბომბვა, როგორც ამას ფაშინიანი აკეთებს, არამედ სატრანზიტო მაგისტრალების დარტყმა. შემდეგ კი, რუსეთი სომხებს დაეხმარება.

 

ამავე დროს, გასაგებია, რომ ”გარღვევის” მიზნით, დარტყმა მიადგება სომხეთის ბლოკადის ძალიან ”სუსტ რგოლს”, რომელიც სომეხმა ნაციონალისტებმა შეარჩიეს საკუთარი ”გარღვევისთვის” - საქართველო. გარდა ამისა, გაზსადენის დარტყმა აჩოქებს საქართველოს ეკონომიკას, განსაკუთრებით ზამთრის სეზონის წინ.

 

ასევე, ამავდროულად, დარტყმა შეიძლება მიადგეს სხვა ”კრიტიკულ” ადგილს სამცხე-ჯავახეთში, სადაც სეპარატიზმის გრადუსი უკვე მასშტაბურია. ამის შემდეგ, ”სამხედრო დერეფნის გარღვევა” საქართველოს ტერიტორიაზე ”სომხეთის, არცახისა და ჯავახკის დასახმარებლად” ხდება ტექნიკის საკითხი.

 

ქართველმა პატრიოტებმა უნდა გააცნობიერონ ვითარების სერიოზულობა და ასეთი გეგმების განხორციელების საშიშროება. თუ საქართველო ვერ შეძლებს ხელი შეუშალოს სომეხი ოკუპანტების თავდასხმებს აზერბაიჯანში სატრანზიტო ინფრასტრუქტურაზე და ასევე ოკუპირებულ ცხინვალში რუსული დაჯგუფებების შექმნას, საქართველო შეძლებს გაუმკლავდეს სომხური "ჯავახკის" სეპარატიზმის მეთაურს. ახლა ყველაზე მთავარია რეგიონში არსებული ვითარების კონტროლირება და სასწრაფოდ დაიწყოს სომხური "ჯავახკი" სეპარატისტების პასუხისგებაში მიცემა, რომლებიც არღვევენ საქართველოს კანონმდებლობას.

 

იმდენად გათავხედნენ, რომ ღიად იღებენ ყარაბაღში ბოევიკებსა და დაქირავებულებს. თუ ვინმე ხელს არ შეუშლის სეპარატისტების მიერ სამცხე-ჯავახეთის რეგიონში ხელისუფლების რეალურ დამკვიდრებას, ეს იქნება საქართველოს ”სისუსტის” მაჩვენებელი. და მართლაც მას შეუძლია რამდენიმე მხრიდან დარტყმა მიაყენოს როგორც ენერგეტიკულ სტრუქტურას, ასევე საქართველოს, რაც სასიკვდილოდ საშიშია ქართული სახელმწიფოებრიობისთვის.

 

 

KavkazPlus

წაკითხულია : 487