ასლან ბჟანია: "საქართველო ვერც ერთ ომს და ვერც საომარ მოქმედებებს ვერ მოიგებს".
30.08.23 14:19

მას შემდეგ, რაც რუსეთის ფედერაციის ექს-პრეზიდენტმა დიმიტრი მედვედევმა გამოაცხადა რუსეთის მიერ აფხაზეთისა და ე.წ. „სამხრეთ ოსეთის“ შესაძლო ანექსიის შესახებ, რამდენიმე დღეა აფხაზეთში ვითარება დაიძაბა. თუმცა სეპარატისტულმა ხელისუფლებამ აფხაზები დაარწმუნა, რომ „აფხაზეთის ათასწლიანი სახელმწიფოებრიობა“ „მოკავშირე“ ოკუპანტსაც კი არ დანებდებოდა. გარდა ამისა, იგივე დიმიტრი მედვედევი შეხვდა სოხუმის და ცხინვალის სეპარატისტ ლიდერებს და მიულოცა მათ რუსეთის ფედერაციის მიერ მათი "დამოუკიდებლობის" აღიარების 15 წლისთავი. სეპარატისტულმა მედიამ ეს ისე განმარტა, რომ აფხაზეთის ანექსიის საკითხი თითქოს კრემლის დღის წესრიგში არ დგას.

თუმცა, რატომღაც ყურადღება არავის მიუქცევია აფხაზეთის სეპარატისტული „პრეზიდენტის“ ასლან ბჟანიას საკმაოდ ვრცელი ინტერვიუსათვის გადაცემაში „მთავარი ოლგა ბელოვასთან“ 2023 წლის 27 აგვისტოს რუსული პროპაგანდისტული არხზე „ზვეზდა“.

აქ ასლან ბჟანიამ, პირველ რიგში, ფაქტიურად დაადასტურა დიმიტრი მედვედევის სიტყვები აფხაზეთის მოახლოებული ანექსიის შესახებ. ოღონდ მხოლოდ სხვა - ე.წ. "საკავშირო სახელმწიფოს" ფორმატში. მეორეც, ბჟანიამ ცხადყო, რომ სამხრეთ კავკასიაში „დიდი ომი“ მზადდება და სეპარატისტული ტერიტორიები, მათ შორის აფხაზეთი, გამოყენებული იქნება საქართველოს წინააღმდეგ შემდგომი აგრესიისთვის.

ამრიგად, სეპარატისტულ აფხაზეთსა და რუსეთს შორის კავშირების განმტკიცების აუცილებლობის შესახებ, მარიონეტმა „პრეზიდენტმა“ ასლან ბჟანიამ, ფაქტობრივად, დაადასტურა თეზისი რუსეთთან მოახლოებული „შეერთების“ შესახებ ე.წ. "საკავშირო სახელმწიფო"-ს ფორმატში.

„უკანასკნელი სახელმწიფოთაშორისი შეთანხმება, რომელსაც ხელი მოეწერა 2014 წლის ნოემბერში, შეიცავს იმ პირობებს, რომლებიც წინასწარ განსაზღვრავს ჩვენს პერსპექტივას - აფხაზეთის მონაწილეობას რუსეთის მიერ ინიცირებულ ან ორგანიზებულ საერთაშორისო პროცესებში. სათანადო პირობების შექმნისთანავე, ჩვენ მზად ვართ განვიხილოთ საკავშირო სახელმწიფოში მონაწილეობის საკითხი, ჩვენ არაფერს გავაფუჭებთ, შეგვიძლია დახვეწილობის ელემენტი შემოვიტანოთ, როგორც მე წარმომიდგენია.", – განაცხადა ასლან ბჟანიამ.

ფაქტობრივად, ფორმატის ე.წ. „რუსეთისა და ბელორუსის საკავშირო სახელმწიფო“ სხვა არაფერი იყო, თუ არა რუსეთის მიერ ბელორუსის ანექსიის ფორმა. ანექსიის ამ ფორმის გამო კრემლმა ერთხელ დაუჭირა მხარი ბელორუსიის ხელისუფლებაში ალექსანდრე ლუკაშენკოს მოსვლას. მაგრამ, მოგეხსენებათ, ლუკაშენკომ „გადააგდო“ კრემლი და არც ბელორუსის სუვერენიტეტსა და სახელმწიფოებრიობაზე უთქვამს უარი. ე. წ. „საკავშირო სახელმწიფოს შესახებ ხელშეკრულება“ ცარიელ ფურცლადვე დარჩა.
ამრიგად, ასლან ბჟანიას მიერ ნახსენები „დახვეწა“, რომელსაც სეპარატისტული აფხაზეთი შეიტანს ე.წ. „საკავშირო სახელმწიფო“-ში, სხვა არაფერია, თუ არა „მოკავშირე“ სახელმწიფოს სუვერენიტეტის სრული ჩამორთმევა და მისი ანექსია. გამოდის, რომ რაც ჯერ არ მიუღწევია ბელორუსიასთან, აპირებენ გააკეთონ სეპარატისტულ აფხაზეთში, რომელიც მთლიანად კრემლზეა დამოკიდებული. „საკავშირო სახელმწიფოს“ სახით ასეთი ანექსიის მიზნით, რეფერენდუმი არც კი იქნება საჭირო. ერთ მშვენიერ მომენტში აფხაზები გამოფხიზლდებიან და გაიგებენ, რომ ისინი რუსეთის "მოკავშირე" ნაწილია, თუნდაც ავტონომიური ფიქციის გარეშე.

დღეს კრემლი ფიქრობს სამხრეთის მიმართულებით „საკავშირო სახელმწიფოს“ სახით გაფართოების დაწყებას. და ის აშკარად არ აპირებს შემოიფარგლოს უკვე ოკუპირებული აფხაზეთით და სამაჩაბლოთი.
„დახვეწილი საკავშირო სახელმწიფოს“ ფორმატის მთავარი მიზანი საქართველოს ანექსიაა, რომელსაც ბელორუსზე გაცილებით მნიშვნელოვანი გეოგრაფიული პოზიცია აქვს. ბუნებრივია, სეპარატისტებისგან განსხვავებით, რომლებსაც „საკავშირო სახელმწიფოს“ ანექსიის დროს განსაკუთრებით არავინ დაუსვამს კითხვას, კრემლი ომისა და შემოჭრის დროს საქართველოს ანექსიას გეგმავს. და ის აპირებს ომის გაჩაღებას სეპარატისტების მეშვეობით.

იმავე ინტერვიუში ასლან ბჟანიას ღიად მიჰყავს საუბარი ომამდე და აცხადებს, რომ მისი დასავლელი პარტნიორები საქართველოსგან მოითხოვენ რუსეთის წინააღმდეგ „მეორე ფრონტის“ გახსნას. ამავე დროს, ის დარწმუნებულია, რომ სეპარატისტები (ბუნებრივია, რუსეთის დახმარებით) შეძლებენ საქართველოს დამარცხებას. „საქართველო ვერც ერთ ომს, ვერანაირ საომარ მოქმედებებს ვერ მოიგებს“, - ამბობს ასლან ბჟანია.
სოხუმელი სეპარატისტების ასეთი განცხადებები გარკვეულწილად ეხმიანება სომეხი ნაციონალისტებისა და „არცახის“ სეპარატისტთა განცხადებებს 44-დღიან ომამდე და მის დასაწყისშივე. იმის შესახებ, თითქოს, აზერბაიჯანელებმა „ბრძოლა არ იციან“ და სომხეთი მათ ადვილად „დაამარცხებს“.

როგორც ვხედავთ, სეპარატისტული ლიდერები მსგავს განწყობებს ავითარებენ თავიანთ მოსახლეობაში. და ისიც ნათლად ჩანს, ვისი წინადადებით - სომხური ლობი, რომელსაც მხოლოდ ახალი ომი სჭირდება, რუსეთის ფედერაციის ახალი აგრესია საქართველოს წინააღმდეგ. იმისათვის, რომ რუსეთის ფედერაციამ სეპარატისტულ ტერიტორიებზე და საქართველოს გავლით სომხეთამდე „სამხედრო დერეფანი“ გაარღვიოს და „არცახი“ გადაარჩინოს, ამავდროულად შუა აბრეშუმის გზის ენერგეტიკული და ლოგისტიკური კომუნიკაციები გაწყვიტოს.

შემთხვევითი არ არის, რომ საუბრისას, თუ რატომ ვერ ბედავს საქართველო საკუთარი ინიციატივით „მეორე ფრონტის“ გახსნას რუსეთის ფედერაციის წინააღმდეგ, ასლან ბჟანია მას ადარებს თურქეთს და იმეორებს სომეხი ნაციონალისტების და ისტორიული ფალსიფიკატორების საყვარელ თეზისს, თითქოს თურქეთი "ემტრებოდა" სსრკ-ს და "ემზადებოდა თავდასხმისთვის":

„შეიძლება გავიხსენოთ მაგალითები შედარებით ახლო წარსულიდან... მეორე მსოფლიო ომი, თურქეთში 20 დივიზია საბჭოთა კავშირთან საზღვარზე იყო. ისინი ელოდნენ სტალინგრადის ბრძოლის შედეგს. ჩვენ კი გვესმის, რომ იმ დროს თურქებს სხვა ფრონტი არ გაუხსნიათ. არა იმიტომ, რომ თანაუგრძნობდნენ, არამედ იმიტომ, რომ სიტუაცია ასე განვითარდა... ასე რომ, ცხადი გახდა, რომ დასჯა გარდაუვალი იქნებოდა“..

სომეხი ნაციონალისტები დღემდე ნანობენ, რომ თურქეთი "სათანადოდ არ დასჯილა" „სსრკ-ზე თავდასხმის განზრახვის“ გამო. მაგრამ იმედოვნებენ, რომ უახლოეს მომავალში საქართველო ასეთ „გარდაუვალ სასჯელს“ მიიღებს.

შეგახსენებთ, რომ თურქეთმა თავისი დივიზიები საზღვარზე 1942 წელს იმიტომ კი არ გააჩერა, რომ ისინი აპირებდნენ შეტევას სსრკ-ზე (როგორც სომეხი ისტორიული ფალსიფიკატორები ამბობენ). არამედ იმიტომ, რომ არ სურდათ ისეთივე ოპერაციის გამეორება მთელ ქვეყანასთან, რომელიც 1941 წელს სსრკ-მ და ბრიტანეთმა ჩაატარეს ირანის წინააღმდეგ.

მაშინ ირანი მათ მიერ იყო ოკუპირებული, ხოლო ომის შემდგომ სსრკ-ს არ სურდა ქვეყნის ჩრდილოეთის (ისტორიული სამხრეთ აზერბაიჯანის) დატოვება, განზრახული ჰქონდა იქ პროსაბჭოთა ხელისუფლების შენარჩუნება. ის ფაქტი, რომ სსრკ-მ დაიპყრო ირანის ჩრდილოეთი, მაგრამ ვერ გაბედა თურქეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთის ოკუპაცია სომხეთის სსრ-სთვის თურქული მიწების მორიგი გადაცემით, დღესაც აწუხებს სომეხ ნაციონალისტებს, ვისთვისაც "თურქეთის დაყოფა" განუხორციელებელ ოცნებად რჩება.
ის ფაქტი, რომ ასლან ბჟანია ინტერვიუში შეეხო თურქეთის პოზიციას, რომელსაც ასე ვერ იტანდნენ მისი სომეხი „ბატონები“ შორეულ 1942 წელს, აშკარა მაჩვენებელია იმისა, თუ ვინ განსაზღვრავს დღეს სეპარატისტთა პოლიტიკას აფხაზეთში. და ამ სეპარატისტების მეშვეობით ცდილობს სამხრეთ კავკასიაში „დიდი ომის“ გაჩაღებას.

ამისთვის აგრესორებს განსაკუთრებული მიზეზიც კი არ სჭირდებათ. საკმარისია საქართველოში ოდნავი პროვოკაციული ბუნტის მოწყობა, რის შემდეგაც სეპარატისტებიც და სომხური ლობიც დაიწყებენ საუბარს საქართველოში „სახელმწიფო გადატრიალების საფრთხეზე“ და „მეორე ფრონტზე“. ამის შემდეგ დაიწყოს „პრევენციული“ აგრესია, როგორიც კრემლმა წამოიწყო უკრაინის წინააღმდეგ 2022 წლის თებერვალში.

ვარდენ წულუკიძე

წაკითხულია : 397