ვის აწყობს საქართველოში ვითარების გამწვავება?

11.03.23 11:30


2023 წლის 7-8 მარტს საქართველო კვლავ მიუახლოვდა ქაოსის საშიშ ზღვარს. თბილისის ცენტრში საპროტესტო აქციებმა არეულობის ხასიათი მას შემდეგ მიიღო, რაც საქართველოს პარლამენტმა 8 მარტს პირველი მოსმენით მხარი დაუჭირა კანონპროექტს „გარე გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ (უცხოური აგენტების შესახებ).

 

შეგახსენებთ, რომ კანონპროექტი „უცხოური აგენტების შესახებ“ ითვალისწინებს უცხოური გავლენის აგენტებად არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების და მასმედიის რეგისტრაციას, რომელთა შემოსავალი 20%-ზე მეტია საზღვარგარეთიდან. კანონპროექტის მიხედვით, ყველა, ვინც განიხილება უცხოური გავლენის აგენტად, უნდა დარეგისტრირდეს ამავე სახელწოდების სახელმწიფო რეესტრში არსებულ მონაცემთა ბაზაში. რეგისტრაციის დროს საჭირო იქნება მიღებული შემოსავლის ასახვა. ამასთან, ორგანიზაციებს მოეთხოვებათ ყოველწლიურად შეავსონ ფინანსური დეკლარაციები. ოპოზიციის განცხადებით, ეს კანონპროექტი მსგავსია რუსული კანონისა „უცხოური აგენტების" შესახებ.

 

გასაგებია, რომ არასამთავრობო ორგანიზაციები, სტუდენტები და ახალგაზრდები პროტესტის კატალიზატორებად იქცნენ და მათ ოპოზიციური ძალებიც შეუერთდნენ. 2023 წლის 8–9 მარტის ღამეს ხელისუფლებამ მოახერხა სიტუაციაზე კონტროლის შენარჩუნება და მომიტინგეების დაშლა, მაგრამ დილით ხელისუფლება მაინც წავიდა დათმობაზე.

 

2023 წლის 9 მარტს, დილით მმართველმა პარტიამ „ქართულმა ოცნებამ“ კანონპროექტის პარლამენტიდან გატანის დაპირება დადო. უფრო მეტიც, როგორც ჩანს, მათ მოლაპარაკება აწარმოეს არა მომიტინგეებთან, არამედ დასავლეთთან. ცნობილია, რომ „უცხოური აგენტების შესახებ“ კანონპროექტის გამოტანამდე რამდენიმე საათით ადრე აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის მრჩეველი დერეკ შული საქართველოს პრემიერ-მინისტრ ირაკლი ღარიბაშვილს საქართველოში არსებულ ვითარებაზე ესაუბრა.

 

ყველამ კარგად იცის, რომ „უცხოური აგენტების შესახებ“ კანონპროექტის საკითხი მხოლოდ საბაბია საქართველოში პოლიტიკურ ვითარებაზე გავლენის მოსახდენად. საიდუმლოს არ წარმოადგენს, რომ დასავლეთში უმეტესობა საქართველოს ხელისუფლებისგან რუსეთის ფედერაციასთან ომში მყოფი უკრაინის უფრო აქტიურ მხარდაჭერას და რუსეთის წინააღმდეგ უფრო მკაცრი სანქციების დაწესებას ელის. გასაგები მიზეზების გამო, ეს თავად უკრაინას სურს და იხსენებს, რომ აფხაზეთი და სამაჩაბლო ოკუპირებულია საქართველოდან, რომლის გათავისუფლება, ბევრი უკრაინელი პოლიტიკოსის აზრით, დღეს სავსებით შესაძლებელია.

 

თუმცა ნატოს წევრი ქვეყნების ნაწილს არ მოეწონებოდა მოვლენების ასეთი განვითარება და ფრონტის სწრაფი გადატანა სამხრეთ კავკასიაში. თურქეთი, ნატოს ერთ-ერთი საკვანძო ქვეყანა, სულაც არ არის დაინტერესებული ომში ჩართვით საქართველოში სიტუაციის დესტაბილიზაციით. ანკარა დღეს თანმიმდევრულად უჭერს მხარს საქართველოს ხელისუფლებას რეგიონში მშვიდობისა და სტაბილურობის უზრუნველყოფის მისწრაფებას. გასაგებია, რატომაც - საქართველოს ტერიტორიაზე ომი საფრთხეს უქმნის ყველაზე პერსპექტიულ სატრანზიტო პროექტებს, რომლებშიც თურქეთი, საქართველო და აზერბაიჯანი მონაწილეობენ.

 

უდავოა, რომ საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლება აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს დეოკუპაციას ესწრაფვის. მაგრამ ის აპირებს ამის გაკეთებას რაც შეიძლება მშვიდობიანად, მით უმეტეს, რომ უკრაინის ომში რუსეთის ფედერაციის თითქმის გარდაუვალი მარცხის შედეგების შემდეგ, რუსეთის მიერ ყველა უცხო ტერიტორიის დეოკუპაციის საკითხი ავტომატურად მაინც დადგება.

 

ასევე, ოკუპირებული ქართული მიწების განთავისუფლებისთვის ომის სავარაუდო სცენარების გაანალიზებისას, უნდა გავითვალისწინოთ შემდეგი ნიუანსი - კრემლის ხელმძღვანელობის შიზოფრენიული მანია, ნებისმიერ ფასად შეინარჩუნოს უცხო მიწები „თბილ ზღვაზე“. უკრაინაში მიმდინარე ომის დროს რუსმა დამპყრობლებმა დიდი წინააღმდეგობის გარეშე, პირველი წარუმატებლობისა და დამარცხების შემდეგ, უკან დაიხიეს უკრაინის ჩრდილოეთი და ზღვაზე გასასვლელი რეგიონებიდან - კიევიდან, ჩერნიგოვიდან, სუმიდან და ხარკოვიდან სახელმწიფო საზღვრის ხაზამდე. დამპყრობლები მთელი ძალით ჩაეჭიდნენ სამხრეთით მდებარე ხერსონს და ხერსონთან ერთად გაწმინდეს ხერსონის რეგიონის მხოლოდ მარჯვენა სანაპირო ნაწილი, დაიკავეს ხაზი დნეპრის გასწვრივ. მაგრამ კრემლი მზადაა ბოლომდე იბრძოლოს ოკუპირებული ყირიმისთვის და იმუქრება ბირთვული ომითაც კი, თუკი ნახევარკუნძულის წართმევას შეეცდება. იმავდროულად, კრემლს ყირიმზე არანაკლებ მოსწონს ზღვისპირა აფხაზეთი.

 

ისე, რუსეთის ფედერაციაში სომხური ლობისთვის ეს ქართული მიწა, რომელიც უკვე უპირატესად სომხებითაა დასახლებული, ბევრად უფრო ღირებულია, ვიდრე „არცახი“. სომეხი ნაციონალისტები აპატიებენ რუსეთის ფედერაციის ხელმძღვანელობას "არცახის" დათმობას, მაგრამ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ისინი დათმობენ აფხაზეთს, სადაც ბევრი სომეხი ყარაბაღიდან აპირებს გადასვლას მას შემდეგ, რაც 2025 წელს რუსი სამშვიდობოები აზერბაიჯანის რეგიონიდან გავლენ. რუსი დამპყრობლები აფხაზეთისთვის არანაკლებ სასტიკად იბრძოლებენ, ვიდრე ყირიმისთვის იყო მოსალოდნელი. ამის ეჭვიც არ არსებობს.

 

გარდა ამისა, „მეორე ფრონტის“ გახსნა დღესაც სახიფათოა, რადგან რუსეთის ფედერაციას საკმარისზე მეტი ძალა ჰყავს, უბრალოდ ქართული სახელმწიფოებრიობის „გასანადგურებლად“ და სომხეთისკენ „სამხედრო დერეფნის“ გასარღვევად. სახელდობრ, ასეთ მიზანს (არცახის „გადარჩენის“ უკანასკნელი შანსის მისაღებად) აშკარად უსახავს კრემლს რუსეთის ფედერაციის მძლავრი სომხური ლობი.

 

საშიშროებას ისიც წარმოადგენს, რომ ეს „მეორე ფრონტი“ შეიძლება წარმოიშვას ქართულ საზოგადოებაშიც. რამდენიც არ უნდა ამტკიცოს პროდასავლურმა ოპოზიციამ, რომ „ქართულმა ოცნებამ გააყალბა არჩევნები“ და ა.შ. - მმართველ პარტიას რეალური მხარდაჭერა აქვს ქართულ საზოგადოებაში.

 

დათმობა მმართველი პარტიის „ქართული ოცნების“ მხრიდან - „უცხოელი აგენტების შესახებ“ კანონპროექტის პარლამენტიდან გატანა, 9 მარტს საპროტესტო აქციების დროს დაკავებული ყველა პირის გათავისუფლება არის იმის ნიშანი, რომ სხვა საკითხებში საქართველოს მმართველი პოლიტიკური ძალა, სავარაუდოდ, თანხმაა წავიდეს გარკვეულ დათმობებზე. კერძოდ, რუსეთის ფედერაციის მიმართ გამკაცრებული დამოკიდებულების საკითხზე. თუმცა, საქმე იმაშია, დათანხმდება თუ არა დასავლეთი მათი გეგმების განხორციელებას საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლების მიერ, თუმცა ზეწოლის ქვეშ, თუ ამჯობინებს მის შეცვლას.

 

საქართველოს ხელისუფლება, როგორც ჩანს, ამ დროისთვის იმედოვნებს, რომ სიტუაციას განმუხტავს და კონტროლს შეინარჩუნებს და დასავლელ პარტნიორებთან მეგობრული შეთანხმების მიღწევას შეძლებს. თუმცა, ხელისუფლებისგან პირველი დათმობების შემდეგ, რადიკალური ოპოზიციის ნაწილმა მოუწოდა საპროტესტო აქციაზე შეკრებისკენ თბილისის ცენტრში და აქციების გაგრძელებისკენ, სანამ საქართველო გარანტირებულ პროდასავლურ კურსს არ აიღებს.

 

პროტესტის ლოგიკის პროგნოზირება ადვილია. კანონი „უცხოური აგენტების შესახებ“ სწრაფად იქნება დავიწყებული, ხვალ კი ოპოზიცია „დამჩაგვრელების“ დასჯას, ზეგ ხელისუფლების გადადგომას და ა.შ. მოითხოვს. კითხვა ღიად რჩება – რამდენად არის ხელისუფლება მზად დათმობებზე წასასვლელად და რამდენად არის დაინტერესებული „სამხედრო ლობი“ საქართველოს ჩართვით რუსეთის ფედერაციის წინააღმდეგ ომში, „მეორე ფრონტის“ გახსნით.

 

 

ალექსანდრე ზახარიაძე

წაკითხულია : 514


დატოვეთ კომენტარები

(გთხოვთ, კომენტარებში თავი შეიკავოთ რელიგიური, რასობრივი და ნაციონალური დისკრიმინაციის გამოხატვისაგან, ნუ გამოიყენებთ სალანძღავ და დამამცირებელ გამოთქმებს, ასევე კანონსაწინააღმდეგო მოწოდებებს.)

გამოაქვეყნეთ
დასაშვებია 512 სიმბოლოს შეყვანა

ახალი ამბები