ანალიტიკა

"ჯავახკი" სეპარატისტი დაინიშნა სომხეთის თავდაცვის მინისტრად.
21.11.20 10:35

სომხეთის მთავრობაში დიდი ცვლილებებია. 19 ნოემბერს სომხეთის საგარეო საქმეთა ახალ მინისტრად დაინიშნა არა აივაზიანი ზორაბ მნაცაკანიანის ნაცვლად, რომელიც გაათავისუფლეს წინა დღით.

 

20 ნოემბერს, დავით ტონოიანის ნაცვლად, სომხეთის თავდაცვის მინისტრად დაინიშნა ვაგარშაკ არუთიუნიანი, რომელიც ადრე პრემიერ მინისტრის ნიკოლ პაშინიანის მთავარი სამხედრო მრჩევლის პოსტს იკავებდა. შეგახსენებთ, რომ არუთიუნიანი მანამდე თავდაცვის მინისტრი იყო 1999-2000 წლებში. ფელიქს წოლაკიანი, რომელიც მანამდე გაათავისუფლეს საგანგებო სიტუაციების მინისტრის თანამდებობიდან, შეცვალა ანდრანიკ პილოიანმა. ზარუ ბატოიანის ნაცვლად, შრომის ახალ მინისტრად დაინიშნა მესროპ არაქელიანი.

 

უდავოა, რომ ვაგარშაკ არუთიუნიანის დანიშვნა სომხეთის თავდაცვის მინისტრად ნამდვილად საკვანძო ცვლილება იყო. იგი ცნობილია, ჯერ ერთი, გამოხატული პრორუსული ორიენტაციით და მეორეც, საქართველოსადმი  დაუოკებელი სიძულვილით. ეს განსაკუთრებით გამოიხატა იმაში, რომ ვაგარშაკ არუთიუნიანმა 2008 წელს საქართველოს წინააღმდეგ ომში ჩართვისკენ მოუწოდა.

 

ვაგარშაკ არუთიუნიანის ქართულ ფობიას ძალიან მარტივი ახსნა აქვს - ის მოდის "ჯავახ" სეპარატისტთა რიგებიდან. ვაგარშაკ არუთიუნიანი დაიბადა სამცხე-ჯავახეთში, ქალაქ ახალქალაქში, მისი ნათესავები და მეგობრები  დღემდე იქ ცხოვრობენ.

 

როდესაც ვაგარშაკ არუთიუნიანი თავდაცვის მინისტრი იყო 1999-2000 წლებში, შეგახსენებთ, რომ რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობები მკვეთრად გაუარესდა.

საუბრობდნენ რუსულ ჯარებში საქართველოს ტერიტორიაზე შეჭრის შესაძლებლობაზე მითიური "ტერორისტების წინააღმდეგ პანკისის ხეობაში" საბრძოლველად. მაგრამ ეს მხოლოდ საბაბი იყო. სინამდვილეში, სომეხი სეპარატისტები აჯანყებისთვის ემზადებოდნენ სამცხე-ჯავახეთში, სადაც ჯერ კიდევ რუსული სამხედრო ბაზა იყო განთავსებული. მაშინ სასწაულებრივად აიცილეს თავიდან რუსული აგრესია და სეპარატისტული აჯანყება, რომელსაც, თავის მხრივ, თავდაუზოგავად ამზადებდა ჭეშმარიტი ”ჯავახკი” სეპარატისტი ვაგარშაკ ჰარუთიანიანი სომხური დაზვერვის საშუალებით და საქართველოში მოქმედი ”მეხუთე კოლონის” მეშვეობით.

 

როდესაც 2008 წელს რუსეთის აგრესიამ იჩინა თავი საქართველოს წინააღმდეგ, ვაგარშაკ არუთიუნიანი ეწინააღმდეგებოდა ერევნის ხელისუფლებას და ამიტომ გავლენას ვერ ახდენდა სომხეთის პოზიციაზე ამ კონფლიქტში. მაგრამ ის ყველანაირად ცდილობდა, რომ სომხეთი ღიად დაპირისპირებოდა საქართველოს და რუსეთის მხარე დაეჭირა.

 

ვაგარშაკ არუთიუნიანის დანიშვნას არაფერი მოაქვს სამხრეთ კავკასიის სტაბილურობისთვის. საკმარისია გავიხსენოთ მისი განცხადებები 2009 წელს slon.ru- სთვის მიცემული ინტერვიუდან, რომელიც გახმოვანებულია სათაურით "შეერთებულ შტატებსა და თურქეთს აქვთ საერთო ინტერესი - რუსეთის მაქსიმალური განდევნა რეგიონიდან". ( https://web.archive.org/web/20100317223303/http://www.slon.ru/articles/166795/#1 )

 

გთავაზობთ ამონარიდს:

 

“თუ თურქეთი ვერ მოახერხებს უზენაესი ამოცანის გადაჭრას - რუსეთის განდევნას ამიერკავკასიიდან - მაშინ მას სურს გადაჭრას კიდევ ერთი საკითხი: შექმნას დერეფანი, რომელიც ნახიჩევანს აზერბაიჯანთან დააკავშირებს. მას სურს ამის გაკეთება შემდეგი გზით: ჯერ დაბრუნდეს აზერბაიჯანში 7 ან 5 რეგიონში, შემდეგ კი ყარაბაღის გარშემო არსებულ დანარჩენ ორ რეგიონში, რომლებიც ყარაბაღის შეიარაღებული ძალების კონტროლს ექვემდებარებიან და შემდეგ განიხილოს ყარაბაღსა და სომხეთს შორის კავშირის საკითხი. ანუ გამოდის, რომ ჩვენ 7 რაიონს ვთმობთ, ხოლო ყარაბაღი ანკლავად რჩება. მაშინაც კი, თუ ყველაფერი იმ სცენარით წარიმართება, რომელიც ჩვენს ინტერესებს შეესაბამება და ყარაბაღი დამოუკიდებელი დარჩება, იბადება კითხვა - რა კავშირი უნდა ჰქონდეს მას  სომხეთთან და ვინ გააკონტროლებს მას? აქ კი ნაღმი უკვე ჩადებულია. აქ უკვე წამოიჭრება საკითხი მასზედ, რომ აზერბაიჯანს მეგრის გავლით უნდა ჰქონდეს იგივე დერეფანი ნახიჩევანთან, რაც ყარაბაღს სომხეთთან ექნება ლაჩინის საშუალებით. კითხვას ვუსვამთ ყარაბაღს: გსურთ კავშირი გქონდეთ სომხეთთან? მაგრამ ნახიჩევანს სურს ჰქონდეს აზერბაიჯანთან დამაკავშირებელი გზა. გსურთ, რომ ლაჩინის დერეფანი სომხეთს ეკუთვნოდეს? ეს ნიშნავს, რომ მეგრის დერეფანი აზერბაიჯანს უნდა ეკუთვნოდეს და თუ შეადარებთ მათ მნიშვნელობას, ისინი სრულიად განსხვავებული კატეგორიებია. ლაჩინის დერეფანი არის ყარაბაღის ანკლავის კავშირი სომხეთთან, ხოლო მეგრის დერეფანი არის გეოპოლიტიკის ცვლილება.”- განაცხადა ჰარუთიიანმა.  იმავე ინტერვიუში მას ძალიან გაუხარდა, რომ ”აზერბაიჯანს ძალიან შეეშინდა სამხრეთ ოსეთის ომის შემდეგ”.

 

არუთიუნიანი წარმოადგენს "ომის მხარეს" (ახლა ის არის "სამხედრო შურისძიების მხარე") და მიზნად ისახავს უზრუნველყოს, რომ რუსეთი სომხეთის ინტერესებიდან გამომდინარე აწარმოებდეს ომებს სამხრეთ კავკასიაში. მათ შორის "ურტყამდეს შინაურებს" და მართლმადიდებელი ქართველი ხალხი კი რუსებისთვის სწორედ რომ არის "შინაური", ისე რომ "უცხოები შიშისგან ძრწოდნენ". ასევე, ვაგარშაკ არუთიუნიანი, როგორც მისი განცხადებებიდან ჩანს, თავდაპირველად კატეგორიულად ეწინააღმდეგებოდა სამშვიდობო შეთანხმებას ყარაბაღში მშვიდობიანი მორიგების შესახებ, აზერბაიჯანისთვის ნახიჩევანისთვის ”დერეფნის” უზრუნველყოფით. ეს ნიშნავს, რომ იგი ყველაფერს გააკეთებს, რომ ხელი შეუშალოს 10 ნოემბრის შეთანხმების განხორციელებას, შეიარაღებული პროვოკაციების ჩათვლით.

 

თუ იგივე ვაგარშაკ ჰარუთიანიანი და სხვა პროვოკატორები გეზს სამხრეთ კავკასიაში "დიდი ომის" გაჩაღებისკენ აიღებენ, მაშინ რუსული დაჯგუფება სრულიად უუნარო იქნება სომხეთსა და აზერბაიჯანში  "დერეფნის" და საქართველოს გავლით დერეფნის გარეშე. ამიტომაც, ძალიან დიდია საფრთხე იმისა, რომ ვაგარშაკ არუთიუნიანი ყველაფერს გააკეთებს სამხედრო დერეფნისთვის საქართველოს ტერიტორიაზე, სამცხე-ჯავახეთის საქართველოსგან ჩამოშორების ჩათვლით.

ყოვლად დაუშვებელია იმ ფაქტის უგულვებელყოფა, რომ სომხეთის შეიარაღებული ძალების გენერალური შტაბი და სომხეთის სპეცსამსახურები ახლა სწორედ ამ ანტიქართული მიმართულებით იმუშავებენ.

 

 

 

Kavkazplus

წაკითხულია : 685