ანალიტიკა

პუტინის წარუმატებლობა უკრაინაში და ახალი აგრესიის საფრთხე საქართველოს წინააღმდეგ
15.08.22 17:00

ზოგიერთი ცნობით, 2022 წლის 9 აგვისტოს ოკუპირებულ ყირიმში მდებარე ნოვოფედოროვკას სამხედრო აეროდრომზე უკრაინის შეიარაღებული ძალების დარტყმამ (და ეჭვგარეშეა, რომ ეს დარტყმა იყო) რუსი აგრესორების ყველა გეგმა თავდაყირა დააყენა. თუ ნოვოფედოროვკაში აეროდრომზე თავდასხმამდე მათ გეგმაში ჰქონდათ შეტევა დნეპრის მარჯვენა სანაპიროზე "ხერსონის ხიდიდან" ნიკოლაევსა და ოდესამდე განეხორციელებინათ, ახლა ამის გაკეთება საჰაერო საფარის გარეშე და ნაწილობრივ დნეპრზე გადასასვლელი დანგრეული ხიდებით ეს შეუძლებელი გახდა.

 

უფრო მეტიც, ცნობილი გახდა, რომ მომდევნო 2 დღეში ნოვოფედოროვკაზე თავდასხმის შემდეგ, დაახლოებით ათასი სამხედრო  უკვე გაიყვანეს ხერსონის ხიდიდან (დაახლოებით 20 ათასიდან, რომლებსაც დნეპერზე ბლოკირება ემუქრებათ,  უკრაინის შეიარაღებული ძალების მიერ ხიდების და გადასასვლელების სრული განადგურების შემთხვევაში).

 

გენერალურ შტაბში ტელეგრამის არხის "კრემლის ზარდახშა"  წყაროს ცნობით, ქალაქიდან ჯარების გაყვანა გაგრძელდება. შესაძლებელია, რომ დაახლოებით 20 000 კაციანი ჯგუფიდან ყველას არ გაიყვანენ; დნეპრის მარჯვენა სანაპიროზე ხერსონის დასაცავად, ვლადიმერ პუტინის იდეის თანახმად, დარჩება დაახლოებით 5000 სამხედრო მოსამსახურე მინიმალური აღჭურვილობით. მათ მხარს დაუჭერს არტილერია მარცხენა სანაპიროდან და შესაძლოა ავიაციაც.

 

„პრეზიდენტის გეგმის მიხედვით, ეს სამხედროები შეეცდებიან რაც შეიძლება დიდხანს შეაჩერონ უკრაინის არმიის შეტევა. შედეგად, ისინი ყველა დაიღუპებიან ან ტყვედ ჩავარდებიან, მაგრამ დროს მოიგებენ. ჩვენი არმია უკრაინის სამხრეთში გადაჯგუფდება და მზად იქნება ახალი შეტევითი მოქმედებებისთვის“., - გადმოგვცემს წყარო. კითხვაზე, ღირს თუ არა ამდენი ჯარისკაცის გაწირვა, მან თქვა: „პრეზიდენტი ფიქრობს, რომ ღირს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ დავკარგავთ არა მარტო ხერსონს“.

 

უკრაინაში რუსული საოკუპაციო არმიის მდგომარეობა მძიმეა. ხერსონის დათმობა, თუნდაც „კეთილგანწყობის ჟესტად“ (როგორც ადრე კრემლის პროპაგანდა წარმოაჩენდა რუსული არმიის გაყვანას კიევის, ჩერნიგოვისა და სუმის რეგიონებიდან, შემდეგ კი გველის კუნძულიდან), კოლოსალურ დარტყმას მიაყენებს კრემლის ხელისუფლების პრესტიჟს, პროპაგანდის მიერ ყველაზე მეტად მოტყუებული მოსახლეობაც კი მიხვდება, რომ „რაღაც ვერ არის წესრიგში“ და ომს რუსეთის ფედერაცია სამარცხვინო დამარცხებამდე მიჰყავს.

 

შედეგად, კრემლს სასწრაფოდ სჭირდება "გამარჯვებები". უკრაინაში მათი საზოგადოებისთვის ჩვენება შეუძლებელია. ოკუპირებული დონეცკის მახლობლად მდებარე სოფელ პესკის "ნაძალადევი" აღება, რომელსაც რუსეთის არმია ფაქტობრივად 2014 წლიდან ესხმოდა თავს, საზოგადოებაზე შთაბეჭდილებას ვერ ახდენს (2022 წლის თებერვლამდე სოფელში რუსი სამხედროები "დონეცკის მილიციის" სახელით შეიჭრნენ და ბოლო თვეებში იგი უბრალოდ „მიწასთან გაასწორეს“ მასიური საარტილერიო ცეცხლით).

 

ახალი „გამარჯვებები“, როგორიცაა თუნდაც პატარა ლისიჩანსკას (ქალაქი, სადაც მოსახლეობა 100 ათასზე ნაკლები მოსახლეა) აღება, უახლოეს თვეებში რუსული არმიისგან არ არის მოსალოდნელი. რუსულ არმიას  კიდევ უფრო პატარა ქალაქ ბახმუტის აღებაც  კი ვერ მოუხერხებია, თუმცა უკვე თვეზე მეტია მასზე იერიშები მიაქვს. ხერსონის მეტად სავარაუდო დანაკარგის "ანაზღაურება" საზოგადოების თვალში ვერ ხერხდება.

 

და აი კრემლმა გაიხსენა წარსული „დიდი გამარჯვებები“, კერძოდ, „ბრწყინვალე გამარჯვება ხუთდღიან ომში“ საქართველოს წინააღმდეგ, რომლის პროპაგანდირებაც არაერთხელ მომხდარა. დიმიტრი მედვედევმა უკვე მოასწრო საქართველოსა და ყაზახეთის მისამართით „გამოხდომა“ და ამ ქვეყნებს „არარსებული სახელმწიფოები“ უწოდა, სადაც მათი თქმით რუსეთი უნდა შევიდეს.

 

ის, რომ როგორც საქართველოს, ასევე ყაზახეთს საფრთხე ემუქრება, ჩანს "გენერალ სვრ" ტელეგრამის არხის მიერ ახლახან გამოქვეყნებულ ინფორმაციაში:

 

„რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა გუშინ (11 აგვისტოს) ოპერატიული თათბირის დროს  თავდაცვის სამინისტროსა და რუსეთის ფედერაციის შეიარაღებული ძალების გენერალური შტაბის ხელმძღვანელობის წარმომადგენლებთან ვიდეოკონფერენციის რეჟიმში, ხაზი გაუსვა დაპირებული ხმაურიანი და სწრაფი გამარჯვებების არარსებობას უკრაინაში. შეხვედრის მონაწილეები ცდილობდნენ თავი ემართლათ, მაგრამ პრეზიდენტი მათ უხეშად აწყვეტინებდა. პუტინმა დაუსვა პირდაპირი შეკითხვა და მოითხოვა გულწრფელი პასუხი: "რა შედეგებს შეიძლება ველოდოთ სექტემბრის დასაწყისში?" რამდენიმე პასუხის მოსმენის შემდეგ, რომელთაგან შეიძლება შემდეგი აზრის გამოტანა - „ახლა გამარჯვება კი არა, ცოცხლად დარჩენაა მთავარი",  პუტინმა შეხვედრა დაასრულა. მოგვიანებით პრეზიდენტმა ფრონტზე არსებული პრობლემები განიხილა რამდენიმე ადამიანთან, მისი ახლო წრიდან და ცალკე იური კოვალჩუკთან ერთად.

 

საღამოს პუტინმა კიდევ ერთი თათბირი გამართა ვიდეოკონფერენციის რეჟიმში, რომელსაც გენერალური შტაბისა და თავდაცვის სამინისტროს ხელმძღვანელობის ორი წარმომადგენელი, ფსს-ს ერთ-ერთი სამსახურის უფროსი, საგარეო დაზვერვის სამსახურის დირექტორი სერგეი ნარიშკინი და უშიშროების საბჭოს მდივანი ნიკოლაი პატრუშევი ესწრებოდნენ. მათ განიხილეს იგივე პრობლემა ფრონტზე დამაჯერებელი გამარჯვებების არარსებობისა და ამ პრობლემების გადაჭრის შესაძლო გზებზე ისაუბრეს. პუტინმა პირადად წამოაყენა საკითხი მესამე სახელმწიფოს ტერიტორიაზე უფრო დამაჯერებელი „სპეციალური სამხედრო ოპერაციის“ ერთდროულად განხორციელების შესაძლებლობის შესახებ, სადაც შესაძლებელია გამარჯვებული შედეგის „გარანტირება“ და ამით ყურადღების გადატანა უკრაინის ფრონტიდან. ამ წინადადების განხილვა ერთ საათზე მეტხანს გაგრძელდა და შედეგად, პუტინმა დაავალა პატრუშევს უხელმძღვანელოს „სპეციალური ოპერაციის“ გეგმების მომზადებას ყაზახეთისა და საქართველოს ტერიტორიაზე. იგულისხმება ორი ცალკეული გეგმა, ერთი ყაზახეთისთვის, მეორე საქართველოსთვის. ორივე ვარიანტი პირველ სექტემბრამდე უნდა წარედგინოს პრეზიდენტს.

 

პუტინმა, რამდენიმე ადამიანის თანდასწრებით, ფაქტობრივად პირველად აღიარა, რომ უკრაინაში სამხედრო კონფლიქტი არა თუ გეგმის მიხედვით არ მიდის (რაც, ფაქტობრივად, ყველასთვის ცნობილია და პრეზიდენტის მხრიდან განსაკუთრებული აღიარება არ არის საჭირო), არამედ  პირადად მისთვის ხდება პრობლემა და საჭიროებს გადაუდებელ ზომებს მის მოსაგვარებლად. პუტინი პრობლემის „გადაწყვეტას“ ახალი „კონტროლირებადი ქაოსის“ შექმნაში ხედავს, სადაც ის იქნება უპირობო გამარჯვებული. ყველაფერზე წასვლა, რეალურად მეორე ფრონტის გახსნა, გიჟური და დამღუპველი იდეაა არა მხოლოდ პუტინისთვის არამედ ქვეყნისთვის, მაგრამ ვინ შეაჩერებს მას ის არის „მთავარი“.

 

როგორც ჩანს, საქართველო მართლაც დიდი საფრთხილს წინაშეა.  რაც უფრო უარესად წაუვა კრემლს საქმე უკრაინაში, მით უფრო დიდია საფრთხე. რუსეთის მიერ ხერსონის დაკარგვა, რაც უკრაინის აშკარა გამარჯვება იქნებოდა, მკვეთრად გაზრდიდა იმის ალბათობას, რომ კრემლი ახალ აზარტულ თამაშს „პატარა გამარჯვებებით“ წამოიწყებდა.

 

ამავდროულად, საქართველო აქ გაცილებით დიდ საფრთხეშია ყაზახეთთან შედარებით, რადგან ამ ქვეყნის წინააღმდეგ აგრესია მოითხოვს ჩინეთის „თანხმობას“, რომელიც მას ნაკლებად გასცემს. ხოლო ყაზახეთის სამხედრო პოტენციალი საქართველოზე ბევრად მეტია. გარდა ამისა, რუსეთის ფედერაციას დაემუქრება რამდენიმე ათასი კილომეტრიანი „ფრონტის ხაზის“ საფრთხე, რომლის დაფარვა მასობრივი მობილიზაციის გარეშე წარმოუდგენელია.

 

პატარა საქართველო "კრემლის სტრატეგების" აზრით ბევრად უფრო მოსახერხებელი თეატრია "გამარჯვებისთვის". გარდა ამისა, მისი ოკუპაცია უზრუნველყოფს „დერეფანს სომხეთში“, რაზეც ოცნებობს ძლიერი სომხური ლობი. ისე, კრემლს ყოველთვის შეუძლია ოკუპირებული აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის სახით უკვე დატყვევებული „ხიდების“ მხრიდან საქართველოს წინააღმდეგ აგრესიის მიზეზი გამონახოს. მეტიც, საქართველოში ჯერ კიდევ არსებობენ სეპარატისტები, ე.წ. „ჯავახეთის დაჩაგრული სომხები“.

 

 

 

გიორგი მაზნიაშვილი

წაკითხულია : 559