თბილისში არარატის გახსენების შემდეგ, არმენ სარქისიანმა „დაივიწყა დაჩაგრული ჯავახკი“? სომეხი ნაციონალისტების უსაფუძვლო პრეტენზიები საქართველოს მიმართ
25.04.21 9:45

"კავკაზპლუსმა" დაწერა, რომ თბილისში ვიზიტის დროს, სომხეთის პრეზიდენტმა არმენ სარქისიანმა, საქართველოს პრეზიდენტის საპატიო სტუმრების წიგნში, გადაწყვიტა "მხატვრული შემოქმედებით" დაკავებულიყო და დაეხატა თურქეთის მთის აღრიდაღის (არარატის) კონტურები, რომელიც არის აშკარა პროვოკაცია საერთაშორისო სამართლისა და თურქეთის წინააღმდეგ. ამავე დროს, ეს ასევე არის "განაცხადი" საქართველოს ტერიტორიების მიმართ, პირველ რიგში სამცხე-ჯავახეთის რეგიონის ჩათვლით.

 

ერევნიდან ჩამოსულმა სომეხმა ნაციონალისტებმა უკვე დაიწყეს არმენ სარქისიანის დადანაშაულება იმაში, რომ თბილისში „შემოიფარგლა” მხოლოდ აღრიდაღის (არარატის) პრეტენზიებით. მათი აზრით, სომხეთის პრეზიდენტს უნდა გამოეყენებინა საქართველოში ვიზიტი, რათა პრეტენზიები გამოეხატა სამცხე-ჯავახეთის რეგიონში (‘ჯავახკი’). ეს არის ზუსტად ის, რასაც გამოცემა Armenianreport სთხოვს არმენ სარქისიანს ტეოშ არშაკიანის სტატიაში ”არარატის გახსენება თბილისში, არმენ სარქისიანმა ”დაივიწყა დაჩაგრული ჯავახკი”. (https://armenianreport.com/ru/pubs/278721/). მასალას გთავაზობთ სრულად: 

 

”არმენ ვარდანოვიჩის გადაწყვეტილებებისა და მორცხვობის ნახევრობა საქართველოშიც გამოიხატა.

 

არმენ სარქისიანი. პრეზიდენტი საპარლამენტო რესპუბლიკაში. ჩვენ გვახსოვს პრეზიდენტის პოსტის არსებობა და ის ადამიანი, ვინც მას იკავებს მხოლოდ მაშინ, როდესაც მასმედიას ახსენდება ის ან როდესაც იგი საზღვარგარეთ რაიმე სახის მოგზაურობას ახორციელებს. დანარჩენ დროს ეს ნომინალური და სუსტი ნებისყოფის მქონე პრეზიდენტი ჩრდილშია და მას პრაქტიკულად არანაირი შესაძლებლობა არ აქვს გავლენა მოახდინოს სომხეთის პოლიტიკურ პროცესებზე.

 

და როგორც ჩანს, "სომეხი დედოფლის" სტატუსი - რომელიც მეფობს, მაგრამ არ განაგებს - არმენ ვარდანოვიჩს საკმაოდ აკმაყოფილებს. რატომაც არა... ის სცილდება დამამცირებელ კრიტიკას, რომლითაც პრემიერ მინისტრი და ოპოზიცია გულუხვად მოიხსენიებენ ერთმანეთს, ის არაფერზე ახდენს გავლენას, ის არაფერზეა პასუხისმგებელი. ასე რომ, თუნდაც 44-დღიანი ომის დროს სომხეთის ფაქტობრივი ჩაბარების ხელმოწერის შესახებ, არმენ სარქისიანმა მხოლოდ დილით შეიტყო მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებიდან - ფაშინიანმა არც კი გაბედა სომხეთისთვის საბედისწერო გადაწყვეტილების შესახებ მისი ინფორმირება.

 

ასე რომ, ჩვენს პრეზიდენტს საქმიანობის მცირე სფერო აქვს მხოლოდ საგარეო პოლიტიკაში. უფრო მეტიც, ის პროფესიონალი დიპლომატია. არმენ ვარდანოვიჩს ზოგჯერ უღვივდება სურვილი, ყველას აჩვენოს, რომ ისიც სომეხია, რომელსაც სული სტკივა ჩვენი ყოვლადტანჯული სამშობლოსათვის. მართალია, ეს მცდელობები მორცხვი და ნახევრად გულწრფელია. ამის მაგალითია მისი ბოლოდროინდელი ვიზიტი საქართველოში. საქართველოს პრეზიდენტის, სალომე ზურაბიშვილის რეზიდენციაში ყოფნისას (რომელიც სხვათა შორის არის საპარლამენტო რესპუბლიკის პრეზიდენტიც), არმენ სარქისიანმა საპატიო სტუმრების წიგნში ჩანაწერი დატოვა.

 

”გულწრფელ კმაყოფილებას გამოვხატავ პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის საქართველოში მოწვევის გამო. დარწმუნებული ვარ, რომ ამ ვიზიტის შედეგები გააძლიერებს სომეხ და ქართველ ხალხებს შორის ურთიერთობებს ჩვენი მომავალი თაობების სასარგებლოდ.”- წერს სარგსიანი წიგნში და ჩანაწერს თან ახლავს არარატის მთის კონტურები.

 

ის ფაქტი, რომ არმენ ვარდანოვიჩი, თუნდაც სხვა ქვეყანაში ოფიციალური ვიზიტის დროს, არ ივიწყებს სომეხი ხალხის სიმბოლოს თურქეთის ოკუპაციის დროს, მხოლოდ შექებას იმსახურებს. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მსოფლიოში იყოს ერთი სომეხი მაინც, რომელიც არ იოცნებებდა არარატის მთის სომხეთის წიაღში დაბრუნებას. მაგრამ ამაოდ ავღნიშნეთ, რომ საგარეო პოლიტიკაშიც კი, სომხეთის პრეზიდენტი მორცხვობასა და ნახევრად გულისხმიერებას გამოხატავს. დიახ, თქვენ არარატის კონტურები დახატეთ საქართველოში, მაგრამ იქ ასევე შეგიძლიათ დახაზოთ ჯავახკის კონტურები, სადაც 150 000 სომეხი მოსახლე ცხოვრობს. თუმცა, ცხოვრობს - ხმამაღლა ნათქვამია. ბრძოლობს გადარჩენისთის - ეს არის სწორი განმარტება. და იქ ჯავახკის კონტურებით არმენ სარქისიანი არა მარტო ქართველებს, არამედ თვით ჯავახელებსაც აჩვენებდა, რომ სომხეთს ახსოვს ისინი, თანაუგრძნობს და ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ შეამსუბუქოს მათი რთული მდგომარეობა საქართველოში.

 

არავისთვის არ არის საიდუმლო, რომ სომხებით დასახლებული ჯავახკი საბჭოთა ბოლშევიკებმა საქართველოს გადასცეს, მიუხედავად სომხეთის თხოვნებისა და თუნდაც სომხეთ-საქართველოს მცირე 1918 წლის კონფლიქტისა. ბოლშევიკებმა, ისევე როგორც „არცახის“ შემთხვევაში, ჯავახკის სომხების მისწრაფებებს თავი არ დაანებეს და ეს მხარე საქართველოს აჩუქეს. მას შემდეგ დაიწყო მკვიდრი მოსახლეობის ჩაგვრა, რომელიც მრავალჯერ გამძაფრდა მას შემდეგ, რაც საქართველომ 1991 წელს მიიღო დამოუკიდებლობა და განსაკუთრებით რუსული სამხედრო ბაზის გაყვანის შემდეგ.

 

მრავალი წლის განმავლობაში რეგიონში მიმდინარეობს გაქართველებისა და ჯავახკის თურქიზაციის სისტემური პროცესი, რომელიც ითვალისწინებს ძირძველი სომხეთის ტერიტორიის ქართველებით, აზერბაიჯანელებითა და თურქ-მესხებით დასახლებას.

 

ჯავახკში, ნახიჩევანისგან განსხვავებით, სომხური ეკლესიები და ისტორიული ძეგლები არ არის განადგურებული, არამედ გაქართველებული, რათა აჩვენონ, რომ აქ სომხები უცხო ხალხია. სომხებს ეკრძალებათ მშობლიური ენის შესწავლა, მათ დასაქმების პრობლემები აქვთ. უფრო მეტიც, ჯავახკი აზერბაიჯანისა და თურქეთის ინტერესთა ზონაში მოექცა და მათი ინტერესების განსახორციელებლად საჭიროა რეგიონის გაწმენდა მკვიდრი მოსახლეობისგან.

 

საქართველო, რომელიც დიდი ხანია დამოკიდებულია ბაქოსა და ანკარაზე, აქტიურად ეწევა აზერბაიჯანულ-თურქულ ექსპანსიას რეგიონში. ქართველებს არ სურთ აღიქვან ჯავახეთის სომხები, როგორც თავიანთი ქვეყნის თანაბარი მოქალაქეები და მუდმივად ეჭვობენ მათ სეპარატიზმში, არალოიალურობაში და რუსოფილიაშიც კი (გაიხსენეთ ჯავახკის აქტივისტის ვაჰაგნ ჩახალიანის სევდიანი ისტორია, რომელიც პატიმრობაში იმყოფებოდა თავისი ხალხის უფლებების დასაცავად სააკაშვილის დროს და "მეოცნებეების" დროს საქართველოს მოქალაქეობა ჩამოერთვა და სომხეთში გააძევეს).

 

შედეგად, ქართული უმრავლესობის მიერ უარყოფა მხოლოდ ზრდის განწირვისა და იზოლაციის განცდას ჯავახეთის სომხებში, რომლებიც სულ უფრო მეტად მიდიან დედა სომხეთთან შეერთებისკენ.

 

დარწმუნებული ვარ, რომ თუ არმენ სარქისიანი, არარატის მთის გვერდით, ჯავახკის კონტურებსაც დახატავს, თითქოს სალომე ზურაბაშვილს მიანიშნებს ამ რეგიონში სომხების დისკრიმინაციის შესახებ მისი შეშფოთების შესახებ, ეს იქნებოდა საქციელი, რომელიც იმსახურებს შექებას და მოწონებას. საჭიროა მხოლოდ უფრო მკაფიოდ აღინიშნოს მათი შეშფოთება დისკრიმინაციის შესახებ და ჯავახეთის სომხების მძიმე სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობა. სამწუხაროდ, არმენ ვარდანოვიჩის გადაწყვეტილებების ვერ მიღება და მორცხვობამაც აქაც იჩინა თავი - მან ვერ იპოვა საკუთარ თავში ძალა ჯავახკში სიტუაციის ოდნავ პოლიტიზირებისთვის. შედეგად, მან კვლავ სომხეთში ყველას აჩვენა, თუ ვინ არის იგი და ჯავახეთის სომხებს - რომ ისინი უძლური მძევლები დარჩებიან თურქეთის, აზერბაიჯანისა და საქართველოს გეოპოლიტიკურ თამაშებში კიდევ დიდი ხნის განმავლობაში”. სტატიის დასასრული

 

Armenianreport სიცრუე იმის შესახებ, რომ სამცხე-ჯავახეთის სომხები "დაჩაგრულები არიან", გასაოცარია. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ მოწმე გავხდით, თუ როგორ ავიწროვებენ და ითვისებენ სომეხი მკვიდრნი რეგიონის უამრავ ქართულ ეკლესიას, რასაც მოწმობს ქართველი მეცნიერების მიერ ჩატარებული მასობრივი კვლევები. თანაც დიდი დრო არ არის გასული მას შემდეგ, რაც სომეხმა ექსტრემისტებმა სცადეს ძალით აეღოთ ქართული კუმურდოს ტაძარი, პოლიციელებსაც კი ესროდნენ ქვებს.

 

ასე რომ, თუ სამცხე-ჯავახეთში რაიმე დისკრიმინაცია არსებობს, ეს არის მკვიდრი ქართველი მოსახლეობის, ქართული ეკლესიისა და კულტურული ისტორიული მემკვიდრეობის სომეხი ”ჯავახკის” სეპარატისტების მხრიდან. თანაც აქტიურად, მეორე ყარაბაღის ომის დროს, დღისით მზისით, ახალქალაქისა და ნინოწმინდის ცენტრებში მდებარე სტადიონებზე, სომეხმა ნაციონალისტებმა და სეპარატისტებმა დააფიქსირეს დაქირავებული ბოევიკები აზერბაიჯანის ყარაბაღის ომში გასაგზავნად და ტერორიზმის დასაფინანსებლად თანხების შეგროვება ცხადყოფს, რომ ისინი სხვის მიწაზე საკუთარ თავს „მეპატრონეებად“ გრძნობენ და არაფრად აგდებენ საქართველოს კანონებს.

 

რაც შეეხება ვაჰაგნ ჩახალიანს, თვით „ჯავახკის“ სომხებისთვის უკეთესი იქნება, თუ ის ქართულ ციხეში იქნებოდა. ნებისმიერ შემთხვევაში, მათგან ნაკლები იქნებოდა დაქირავებულთა აყვანა და აზერბაიჯანულ ყარაბაღში უსახელო სიკვდილისთვის გაგზავნა.

 

სინამდვილეში, თავად ჩახალიანი ხელმძღვანელობს სომხეთის რევანშისტულ ძალებს, რომელთა სომხეთის პარლამენტში მოხვედრა და ახალ მმართველ კოალიციაში გაწევრიანების შემთხვევაში, შესაძლოა გააქტიურდეს ”ცხელი” სეპარატიზმი საქართველოში. ხოლო ამ სეპარატიზმის ”დასაბუთების” დროს, სარგსიანი დაიწყებს ვიზიტების დროს არა მხოლოდ თურქული აღრიდაღის (არარატის) კონტურების დახატვას, არამედ ”დიდი სომხეთის” რუკას, რომელშიც ქართული სამცხე-ჯავახეთიც იქნება ჩასმული.

 

KavkazPlus

წაკითხულია : 613