ანალიტიკა

"ქართული ლეგიონის" მეთაური მამუკა მამულაშვილი ულოცავს აზერბაიჯანს ყარაბაღში ბრწყინვალე გამარჯვებას
08.01.21 10:30

მამუკა მამულაშვილმა ქართული ლეგიონის მეთაურმა, რომელიც უკრაინის შეიარაღებული ძალების შემადგენლობაში იბრძვის უკრაინის ტერიტორიული მთლიანობისთვის, მიულოცა აზერბაიჯანს, აზერბაიჯანელ ხალხს და აზერბაიჯანულ არმიას ახალი წელი და ყარაბაღში სომეხ ოკუპანტებზე ბრწყინვალე გამარჯვება:

 

 

 

"ქართული ლეგიონის" მეთაურის მილოცვა აზერბაიჯანში ძალიან მნიშვნელოვანი მომენტია. შეგახსენებთ, რომ უკრაინაში სეპარატიზმის წინააღმდეგ მებრძოლი მამუკა მამულაშვილი დაჯილდოვდა სახალხო გმირის ორდენით, ივანე მაზეპას ჯვრით და მედლით უკრაინისადმი თავგანწირვისა და სიყვარულისთვის.

ამავდროულად, "ქართული ლეგიონის" მეთაურმა მამულაშვილმა არაერთხელ დაუჭირა მხარი აზერბაიჯანის ტერიტორიულ მთლიანობას და ყარაბაღის დაუყოვნებლივ და უპირობოდ დეოკუპაციასა და აზერბაიჯანში დაბრუნებას.

 

 

მოგეხსენებათ, პირველი სეპარატისტული კონფლიქტი პოსტსაბჭოთა სივრცეში იყო აზერბაიჯანული ყარაბაღი, რომლის სომხეთში შეერთება სომხეთის ნაციონალისტებმა უკანონოდ მოითხოვეს. თამამად შეიძლება ითქვას,  რომ არა სომეხი ნაციონალისტები და სომხური ლობი საბჭოთა კავშირის ცენტრალური ხელისუფლების პირობებში, სადაც დაიწყეს სეპარატიზმის აღძვრა და ყველგან საზღვრების გადასადგენად პრეცედენტების შექმნა, მაშინ ყოფილი სსრკ – ს ომების უმეტესობა არასდროს დაიწყებოდა.

 

 

თავდაპირველად, სადაც კი ეს შესაძლებელი იყო, სომხური ლობისა და სომეხი ნაციონალისტების მიერ იყო გამოწვეული ყარაბაღის "მიაცუმის" მოთხოვნები. ამის შესახებ უამრავი დოკუმენტი და ისტორიული მონაცემები არსებობს. და ე.წ. სეპარატისტული „არცახისა“ "დამოუკიდებლობის" აღიარება აფხაზეთისა და ე.წ. ”სამხრეთ ოსეთის”  მიერ ამის ყველაზე მკაფიო დადასტურებაა. ანალოგიურად, სომხურმა ლობმა ერთხელ გამოიწვია კონფლიქტი მოლდოვის დნესტრისპირეთში, ხოლო  სეპარატისტულმა „არცახმა“ შექმნილმა აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე, ასევე აღიარა დნესტრისპირეთის "დამოუკიდებლობა".

 

 

ამასთან, პოსტსაბჭოთა სივრცეში ყველაზე სისხლიანი სეპარატისტული კონფლიქტი იყო აღმოსავლეთ უკრაინის ომი დონბასში, რომელიც გააქტიურდა 2014 წელს ყირიმის ანექსიის შემდეგ. ამ ანექსიის მომზადებაში სომეხმა ნაციონალისტებმა და „არცახელმა“ სეპარატისტებმაც დიდი როლი ითამაშეს.

 

 

საკმარისია გავიხსენოთ, რომ მრავალი წლის განმავლობაში ყირიმის ნახევარკუნძულზე სეპარატიზმი უკრაინის მხრიდან რუსეთის ფედერაციაში ანექსიის მოთხოვნით მეთოდურად ასტიმულირებდა ისეთი მოღვაწის, როგორიცაა ანუშევან დანილიანი, რომელიც უკრაინის ყირიმის ავტონომიური რესპუბლიკის პარლამენტის ვიცე-სპიკერი იყო. როდესაც უკრაინის სამართალდამცავმა ორგანოებმა დანილიანი ყურადღების ცენტრში მოაქციეს, ეს სეპარატისტი გაიქცა ყირიმის ნახევარკუნძულიდან და თითქმის მაშინვე "გაჩნდა" ოკუპირებული აზერბაიჯანის ტერიტორიებზე და გახდა სეპარატისტული "არცახის" პრემიერ მინისტრი (რომელთანაც საერთო არაფერი ჰქონდა! იგი დაიბადა საქართველოში (ბოლნისის რაიონში, ცხოვრობდა სომხეთსა და უკრაინაში) მაგრამ დანილიანის მიერ გაზრდილი სეპარატისტები, რომლებიც სომხური ლობის მხარდაჭერით სარგებლობენ ყირიმში დარჩნენ და 2014 წლამდე ელოდნენ.

 

ამის შემდეგ საჭიროა თუ არა იმის დამტკიცება, რომ როგორც უკრაინის ტრაგედია, ასევე აზერბაიჯანის ტრაგედია, რომელიც სეპარატიზმთან იყო დაკავშირებული, ერთიანი ცენტრიდან კოორდინირებდნენ სომეხი ნაციონალისტები? ისევე როგორც საქართველოს ტრაგედიას- აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში.

 

ამავე დროს, სომხური ლობის როლი აშკარა იყო აღმოსავლეთ უკრაინის ომში, თუნდაც იმიტომ, რომ დონბასის სეპარატისტებს კრემლიდან მეთვალყურეობას უწევდა სოხუმისა და ცხინვალის სეპარატისტების კურატორი, ასოცირებული სომხური ლობის ვლადისლავ სურკოვი. ყირიმის კრიზისში, ყირიმის ანექსიასა და დონბასში სეპარატიზმში მთავარი როლი შეასრულა სომეხმა ნაციონალისტმა სერგეი ლავროვ-კალანტაროვმა, ვინც 2008 წელს დაჟინებით მოითხოვდა ე.წ. სეპარატისტული აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის "დამოუკიდებლობას".

 

სეპარატიზმის ინფიცირების ძირითადი წყარო იყო არა მხოლოდ კრემლში (სადაც სომხური ლობის როლი ძალიან დიდია), არამედ ერევანში და სეპარატისტულ ე.წ. არცახში. ეს კარგად ესმით როგორც საქართველოს პატრიოტებს, ისე უკრაინის პატრიოტებს, რომლებიც დღეს ეწინააღმდეგებიან სეპარატიზმს, მაგალითად მამუკა მამულაშვილს.

 

რომ არა "არცახის" პრეცედენტი და სომხური ლობის გეგმები სხვა პრეცედენტების  შექმნისა, რათა დაეკანონებინათ აზერბაიჯანის ყარაბაღის მიწების ანექსია, მაშინ ქართველები, ოსები, აფხაზები იცხოვრებდნენ ისეთივე ძმურად, როგორც საუკუნეების განმავლობაში. აღარაფერი ვთქვათ იმ ფაქტზე, რომ დონბასში, სადაც სინამდვილეში ერთი ერი ცხოვრობს, არაფერი ემუქრება მშვიდობას. დღეს, იმავე დონბასში, ძმურ უკრაინელ და რუს ხალხებს შორის მოხდა სისხლიანი ხოცვა, რომლის დროსაც ათიათასობით ადამიანი დაიღუპა. "ფრონტის ხაზი" ფაქტიურად ოჯახებში გადიოდა (ეს ნიშნავს, რომ სომხური ლობის მიერ წამოწყებული სეპარატიზმი ვითომ ყველაზე ძვირად დაუჯდა რუსეთის "მოკავშირე" სომხეთის მსხვერპლს).

 

სეპარატისტულ "არცახს" განადგურება და აზერბაიჯანის მიერ ოკუპირებული ტერიტორიების განთავისუფლება იმედს იძლევა, რომ სხვა სეპარატისტული კონფლიქტები ძალიან მალე მოგვარდება. ლტოლვილები დაბრუნდებიან თავიანთ სახლებში, მშვიდობა დაისადგურებს საქართველოს დროებით ოკუპირებულ ტერიტორიებზე და უკრაინის ტერიტორიებზე.

 

ამიტომ, სიმბოლურია ქართველი პატრიოტების მიერ აზერბაიჯანის გამარჯვების მილოცვა, რომელიც ახლა უკრაინის აღმოსავლეთით იბრძვის როგორც უკრაინის, ისე საქართველოსთვის, მიზანთროპიული სეპარატისტული იდეოლოგიისა და ფსევდო – ფორმირებების წინააღმდეგ, რამაც მილიონობით ადამიანის სიცოცხლე შეცვალა და მთელი ერებისათვის ტრაგედიები გამოიწვია.

 

აზერბაიჯანი დღეს არის სეპარატიზმის წინააღმდეგ ბრძოლის სათავეში და  ფაქტობრივად  გახდა სეპარატიზმის პირველი გამარჯვებული პოსტსაბჭოთა სივრცეში.

 

ამიტომ, საქართველოც და უკრაინაც უპირობოდ უჭერენ მხარს და მხარს დაუჭერენ აზერბაიჯანს. უფრო მეტიც, ამ ქვეყნების თანამშრომლობა მომავლისკენ არის მიმართული. აზერბაიჯანთან ერთობლივი პროექტები გვპირდება კოლოსალურ პერსპექტივებს როგორც უკრაინის, ასევე საქართველოს ეკონომიკური განვითარებისათვის, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც სეპარატიზმი აუცილებლად დასრულდება.

 

 

 

KavkazPlus

წაკითხულია : 397