ანალიტიკა

ანდრანიკ მიჰრანიანი „სტატუსის“ შესახებ ანუ რატომ მოახდინეს „გენოციდის მსხვერპლთა შთამომავლებმა“ უკრაინაში ხოცვა-ჟლეტის პროვოცირება?
05.05.22 11:00

წელს,   მითიური ე.წ. "სომხების გენოციდის" მორიგი წლისთავი, 24 აპრილს, უკრაინაში გაჩაღებული ომის პიკს დაემთხვა. ეს ომი მითიური „გენოციდის“ სავარაუდო „მსხვერპლთა“ შთამომავლების პროვოკაციებისა და წაქეზების შედეგი იყო. სწორედ ამგვარი დასკვნის გამოტანა შეიძლება ანდრანიკ მიჰრანიანის გამოსვლიდან „რუსეთის სომეხთა კავშირის“ (SAR) მიერ ორგანიზებულ ამ „გენოციდისადმი" მიძღვნილ ღონისძიებაზე.

 

ანდრანიკ მიჰრანიანი გახლავთ სომეხი ნაციონალისტის სერგეი ლავროვის (კალანტარიანი) არა მხოლოდ თანამემამულე, არამედ  მეგობარი და თანაკლასელიც. ამიტომ, რასაც ანდრანიკ მიჰრანიანი ამბობს, ფაქტობრივად ფარდას ხდის სომხური ლობის გავლენას რუსეთის საგარეო პოლიტიკაზე.

 

 

ანდრანიკ მიჰრანიანის ტონი აშკარად „დეკადენტური“ იყო. და ეს გასაკვირი არ არის, რადგან უკრაინის წინააღმდეგ ომის დროს ვერ მოხერხდა საზღვრების გადაკეთების და რაც მთავარია სხვა სახელმწიფოს ტერიტორიაზე სეპარატისტული ფორმირებების ლეგალიზების „დაკანონება“. ეს ნიშნავს, რომ სომეხი ნაციონალისტების გეგმები შექმნან პრეცედენტები ახალი „სომხური სახელმწიფოებისა უცხო ქვეყნებში, რომლებიც საფუძვლად დაედება დიდი სომხეთის ჩამოყალიბებას“, განწირულია მარცხისთვის. მათთვის ეს მორიგი დარტყმაა 44-დღიანი ომისა და აზერბაიჯანის მიერ ყარაბაღის დეოკუპაციის შემდეგ.

 

„ჩვენ რეალურად დავკარგეთ მეორე სომხური რესპუბლიკა - მთიანი ყარაბაღი“, - განაცხადა ანდრანიკ მიგრანიანმა. მაგრამ აქვე დააზუსტა თუ რისი იმედიც აქვთ სომეხ ნაციონალისტებს:

 

„ერთადერთი იმედისმომცემი ამ სფეროში რუსეთის პრეზიდენტის პირველი შეფასებებია, რომელიც კვლავაც  მეორე თუ მესამედ არის  დაუდასტურებელი, დაუზუსტებელი და შემდგომი განვითარების გარეშე მყოფია.  უცნაურია, რომ პირველი შეფასება არა სომხეთის პრემიერ-მინისტრმა და ხელმძღვანელობამ, არამედ სწორედ რუსეთის პრეზიდენტმა გააკეთა, რომელმაც თქვა (და ეს მისი პირველი გამოსვლაა, როდესაც მან ისაუბრა რა მოხდა სამხრეთ კავკასიაში) : „დიახ, თქვენ იცით? ახლა ჩვენ გვესმის, თუ რატომ სამხრეთ ოსები და აფხაზები საკუთარ ტერიტორიაზე არ- ვერ იყვნენ თავდაჯერებულნი  და ვერ ხედავდნენ საკუთარ და საკუთარი შვილების მომავალს, ვინაიდან არ ჰქონდათ საკუთარი სტატუსი".

 

44-დღიან ომში კატასტროფული მარცხის მიუხედავად, სომეხ ნაციონალისტებს მაინც აქვთ იმედი, როგორმე „დააკანონონ“ სეპარატისტული „სტატუსი“ მათი ფსევდოფორმირებისთვის ყარაბაღის აზერბაიჯანულ მიწებზე. და სწორედ ამისთვის გააჩაღეს მათ თავის დროზე არამარტო  სეპარატისტული კონფლიქტები აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში, არამედ რუსეთის ხელით განახორციელეს აგრესია საქართველოს წინააღმდეგ, მიაღწიეს თავისთვის „სტატუსი“ - ე.წ. „დამოუკიდებლობა“, რომლითაც ფაქტობრივად შენიღბეს რუსული ოკუპაცია. თუმცა მსოფლიოში არავის უღიარებია ეს სტატუსი, გარდა რამდენიმე 2-3 მარგინალური რეჟიმისა. 

 

ანდრანიკ მიჰრანიანი აშკარა ქართველთმოძულეა და აფხაზეთში ომის გაჩაღების სათავეში იდგა. იგი არა მხოლოდ  „მფარველობდა“ აფხაზ სეპარატისტ ლიდერ ვლადისლავ არძინბას სომხური ლობის სხვა მოსკოველ ლიდერებთან ერთად, არამედ მონაწილეობდა ქართველების წინააღმდეგ აფხაზების უარყოფითი განწყობის შექმნაში.

 

ახლა ანდრანიკ მიჰრანიანი კვლავ იხსენებს აფხაზებსა და სამხრეთ ოსებს და იმასაც, რომ თითქოს ისინი „სტატუსის გარეშე“ ვერ იარსებებდნენ. და ის პირდაპირ აცხადებს, რომ ამ „სტატუსის“ მოპოვებას სამხრეთ კავკასიაში რუსული იარაღი განაპირობებს, რომელსაც კრემლის მეშვეობით კვლავ სომხური ლობი აკონტროლებს.

 

ანდრანიკ მიჰრანიანს უკრაინის წინააღმდეგ აგრესიაში რუსეთის გამარჯვების იმედი აქვს. და არა მხოლოდ სეპარატისტებისთვის "სტატუსის" მოპოვების მორიგი პრეცედენტის შესაქმნელად, არამედ რუსეთის ფედერაციის ძალაუფლების შესანარჩუნებლად, რომელიც მომავალში კავკასიის მორიგი "გადაკეთების" საფუძველი გახდება სომხური ნიმუშების მიხედვით.

 

მაგრამ თავად სომეხი ხალხი თითქოს დაიღალა რევანშისტებისა და ომის წამქეზებლებისგან. მათ ხმა მისცეს ფაშინიანს, რამაც ომში წაგების მიუხედავად, ფაშინიანს მეზობლებთან შერიგების მანდატი მისცა, ეს კი მიჰრანიანს მეტად აღიზიანებს.

 

ვუწყით რა სომხური ლობის ძალისხმევის შესახებ რუსული იარაღით სამხრეთ კავკასიაში „სტატუსების“ შექმნასთან დაკავშირებით, გასაგებია თუ რატომ უბიძგებდნენ ისინი ასე დაჟინებით რუსეთის ფედერაციას უკრაინაში აგრესიისკენ. მით უმეტეს თუ შევადარებთ თარიღებსა და მოვლენებს.

 

2020 წლისთვის აღმოსავლეთ უკრაინაში კონფლიქტი აშკარად ჩაცხრა. 2019 წელს ქვეყანაში არჩევნები ვოლოდიმირ ზელენსკიმ მოიგო და 73% მოიპოვა სწორედ ომის საწინააღმდეგო განწყობების გამო. მისი არჩევისას არავითარ „ნაციზმზე“ საუბარიც კი  არ ყოფილა (მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთის ფედერაციაში სომეხი პროპაგანდისტები და ლავროვ-კალანტარიანი ჯიუტად ცდილობენ საპირისპიროს დამტკიცებას). 2020 წლის შემოდგომაზე სომხეთი ყარაბაღში გამანადგურებელ მარცხს განიცდის. ომის ბოლოს, ფაშინიანის ძალაუფლების ჩამორთმევისა და მოსკოვის სომხურ ლობთან დაკავშირებული რევანშისტების მოყვანის მცდელობაც მარცხით სრულდება.

 

და სწორედ მაშინ „უცნაური დამთხვევით“ მოსკოვში სომეხი ნაციონალისტები იწყებენ დონბასის გამო „წუხილს“. მარგარიტა სიმონიანი მიემგზავრება დონბასში 2021 წლის იანვარში და წარმოთქვამს "გულისამაჩუყებელ" სიტყვას, რომელიც მთავრდება სიტყვებით "დედა რუსეთო, დააბრუნე დონბასი შინ". იწყება რუსული სამხედრო მანქანის მომზადება უკრაინის წინააღმდეგ აგრესიისთვის. 2021 წლის გაზაფხულზე რუსული ჯარები პირველად მიადგნენ უკრაინის საზღვარს. თუმცა შეჭრა მაშინ არ მომხდარა. ანალიტიკოსები ჯერჯერობით  ვერ პოულობენ ამის პასუხს.

 

ზოგიერთი პოლიტიკური ექსპერტის აზრით, აშშ-ის ახალი პრეზიდენტის ჯო ბაიდენის პოზიციამ აქ გადამწყვეტი როლი ითამაშა. მაშინ მისი ნათქვამი ვლადიმერ პუტინმა პირველად გაითვალისწინა და უკრაინიდან ჯარები გაიყვანა. 

შესაძლებელია სომხური ლობი ასევე იმედოვნებდა, რომ 2021 წლის ზაფხულში, რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნების დროს, სომხეთში ხელისუფლებაში რევანშისტები მოვიდოდნენ რობერტ კოჩარიანის მეთაურობით. და ასევე იმედოვნებდნენ ამის შემდეგ ისინი მაშინვე ელოდნენ რუსეთის მონაწილეობით ომის გაჩაღებას კავკასიაში. მაგრამ რევანშისტებმა არჩევნებში გამანადგურებელი მარცხი განიცადეს.

 

უფრო მეტიც, 2021 წლის შემოდგომაზე, რევანშისტებისა და პროვოკატორების მცდელობის მიუხედავად, ზანგეზურის დერეფნის გახსნის პერსპექტივა აშკარა გახდა. აშკარა გახდა, რომ „არცახის პროექტი“ საბოლოოდ იძირებოდა და დერეფნის გახსნის შემდეგ მისი აღორძინება შეუძლებელი გახდებოდა.

 

სომეხ ნაციონალისტებს კვლავ სჭირდებოდათ „სტატუსის აღიარების პრეცედენტი“. აქ, დიდი ალბათობით, სომხურმა ლობიმ გადაწყვიტა წასულიყო ვა-ბანკზე და ფსონი დადო რუსეთის აგრესიაზე უკრაინის წინააღმდეგ. უფრო მეტიც, აგრესიის მიზეზი სწორედ იმ „სტატუსის“ ანუ დონეცკისა და ლუგანსკის "დამოუკიდებოლობისა" და უკრაინის დონეცკის და ლუგანსკის რეგიონების მთელ ტერიტორიაზე მათ მიერ  „გამოცხადებული საზღვრების“  აღიარება იყო . ეს დაახლოებით 4-ჯერ აღემატება იმ ტერიტორიას, რომელსაც სეპარატისტები თავდაპირველად აკონტროლებდნენ.

 

2022 წლის თებერვლის ბოლოს რუსული ჯარების მასიური შეჭრა აშკარად გათვლილი იყო უკრაინის დანებებაზე „სტატუსზე“ თანხმობით და სეპარატისტებისთვის ტერიტორიული დათმობებით. და ეს მაშინვე გაუჩენდა იმედს სომეხ ნაციონალისტებს, რომ იგივე „ბლიცკრიგით“, მიზეზით თუ უმიზეზოდ, რუსი სამხედროები მათთვის „არწახს“ მოაწყობდნენ აზერბაიჯანულ მიწებზე. სწორედ ავადმყოფურ სომხურ ნაციონალისტურ წარმოსახვაში მოხაზულ „საზღვრებში“.

 

თუმცა, რუსეთის აგრესია უკრაინის წინააღმდეგ ჩიხში შევიდა. ცხადი ხდება სომხური ლობის მიერ მართული კრემლის პოლიტიკის კრახი. და ვინც ამ პოლიტიკას მრავალი წლის განმავლობაში განსაზღვრავდა, იგივე ანდრანიკ მიჰრანიანი, ჭეშმარიტად დაბნეულია და საცოდავად გამოიყურება, როგორც ეს მისი გამოსვლიდან ჩანს.

 

 

Kavkazplus

წაკითხულია : 595