სეპარატისტთა ამაო იმედი ტრამპისა
23.08.23 12:39

შეერთებულ შტატებში 2024 წლის საპრეზიდენტო წინასაარჩევნო კამპანია დაიწყო. 2024 წლის ნოემბერში აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნები მეტად საგულისხმო დროს გაიმართება. სწორედ ამ დროისთვის იწურება რუსი სამშვიდობოების ყოფნის ვადა აზერბაიჯანის ყარაბაღის რეგიონში. ეს იმას ნიშნავს, რომ ვინც არ უნდა გახდეს შეერთებული შტატების ახალი პრეზიდენტი, მისი ინაუგურაციის მომენტისთვის აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე კვალიც კი აღარ დარჩება იმ მახინჯი ფსევდოსახელმწიფოებრივი წარმონაქმნისა, რომელსაც „არცახი“ ჰქვია.

მიუხედავად ამისა, სეპარატისტებსაც („არცახში“ და არა მარტო) და რუს ვაი - პატრიოტებს რატომღაც ნამდვილად იმედი აქვთ დონალდ ტრამპის მათთვის „გადამრჩენი“ გამარჯვებისა . დონალდ ტრამპის შესაძლო გამარჯვების იმედით შთაგონებულმა სეპარატისტებმა დაიწყეს სოციალურ ქსელებში ისეთი პოსტების გამოქვეყნება, როგორიც ახლახან გამოქვეყნდა სეპარატისტულ რესურსზე „აფხაზია-ცენტრი“:

„აფხაზეთის ბედი ვაშინგტონში გადაწყდება?

2024 წელი ძალიან მნიშვნელოვანი საარჩევნო პერიოდია. რუსეთის ფედერაციასა და აშშ-ში პრეზიდენტებს ირჩევენ, საქართველოში - პარლამენტს. სამივე საარჩევნო კამპანიას სოხუმში ყურადღებით დააკვირდებიან. ეს გასაკვირი არც არის, რადგან პატარა რესპუბლიკის მომავალი დიდწილად დამოკიდებულია გეოპოლიტიკურ განლაგებაზე.

რუსეთში სახელმწიფოს მეთაურს მარტში აირჩევენ. სხვათა შორის, აფხაზეთშიც, რადგან აფხაზეთის პრეზიდენტები რუსეთის მოქალაქეები არიან და რეგულარულად სტუმრობენ საარჩევნო უბნებს და ხმას აძლევენ რუსეთის მუდმივ ლიდერს. აქ სიურპრიზები დაუშვებელია, 90-95%-ს ცესკო გასცემს. ეს არ არის ყველაზე მნიშვნელოვანი არჩევნები აფხაზეთისთვის. რუტინაა.

საქართველოში ბევრად უფრო საინტერესო არჩევნები გაიმართება და სწორედ ამის გამო რკინიგზა შემოდგომამდე არ გაიხსნება, რათა ქართველი ამომრჩეველი არ გაბრაზდეს. ასლან ბჟანიამ წელს ღიად განაცხადა, რომ დაინტერესებულია მმართველი პარტიის მიერ თბილისში ძალაუფლების შენარჩუნებით.

და ბოლოს, აშშ-ს საპრეზიდენტო არჩევნები. ტრამპისა და ბაიდენის ბრძოლა. რუსეთის მთავარი იმედი. ტრამპის გამარჯვება, უკრაინას იარაღით მომარაგების შეწყვეტა, უკრაინის დაყოფა, შესვენება. ახალი ომის წინ. პოლონური კამპანია, თავხედი ბალტიისპირელები, თავხედი ანგლო-საქსები. ბევრი სამუშაოა PMC–სთვის. ეს არჩევნები უაღრესად მნიშვნელოვანია აფხაზეთისთვის, აფხაზეთის ბედი ერთსართულიან ამერიკაში წყდება“.

გარკვეული მიზეზების გამო, სეპარატისტები ჯიუტად თვლიან დონალდ ტრამპს თითქმის „პრორუსულად“, უფრო მეტიც - „დიდი პუტინის ხელდასმულად“. და ამბობენ, როგორც კი ტრამპი გახდება შეერთებული შტატების პრეზიდენტი, ის დაიწყებს უკრაინისა და პოლონეთის დაყოფას რუსეთის ფედერაციასთან ერთად, აღიარებს სეპარატისტთა „დამოუკიდებლობას“ და ა.შ.

ის, რომ ეს სრული სისულელეა, ცხადია ყველა გონიერი ადამიანისთვის. საკმარისია გავიხსენოთ, როგორი იყო დონალდ ტრამპის რეალური პოლიტიკა, როდესაც ის შეერთებული შტატების პრეზიდენტი იყო. და ეს პოლიტიკა, გავიხსენებთ, სულაც არ იყო „პრორუსული“, პირიქით.

სეპარატისტებს დაავიწყდათ, რომ პოსტსაბჭოთა სივრცეში სეპარატისტული მოძრაობისთვის ისეთი „გამარჯვების ეტაპები“, როგორიცაა რუსეთის ფედერაციის მიერ ყირიმის ანექსია, დონბასში ომის დაწყება და დონბასის სეპარატისტების „ლეგალიზაცია“ მინსკის შეთანხმებების გზით მანამდე მოხდა, სანამ დონალდ ტრამპი გახდებოდა შეერთებული შტატების პრეზიდენტი - მისი წინამორბედის ბარაკ ობამას პრეზიდენტობისას 2014-2015 წლებში.

სხვათა შორის, მას შემდეგ, რაც დონალდ ტრამპმა მოიგო არჩევნები 2016 წლის ნოემბერში, სრული „გაყინვა“ მოხდა სეპარატიზმის ლეგალიზებისა და უკრაინისთვის კაბალური „მინსკის შეთანხმებებისა“ , რომლის დიდი იმედი ჰქონდა კრემლს. ყოველივე ამის შემდეგ, ამ შეთანხმებების ანალოგიით, ფაქტობრივად, დონბასის მოქცევა უკრაინის იურისდიქციის ფარგლებს გარეთ, სხვა სეპარატისტთა ლეგალიზებაც უნდა მომხდარიყო. მათ შორის „არცახისა“.

უფრო მეტიც, სირიაში რუსული PMC „ვაგნერის“ მცდელობისას წინ წაეწია იმ ზონაში, რომელიც შეერთებულმა შტატებმა „თავისად“ დაასახელა, მოჰყვა მძიმე დარტყმა რუსეთის ფორმირებებზე. შემდეგ რუსეთი „გონს მოეგო“ და მკვეთრად შეამცირა აქტივობა სირიაში. მაგრამ თურქეთმა დაიწყო უფრო თავდაჯერებულად მოქმედება იმავე სირიაში, შექმნა უსაფრთხოების ზონები საზღვრის გასწვრივ.
2018 წლის 24 ივლისს ტრამპის ადმინისტრაციამ ( აშშ-ის მაშინდელი სახელმწიფო მდივნის მაიკ პომპეოს წარმომადგენლობით) გამოაქვეყნა ყირიმის დეკლარაცია, რომელშიც, მაშინდელი მოქმედი პრეზიდენტის, ისევე როგორც აშშ-ს ყველა მომავალი მთავრობის სახელით, გამოაცხადა უარი ყირიმის ანექსიაზე რუსეთის მხრიდან. ამით ტრამპის ადმინისტრაცია მიჰყვა ისტორიულ პრეცედენტს. შეგახსენებთ, რომ 1940 წლის 23 ივლისს პრეზიდენტ რუზველტის ადმინისტრაციამ (სახელმწიფო მდივნის მოვალეობის შემსრულებელი სამნერ უელსის წარმომადგენლობით) გაახმოვანა იმ დროს მოქმედი ადმინისტრაციის, ისევე როგორც ყველა მომავალი ადმინისტრაციის უარი ბალტიის სამი ქვეყნის - ესტონეთის, ლატვიის, ლიტვის ანექსიის აღიარებაზე. რაც შემდეგ გახდა მნიშვნელოვანი მიზეზი 1991 წელს ამ სახელმწიფოების და შემდეგ სსრკ-ს სხვა რესპუბლიკების დამოუკიდებლობის საერთაშორისო აღიარებისთვის. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, დონალდ ტრამპის დროს ყირიმის საკითხი შეერთებულმა შტატებმა ერთხელ და სამუდამოდ დახურა. ყირიმი უკრაინაა. და ეს ნიშნავს, რომ შეერთებული შტატების მიერ საბჭოთა სივრცეში საზღვრების სხვა განლაგება, დანამდვილებით, არასოდეს იქნება აღიარებული.

თუმცა, რაც მთავარია, სწორედ ტრამპის დროს, მისი შეერთებული შტატების პრეზიდენტად ყოფნის ბოლოს, ყარაბაღში 44-დღიანი განმათავისუფლებელი ომი დაიწყო და აზერბაიჯანმა ტერიტორიული მთლიანობა აღადგინა. 2016 წლის აპრილში ობამას ადმინისტრაციისგან განსხვავებით, ტრამპის ადმინისტრაციას არ მიუღია დიპლომატიური ზომები აზერბაიჯანის ტერიტორიის განთავისუფლების „შენელებისა“ და მახინჯი სეპარატისტული ერთეულის „არცახის“ აღმოსაფხვრელად.

აქედან გამომდინარე, ტრამპისადმი სეპარატისტების ამჟამინდელი იმედები აბსოლუტურად გაუგებარია. დონალდ ტრამპი ძლიერი აშშ-ს მომხრეა და საერთოდ არ არის დაინტერესებული რუსული აგრესიის გაგრძელებით უკრაინასა და სხვა პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში.

თუკი ტრამპი ხანდახან (როგორც მისი 2016 წლის საპრეზიდენტო კამპანიის დროს) თავს უფლებას აძლევს გააკეთოს განცხადებები, რომლებიც შეიძლება განიმარტოს როგორც "პრორუსული", ეს რეალურად მარტივად აიხსნება. კრემლის პროპაგანდამ მოახერხა რუსეთის ფედერაციის წარმოჩენა მსოფლიოში, თითქოს, „კონსერვატიზმის საყრდენად“. ტრამპის ამომრჩეველთა მნიშვნელოვანი ნაწილი კონსერვატორები არიან. და ეს არის ერთადერთი მიზეზი, რის გამოც კონსერვატორთა რიცხვი ძალიან იშვიათად თანაუგრძნობს რუსეთის ფედერაციას და ბოლომდე არ ესმით ამ ქვეყანაში არსებული რეალური მდგომარეობა. ტრამპი უბრალოდ არ კარგავს დროს მათ „გადარწმუნებაზე“.

მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ, როდესაც კვლავ გახდება შეერთებული შტატების პრეზიდენტი (თუმცა ნაკლებად სავარაუდოა, თუ გავითვალისწინებთ მის ირგვლივ განვითარებულ ნეგატიურ ტენდენციებს), ის აღიარებს სეპარატისტთა „დამოუკიდებლობას“. დიდი ალბათობით, დონალდ ტრამპი, ისევე როგორც 2020 წლის ოქტომბერ-ნოემბერში, ყურადღებასაც არ მიაქცევს სეპარატისტული ფორმირებების აღმოფხვრას, ისევე როგორც 2020 წელს მან უგულებელყო სომეხი ნაციონალისტებისა და „არცახის“ სეპარატისტების ყვირილი „გენოციდზე“, როდესაც აზერბაიჯანის არმია საკუთარი ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენით იყო დაკავებული.

გიორგი კვინიტაძე

წაკითხულია : 325