ანალიტიკა

სომეხ სეპარატისტებს საქართველოს აზერბაიჯანელების გამოყენება სურთ საქართველოში „განსაკუთრებული ზონის“ შესაქმნელად
03.06.17 14:15

სომეხი პროვოკატორები არ უშვებენ ხელიდან შესაძლებლობას, როგორმე შეარყიონ ქართული საახელმწიფოებრიობა და ნებისმიერ ფასად მიაღწიონ საქართველოდან სომხებით დასახლებული სამცხე-ჯავახეთის გამოცალკევებას. ამასთანავე, სომხური ლობი იყენებს ყოველგვარ შესაძლებლობას და საბაბს, რომ დაანგრიოს საქართველოს სახელმწიფო, საკონსტიტუციო რეფორმის ჩათვლით.

შეგახსენებთ, რომ ცოტა ხნის წინ საქართველოს სახელმწიფო საკონსტიტუციო კომისიამ43 ხმით 8-ის წინააღმდეგ მიიღო ქვეყნის უზენაესი კანონის შესწორებათა საბოლოო ვარიანტი.

მთავარი ცვლილებები კანონპროექტში ეხება საქართველოს პრეზიდენტის სტატუსს. ახალ ვერსიაში იგი კვლავ რჩება სახელმწიფოს მეთაურად და უზენაეს მთავარსარდლად, თუმცა იგი ვეღარ იქნება ეროვნული უსაფრთხოების საბჭოს თავმჯდომარე, გადაწყვეტილებათა უმრავლესობა უნდა შეათანხმოს ქვეყნის პრემიერ-მინისტრთან კონტრასიგნირების პრინციპით-დოკუმნეტზე ორმაგი ხელმოწერით.

საქართველოში პირდაპირი საპრეზიდენტი არჩევნების მოდელი აღარ იარსებებს მაშინ, როცა პრეზიდენტს საქართველოს მოსახლეობა ირჩევს. ახალი მოდელის თანახმად, პრეზიდენტს აირჩევს 300 წინასწარ შერჩეული ამომრჩეველი რეგიონიდან, შემდგომ კი პრეზიდენტის კანდიდატურა უნდა დაამტკიცოს პარლამენტმა. ახალი კანონის თანახმად, ქვეყნის პრეზიდენტი შეიძლება იყოს ადამიანი, რომელმ აც მიაღწია 40 წლის ასაკს, და არა 35, როგორც ეს ადრინდელ კანონში იყო გაწერილი. აიწევს ასაკობრივი ცენზი პარლამენტის დედუტატებისთვისაც -21-დან 25 წლამდე.

გარდა ამისა, კონსტიტუციის ახალ რედაქციაში, ამოღებულია კონკრეტული მითითება პარლამენტის ადგილმდებარეობისა. ძველ მოდელში მითითებულია ქალაქი ქუთაისი. თავად არჩევნები ჩატარდება მხოლოდ პროპორციული სისტემით, პარტიული სიების მიხედვით.

თანახმად ახალი წესებისა, პოლიტიკური პარტიები, არჩევნებში საკუთარი წარმატების შანსების გაზრდის მიზნით, ვერარ შექმნიან საარჩევნო ბლოკებს. საკონსტიტუციო შესწორებები ასევე აფართოებს საქართველოს სახალხო დამცველის უფლებამოსილებას და კიდევ უფრო ზუსტად გაწერს კონსტიტუციის მუხლებს ადამიანის უფლებებთან დაკავშირებით.

თითქოს არ არსებობს საფუძველი იმისათვის, რომ სომხებმა შეძლონ საქართველოს საკონსტიტუციო პროცესებში ჩარევა თავისი დესტრუქციული იდეებით. მაგრამ არც მთლად ასეა საქმე, რადგან სომხური ლობი საკუთარი მიზნების მისაღწევად ყველაფერს იღონებს, რათა ჩაერიოს საქართველოს პოლიტიკურ პროცესებში.

სწორედ საქართველოს სახელმწიფო საკონსტიტუციო კომისიაზე ქვეყნის უზენაეს კანონმდებლობაში შესატან საკითხებთან დაკავშირებულ კენჭისყრამდე პროსომხურმა საინფორმაციო წყარომ kp.crimea გამოაქვეყნა ერთობ პროვოკაციური მასალა სათაურით «მიიღებენ თუ არა სომხები და აზერბაიჯანელები განსალუთრებული ზონის სტატუსს საქართველოში?» (http://kp.crimea.ua/2017/04/25/poluchat-li-armyane-i-azerbajdzhancy-v-gruzii-status-osoboj-zony/)

გთავაზობთ ამონარიდს არნიშნული მასალიდან:

«თავდაპირველად გეოპოლიტიკის შესახებ. სასომხეთმა ჩაატარა რეფერენდუმი საერთაშორისოდ აღიარებულ სახელმწიფო საზღვრებში. მთავარი კანონის შესაცვლელად რეფერენდუმი ჩაატარა „მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკამაც“ (იგივე „არწახის რესპუბლიკა“), სადაც ყურადღება გაამახვილა პრეზიდენტის ვერტიკალური ხელისუფლების გაძლიერებაზე.

გავიხსენოთ ისიც, რომ 2016 წლის აპრილის ომის შემდეგ, აზრბაიჯანმა, ცხადია მთიანი ყარაბაღის მონაწილეობის გარეშე, ჩაატარა რეფერენდუმი, რომლის საფუძველზეც მიღებული იქნა 29 საკონსტიტუციო შესწორება. ილხამ ალიევის ვერტიკალური ხელისუფლება კიდევ უფრო გამყარდა და გაძლიერდა. თუმცა სტეპანაკერტში «შესვლა» ერევნის გავლით ბაქოს უკვე ნამდვილად გაუჭირდება, თუმცა შეიძლება მოხდეს ისე, რომ მას მოუწიოს თბილისთან ურტიერთობების გარკვევა უახლოეს მომავალში, სადაც მოვლენები მოულოდნელი სცენარით ვითარდება.

საქმე იმაშია, რომ მარტის ბოლოს თბილისში ვიზიტით მყოფი ვენეციის კომისიამ საკონსტიტუციო ცვლილებების ნუსხაში შესთავაზა ცვლილების შეტანა აფხაზეთთან და სამხრეთ ოსეთთან დაკავშირებითაც. ვენეციაში სავარაუდოდ, ნაკლებად ფიქრობენ იმას, რომ ეს ორი სახელმწიფო დათმობს საკუთარ დამოუკიდებლობას, საქართველოში 2008 წელს გაჩაღებული კავკასიის ომის შედეგებზე დაყრდნობით. აქამდე საქართველოს კონსტიტუციის ყველა რედაქციაში ფიგურირებდა პუნქტი რესპუბლიკების ავტონომიის სტატუსის შესახებ. თუმცა ვენეციის კომისიას მშვენივრად ესმის, რომ ტბილისი შემდგომში ვერ მოახდენს ეთნიკური კომპონენტების იგნორირებას. აქ უნდა გვახსოვდეს, რომ საქართველოს მოსახლეობის ბოლოდროინდელი აღწერის თანახმად, აზერბაიჯანელები და სომხები წარმოადგენენ ქვეყნის ყველაზე მრავალრიცხოვან ეროვნულ სატვისტომოს თავად ქართველების შემდეგ. მატ შორის რესპუბლიკაში ურტიერტობები დაძაბულია, გამომდინარე ოფიციალურ ბაქოსა და ერევანს შორის არსებული კონფლიქტიდან. ეს მხოლოდ ერთის მხრივ.

მეორეს მხრივ კი, შესაძლო და სავსებით რეალური გეოპოლიტიკური ძვრების შემთხვევაში, აზერბაიჯანელთა პრობლემები შესაძლოა გახდე3ს მიზეზი ბაქოსა და თბილისს შორის ურტიერტობების გაფუჭების მიზეზი, იგივე შეიძლება ითქვას სომხებზეც-თბილისს დაეძაბება ურთიერთობა ერევანთან. ამის თავიდან ასაცილებლად, საქართველოს სთავაზობენ განსაკუთრებული ზონების შექმნას საკუთარი შიდა მმართველობით. ამგვარად, აზერბაიჯანელები საქართველოში განსახლებულნი არიან საქართველოს სამხრეთით, სამხრეთ-აღმოსავლეთითა და ცენტრალურ რაიონებში: მარნეულში, ბოლნისში, დმანისში, გარდაბანში.

ამ ოთხ რაიონში ისინი აბსოლუტურ ან შეფარდებით უმრავლესობას წარმოადგენენ. გარდა ამისა, აზერბაიჯანელები ცხოვრობენ საგარეჯოს, კასპის, მცხეთის, წალკის, ლაგოდეხის, ქარელის, თეთრიწყაროს, გორისა და თელავის რაიონებში. რაც შეეხება სომხურ თემს, იგი შეადგენს აბსოლუტურ უმრავლესობას ახალქალაქის, ნინოწმინდისა და წალკის მუნიციპალიტეტებში, სამცხე-ჯავახეთის ისტორიულ რეგიონში.

ვენეციის კომისიას მიაჩნია, რომ საპარლამენტო მმართველობა უფრო მიესადაგება ევროპულ ტრაადიციებს, ვიდრე საპრეზიდენტო, ამიტომ, ამ მიმართულების განვითარება ბევრად უფრო ადვილია. თუკი ვისაუბრებთ საკონსტიტუციო შესწორებებზე მრავალეთნიკურ საქართველოში, აქ გათვალისწინებულია საპრეზიდენტო არჩევნებში არაპირდაპირი კენჭისყრა, ამას გააკეთებს პარლამენტი, რომელიც აირჩევა პროპორციული სისტემით, რომელიც შეცვლის აქამდე არსებულ შერეულ პროპორციულ-მაჟორიტარულ კენჭისყრას. მონონაციონალური სომხეთისა და მრავალეროვანი საქართველოს არჩევნებისერთიანი ევროპული ტიპის მმართელობის სისტემის კონტექსტში, ორ მეზობელ ქვეყანას შორის შესაძლოა ჩამოყალიბდეს განსაკუთრებული ურთიერთობები, განსაკუთრებით ორმხრივი განრიგის „მგრძნობიარე“ სფეროში.»

ამგვარად, სომხური ლობი ამჟამად მეტად შენიღბულად გვაპარებს საქართველოს სახელმწიფოებრიობის დანგრევის პროცესებში თავის დაინტერესებას, როგორც სომხურ, ასვე აზერბაიჯანულ თემზე ერთგვარი „მზრუნველობის“ სახით, რომელიც საქართველოს აშკარად სეპარატისტულად განწყობილი სომხური თენმისაგან განსხვავებით, მკაცრად გმობს სეპარატიზმის ნებისმიერ ფორმას და თავს ერთიანი საქართველოს განუყოფერლ ნაწილად მიიჩნევს.

ზემოტ მოცემული მასალიდან აშკარაა, რომ სომხური ლობი ცდილობდა გავლენა მოეხდინა ვენეციის კომისიაზე, რათა ამ უკანასკნელ გაეწია რეკომენდაცია საქართველოსათვის სომხური თემის „განსაკუთრებული უფლებების“ გათვალისწინებისა და სომხებით დასახლოებულ სამცხე-ჯავახეთში სეპარატისტული სომხური „განსაკუთრებული ზონის“ შექმნის საკითხში.

მაგრამ, ვინაიდან ეთნიკური სომხები საქართველოში აზერბაიჯანელებზე რაოდენობრივად ნაკლები არიან, ამიტომ სომეხმა პროვოკატორებმა გადაწყვიტეს გამოეყენებინათ აზერბაიჯანული უმცირესობა საკუთარი ბინძური ინტერესებისათვის მათ ნების საწინააღმდეგოდ, იმ საბაბით, რომ ისინი თითქოს იბრძვიოან არა მხოლოდ სომხების, არამედ აზერბაიჯანელთა „განსაკუთრებული სტატუსისათვის“.

ამასტანავე, სომეხი პროვოკატორები ცდილობენ ხელოვნურად გამოიწვიონ განხეთქილება აზერბაიჯანსა და საქართველოს შორის „უმცირესობათა მდგომარეობის“ საკითხთან დაკავშირებით.

ყველაზე საინტერესო კი ის არის, რომ «აზერბაიჯანული უმცირესობის ბედ-იღბალზე“ ასე ზრუნავენ ის სომეხი ნაციონალისტები, რომელთაცაზერბაიჯანელთა გენოციდი და ეთნიკური წმენდა განახორციელეს არა მხოლოდ ყარაბაღში, არამედ სომხეთის რესპუბლიკაში, განდევნეს რა იქიდან ყველა აზერბაიჯანელი. ეხლა კი, თურმე, იგივე სომეხ ნაციონალისტებს „აღელვებენ“ აზერბაიჯანელთა უფლებები საქართველოში.

საქართველ;ოს აზერბაიჯანელთა თემი მშვენივრად უწყის, თუ რას ნიშნავს სომეხი ნაციონალისტების ამგვარი „ზრუნვა“ „უმცირესობებზე“ და რა საფრთხეს უნდა ელოდონ აზერბაიჯანელები, თუკი სამხრეთ საქართველოს მიწებს ხელში ჩაიგდებენ ომს მოწყურებული სომხები. ისტორიული ბორჩალოს „უეზდი“-ს სამხრეთ ნაწილი, რომელიც საბჭოური ხელისუფლების მიერ უკანონოდ გადაეცა სომხეთს და სადაც მოსახლეობის უმეტესობას იმთავითვე აზერბაიჯანელები წარმოადგენდნენ, იქცა აზერბაიჯანელთა ტოტალური ეთნიკური გენოციდისა და წმენდის ზონად. დღესდღეობით, იქ არ დარჩენილა არც ერთი აზერბაიჯანელი. ამიტომ სომეხ პროვოკატორტა ყოველგვარი მცდელობა გამოიყენონ აზერბაიჯანელები საქართველოს სახელმწიფოსათვის ძირგამომთხრელ საქმიანობაში, იმთავითვე განწირულია მარცხისათვის.




KavkazPlus

წაკითხულია : 148843