ანალიტიკა

პუტინს სურს "საქართველოსა და სომხეთის ანექსია ერთი ხელის მოსმით". ვარდანიანის მისია

07.09.22 11:20


ცოტა ხნის წინ საინტერესო ინფორმაცია გამოაქვეყნა ტელეგრამის არხმა "სდს-ის  გენერალი" , რომელიც იცნობს კრემლის შიდა „სამზარეულოს“. გთავაზობთ ამონარიდებს პოსტიდან:

 

„პარასკევს, 2 სექტემბერს, რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა ოპერატიული შეხვედრა გამართა რუსეთის უშიშროების საბჭოს მუდმივ წევრებთან. შეხვედრის ძირითადი ნაწილის შემდეგ პუტინმა რამდენიმე თემის განხილვა ვიწრო წრეში  განაგრძო.

 

შეხვედრის დახურული ნაწილის დასაწყისში უშიშროების საბჭოს მდივანმა ნიკოლაი პატრუშევმა გააკეთა მოხსენება ფრონტზე არსებული ვითარების შესახებ, სადაც ყურადღება გაამახვილა ფრონტის რამდენიმე სექტორში რუსული ჯარების არასტაბილურ მდგომარეობაზე. ასევე, პატრუშევმა მოგვაწოდა ალტერნატიული მონაცემები უკრაინისთვის მიწოდებული დასავლური იარაღის დანაკარგების შესახებ და ეს მონაცემები მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდა რუსეთის ფედერაციის გენერალური შტაბისა და თავდაცვის სამინისტროს მონაცემებისგან. მაგალითად, პატრუშევის ინფორმაციით, მხოლოდ ორი ყბადაღებული ამერიკული HIMARS MLRS-ის იქნა განადგურებული, რაც ბევრად განსხვავდება სამხედრო ბლოკის ხელმძღვანელობის მონაცემებისგან. პუტინმა ყურადღებით მოისმინა მოხსენება და პატრუშევს დაუსვა რამდენიმე კითხვა, კერძოდ, რატომ არის ასეთი განსხვავება უკრაინის შეიარაღებული ძალების ჯარების და იარაღის დანაკარგების შესახებ მონაცემებს შორის პატრუშევისა და გენერალური შტაბის მოხსენებაში, რაზედაც  უშიშროების საბჭოს მდივანმა შესთავაზა იგივე კითხვის დასმა გენერალური შტაბისთვის და თავდაცვის სამინისტროსთვის, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ  მას ნამდვილად არ ეპარება ეჭვი თავის მონაცემებში.

 

გარდა ამისა, დისკუსია შსს-ში საკადრო წმენდებისა და დანიშვნების თემას შეეხო, აქ ყველაფერი გეგმის მიხედვითაა და პუტინმა იმედი გამოთქვა, რომ ყველაფერი მშვიდობიანად წარიმართება, მან თავშეკავებულად შეაქო პროცესის მონაწილეები.

 

განხილვის კიდევ ერთი თემა იყო ყაზახეთი და ყაზახეთის პრეზიდენტის, კასიმ-ჟომარტ ტოკაევის ბოლო რეფორმისტული განცხადებები. პუტინმა აშკარა უკმაყოფილება გამოხატა ტოკაევის ქმედებებთან დაკავშირებით, რომლებიც არ იყო კოორდინირებული მასთან, ამასთან, ყაზახეთის პრეზიდენტის მიმართ ჩვეულებრივ ლანძღვაზე ბევრად მეტი დაუშვა. პუტინი დრტვინავდა იმის გამო, რომ მან ამ ზამთარს "არ გადაჭრა ყაზახეთთან საკითხი" და სათანადოდ არ ისარგებლა კრიზისით, რომელშიც ტოკაევი აღმოჩნდა. ამავდროულად, პუტინმა გამოთქვა ეჭვი ყაზახეთში მეორე ფრონტის გახსნის მიზანშეწონილობის შესახებ, და  საქართველო ამჯობინა. რუსეთის პრეზიდენტის თქმით, „საქართველოსა და სომხეთის ანექსია ერთი დარტყმით არის შესაძლებელი“ ერდოღანთან ამ რეგიონში კომპრომისის მოძიებით...“

 

„მეორე გამარჯვების მომტანი ფრონტის“ თემა კრემლის დღის წესრიგიდან არ გამქრალა. როგორც „კავკაზპლუსი“ ვარაუდობს, ყაზახეთი, როგორც რუსეთის ფედერაციის „მეორე ფრონტი“ სავსეა დიდი რისკებით, რასაც იგივე ვლადიმერ პუტინი აღიარებს. ამიტომ, ექსპანსიის „ყაზახურ“ და „ქართულ“ მიმართულებებს შორის არჩევისას კრემლი ამ უკანასკნელს ამჯობინებს.

 

უფრო მეტიც, თავად პუტინს, როგორც ჩანს სურს საქართველოს წინააღმდეგ „მეორე ფრონტის“ გახსნა, რადგან ის პირადად ძალიან დაინტერესებულია ქართული მიწით. ვიდრე რუსეთის ფედერაციას საქართველოს ტერიტორიის მხოლოდ 20% აქვს ოკუპირებული, კრემლს უწევს სეპარატისტებთან „ძიძობა“, ე.წ. „დამოუკიდებელ აფხაზეთის“ ძვირადღირებული თამაშების თამაში. მაგრამ სანაცვლოდ არავითარი „მადლიერება“ არ ჩანს იმის გამო, რომ სეპარატისტებს ამდენი ხანი კვებავდნენ. აფხაზებს არ სურთ პუტინს დაუთმონ ის აფხაზური მიწა, რომელიც მას მოსწონს. აფხაზებსაც კი უნდა მივცეთ საშუალება, გამოხატონ უკმაყოფილება იმის გამო, რომ კრემლის ხელმძღვანელობას სურს ბიჭვინთა მიითვისოს „სააგარაკედ“. აბა ვინმეს გაებედა და გამოეხატა ასეთი აღშფოთება პუტინის მორიგი რეზიდენციისას იმავე რუსეთის ფედერაციაში. ფუს სწრაფად „ჩაატარებდა განმარტებით მუშაობას“ მასთან და მის ნათესავებთან.

 

მაგრამ თუ რუსეთის ფედერაცია მთელი საქართველოს ოკუპაციას მოახდენს, მაშინ ავტომატურად გაქრება კრემლის მიერ „აფხაზი ხალხის აზრის მოსმენის“ აუცილებლობა. აფხაზეთს უბრალოდ „სულელურად“ დაიპყრობენ, ბიჭვინთის აგარაკს ყოველგვარი „რატიფიკაციის“ მოთხოვნის გარეშე „სახელმწიფოთაშორისი შეთანხმების“ გვერდის ავლით აიღებენ და უკმაყოფილო აფხაზების ნაწილი განადგურდება, ზოგს უფს-ს კედლებში ჩაალპობენ, ნაწილს კი უფრო აღმოსავლეთისკენ გადაასახლებენ.

 

საინტერესოა კიდევ ერთი მომენტი. პუტინს სურს სომხეთთან ერთად საქართველოც მიუერთოს რუსეთის ფედერაციას. რა თქმა უნდა, ეს არ არის მხოლოდ პუტინის გეგმები, არამედ სომხური ლობისაც, რომელსაც რუსული იარაღის გამოყენებით სურს სომხების განსახლების არეალის მკვეთრი გაფართოება და იგივე „დიადი სომხეთის“ შექმნა. სადაც ქართული მიწებიც შევა, აფხაზეთის ჩათვლით, სადაც უკვე უფრო მეტი სომეხია ვიდრე აფხაზი, მაგრამ ამ დროისთვის სეპარატისტულ ხელისუფლებაში „იძულებულნი არიან გაუძლონ“ და ითამაშონ „სომეხთა და აფხაზთა მეგობრობისა და ძმობის“ თამაში, რაც სომეხ ნაციონალისტებს ყელში ამოუვიდათ.

 

საქართველოს სრულ ოკუპაციასთან ერთად, სომხური ლობის აფხაზებთან ფლირტი დასრულდება. აფხაზეთის „ახალი ბატონები“, სომეხი ნაციონალისტები, იმავე პუტინს აჩუქებენ ბიჭვინთას აგარაკის სახით და თავად „დაეუფლებიან“ ქართული აფხაზეთის დანარჩენ მიწებს, რომლებიც რუსეთის საოკუპაციო ძალების "შორეულ ზურგის მხარეს" მოექცევა. და არა მარტო აფხაზეთის მიწები. რა თქმა უნდა, ოკუპირებული საქართველო სომხეთის სასარგებლოდ „განაწილდება“ და სომხებს გადაეცემა არა მარტო სამცხე-ჯავახეთი, არამედ შესაძლოა „ოდითგანვე სომხური თბილისიც“.

 

ამავდროულად, რუსული სამხედრო მანქანის ასეთი „გასროლა“ საქართველოს გავლით სომხეთში შესაძლებელს გახდის ერევანში ხელისუფლებაში ყარაბაღის კლანის რევანშისტების მოყვანას. ამგვარი გეგმების შესაძლებლობასთან დაკავშირებით, სომხური წარმოშობის რუსი მილიარდერის რუბენ ვარდანიანის დემარში, რომელმაც „უარი თქვა“ რუსეთის მოქალაქეობაზე და „როგორც სომხეთის მოქალაქე“ გადავიდა „არწახში“ (რუსი სამშვიდობოების პასუხისმგებლობის ზონაში, აზერბაიჯანული ყარაბაღის ტერიტორია) სულაც არ არის შემთხვევითი. აქ გასათვალისწინებელია ვარდანიანის კავშირები რუსეთის ამჟამინდელ პრემიერ-მინისტრთან, ასევე სომხური წარმოშობის მიშუსტინთან, რომელსაც რუბენ ვარდანიანი „ნამდვილ სომეხს“ უწოდებს.

 

მართლაც, ერთის მხრივ, მიშუსტინი დღეს საგონებელშია ჩავარდნილი და დაკავებულია რუსეთის ფედერაციისთვის „ხვრელების“ საკითხით, რათა თავიდან აიცილოს დასავლეთის სანქციები და რუბენ ვარდანიანი უდავოდ დაკავდება მსგავსი „სარკმლის“ ორგანიზებით სომხეთის გავლით, როგორც თავისთვის, ასევე კრემლთან დაახლოებული ოლიგარქებისთვის. მაგრამ, ალბათ მიშუსტინს მხოლოდ ეს არ აწუხებს. თუ კრემლში დამტკიცდება „ერთი ხელის მოსმით საქართველოსა და სომხეთის ანექსიის“ გეგმა, მაშინ იგივე ვარდანიანი თავისი კაპიტალით არა მხოლოდ უზრუნველყოფს სომხეთში პრორუსი რევანშისტების ხელისუფლებაში მოსვლას, არამედ ამავდროულად მოაწყობს რუსეთის ფედერაციის მიერ საქართველოს ოკუპაციის გეგმების განხორციელებას „სომხეთიდან“, სადაც უკვე არის რუსული ჯარები. ამ მხრივ, საქართველომ ძალიან სერიოზულად უნდა მიიღოს სომხეთისა და სომხური ბიზნესის მკვეთრად გაზრდილი „ინტერესი“ „საქართველოსთან თანამშრომლობით“ და „ახალი სატრანზიტო გზებით“ (მათ შორის, ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით).

 

გამორიცხული არ არის,  ეს ყველაფერი ახალი რუსული აგრესიისთვის სამზადისის ფარგლებში ხდებოდეს, რომელიც მიზნად ისახავს არა მხოლოდ სომხეთისკენ მიმავალ „სამხედრო დერეფანს“, არამედ ქართული სახელმწიფოებრიობის საყოველთაო ლიკვიდაციას. უფრო მეტიც, კრემლი სულ უფრო ხშირად ამბობს, რომ თითქოს საქართველო, ისევე როგორც უკრაინა და ყაზახეთი, არის „ხელოვნური წარმონაქმნები“. მაგრამ თუ რუსული აგრესია უკრაინაში სერიოზულად "ჩაიტვირთება" და კრემლი მაინც ვერ გაბედავს ყაზახეთზე თავდასხმას ახალი ომის მასშტაბის შიშით, მაშინ საქართველო, როგორც "ყველაზე სუსტი" მეზობელი, რომლის ტერიტორიის 20%  რუსეთის ფედერაციის მიერ უკვე ოკუპირებულია, შეიძლება მთლიანად აიღონ.

 

 

 

გიორგი მაზნიაშვილი 

წაკითხულია : 613


დატოვეთ კომენტარები

(გთხოვთ, კომენტარებში თავი შეიკავოთ რელიგიური, რასობრივი და ნაციონალური დისკრიმინაციის გამოხატვისაგან, ნუ გამოიყენებთ სალანძღავ და დამამცირებელ გამოთქმებს, ასევე კანონსაწინააღმდეგო მოწოდებებს.)

გამოაქვეყნეთ
დასაშვებია 512 სიმბოლოს შეყვანა

ახალი ამბები