ანალიტიკა

ევროკავშირი ცვლის საქართველოს სომხეთზე... რატომ?
27.07.21 21:00

საერთაშორისო ანალიტიკოსებმა უკვე შენიშნეს, რომ წამყვანი გეოპოლიტიკური ძალების დამოკიდებულება სამხრეთ კავკასიის სახელმწიფოების მიმართ მკვეთრად შეიცვალა, თანაც ბოლო კვირების განმავლობაში.

 

საქართველოსთან დაკავშირებით, მისი ევროპელი მოკავშირეები აშკარად იწყებენ სხვა პოლიტიკის გატარებას. აქ ისინი კვეთენ ხაზს, სადაც მთავრდება თანაბარი თანამშრომლობა და იწყება უხეში ჩარევა ქვეყნის შიდა საქმეებში. ეს განსაკუთრებით გამოიკვეთა 2021 წლის 5 ივლისს საქართველოში ე.წ. "ლგბტ მარშის" გატარების მცდელობისას, რომლის მიმართ დამოკიდებულებაც უარყოფითია საქართველოს მოსახლეობის უმეტეს ნაწილში. საქართველოს ხელისუფლებამ ეს კარგად იცის, ამიტომ მათ განაცხადეს, რომ ვერ შეძლებენ ამ ქმედების უსაფრთხოების უზრუნველყოფას.

 

ამავდროულად, მკვეთრად გააქტიურდა საქართველოში "პრო-ევროპული" ლიბერალური ძალების თავდასხმები საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიაზე, რომელიც მუდმივად ემსახურება ტრადიციული ღირებულებების დაცვას და წარმოადგენს საქართველოს სახელმწიფოებრიობის ერთ-ერთ მთავარ საფუძველს.

 

ამავე დროს, 2021 წლის 5 ივლისს დაგეგმილი საეჭვო ღონისძიების შემდეგაც, რომელიც ეწინააღმდეგება ქართულ ტრადიციებს, გაუქმდა. ევროკავშირის მხრიდან საქართველოზე ზეწოლის ახალი მიზეზი გაჩნდა - ვითომ ”ხელისუფლების მიერ ჟურნალისტების დევნა”. საქმე იქამდე მივიდა, რომ ერთ-ერთი ტელეარხის ოპერატორი, რომელიც ნარკოტიკების გადაჭარბებული დოზით გარდაიცვალა, მაგრამ მანამდე ჰქონდა კონფლიქტი ლგბტ ოპონენტებთან, ჩაითვალა კოალიცია „ქართული ოცნების“ „მსხვერპლად“.

 

თუმცა, ”ანტიევროპულ განწყობებში“ მმართველი ”ქართული ოცნების” ბრალის წამოყენება არანაირად არ შეიძლება. საკმარისია გავიხსენოთ, რომ "ქართული ოცნების" დამფუძნებელს, ცნობილ ქართველ ბიზნესმენ ბიძინა ივანიშვილს ერთ დროს ჰქონდა საფრანგეთის მოქალაქეობა, ხოლო სალომე ზურაბიშვილი საფრანგეთის მოქალაქეობით "ქართული ოცნების" მიერ წარდგენილი იყო პრეზიდენტად.

 

ამის მიუხედავად, "ქართულ ოცნებაში" პირველ რიგში დაიწყო თავად საქართველოს ინტერესების დაყენება. გარდა ამისა, მათ მშვენივრად იციან თავიანთი ხალხის ტრადიციები და ამიტომ არ სურთ აგრესიულად დააკისრონ მათ რაიმე საეჭვო ე.წ. "ევროპული ღირებულებები" (რომლებიც ევროკავშირის ისეთი სრულუფლებიან წევრს, უნგრეთს არ სურს დააკისროს თავის ხალხს).

 

ეს ყველაფერი მოწმობს იმ ფაქტს, რომ საქართველო აღარ არის მთავარი ქვეყანა სამხრეთ კავკასიაში ევროკავშირისთვის. საქართველოს ხელისუფლების ლოლიაობას აღარ აპირებს და გადადის უხეში "მკლავების გადახვევაზე".

 

ამასთან, ამის ფონზე, ევროკავშირმა მოულოდნელად გაცილებით მეტი „სიმპათიის“ გამოხატვა დაიწყო სომხეთის მიმართ, ვიდრე საქართველოს. უფრო მეტიც, ცნობილი გახდა, რომ ევროკავშირი სომხეთს "ფინანსურ დახმარებას" გაუწევს - 2.6 მილიარდ ევრო. სწორედ ამ თანხას დაჰპირდა ევროკავშირის პრეზიდენტი შარლ მიშელი სომხეთს ერევანში ვიზიტის დროს. უფრო მეტიც, ევროკავშირს სურს დახარჯოს ეს ფული არა ომის შემდეგ მთელი რეგიონის აღდგენაში, არც აზერბაიჯანის განთავისუფლებული ტერიტორიების აღორძინების პროექტებში, რომლებიც სომეხთა ოკუპაციამ უდაბნოდ და ნანგრევებად აქცია, კერძოდ კი ხარჯავს სომხეთზე, სამხრეთ კავკასიაში ომების და კონფლიქტების მთავარ დამნაშავეებზე.

 

„ვესტნიკ კავკაზას“ ანალიტიკოსი ანდრეი პეტროვი სტატიაში „მშრალი ანალიტიკა პეტროვისგან. რა გამოვა ევროკავშირის სომხეთის ყიდვის მცდელობიდან? " (vestikavkaza.ru/material/355776) გვიჩვენებს, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ეს თანხა. თუ სომხეთის ბიუჯეტს ავიღებთ 2019 წლის არაკრიზისულ წელს (როდესაც სომხეთს არ ჰქონდა დიდი ხარჯი აზერბაიჯანის წინააღმდეგ საომარი მოქმედებების განხორციელებაში და ეკონომიკა არ დაეცა პანდემიის შედეგების გამო, როგორც 2020 წელს), მაშინ 2,6 მილიარდი ევრო არის სახელმწიფო ბიუჯეტის 22.5% ...

 

რაც უფრო მნიშვნელოვანია, წელს სომხეთში ბიუჯეტის დეფიციტი 0.6 მილიარდი ევროა, შესაბამისად, ევროკავშირი სრულად ხსნის სომხეთის სახელმწიფო ბიუჯეტის ხვრელს და უახლოეს წლებში უზრუნველყოფს მის „ფინანსურ უსაფრთხოებას“.

 

ევროკავშირის დახმარების ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის მიმართულებით დახმარების შედარება ნიშანდობლივია: თბილისი წელიწადში საშუალოდ 130 მილიონ ევროს იღებს ბრიუსელიდან. ანუ ევროკავშირს სურს სომხეთს მისცეს იმდენი ფული, რამდენიც საქართველომ მიიღო 20 წლის განმავლობაში. თავად ევროკავშირის ბიუჯეტი, როგორც სუპერნაციონალური სტრუქტურა, 2021 წელს შეადგენს 164,3 მილიარდ ევროს, ხოლო შემოსავლების მხრიდან - 166,1 მილიარდ ევროს, ანუ ის დეფიციტურია - ევროპელმა ჩინოვნიკებმა უნდა გაისტუმრონ 1,8 მილიარდი ევრო და ასეთ პირობებში მათ გადაწყვიტეს სომხეთს 2.6 მილიარდი ევროთი დაეხმარონ.

 

ევროკავშირი სულაც არ მოთხოვს სომხეთს "ლგბტ ადამიანების უფლებების დაცვას" და "გეი აღლუმების ჩატარებას". ამასთან, სავარაუდოდ, ევროკავშირს ესმის, რომ ეს ასე არ იქნება. შემთხვევითი არ არის, რომ სომეხ ნაციონალისტებს ასე უყვართ რეჟისორ სერგეი ფარაჯანოვი, რომელიც ამ კატეგორიას მიეკუთვნება და ნიკოლ ფაშინიანის ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, ტრანსგენდერი ადამიანის პარლამენტის ტრიბუნიდან გამოსვლაც კი ვიხილეთ.

 

ასევე, ევროკავშირს დღეს პრეტენზია არ აქვს ეჩმიაძინისა და სომხური ეკლესიის წინააღმდეგ. ეს არის საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიასთან თავდასხმების ფონზე. ეს სომეხ ნაციონალისტებს აძლევს დამატებით "კოზირებს" აბსოლუტურად უკანონო ოფიციალური პრეტენზიების წამოყენებას საქართველოს ტერიტორიაზე 465 ქართული ეკლესიის მიმართ და დაქტობრივად ეჩმიაძინს ხელს უწყობს სომხეთის რესპუბლიკის ტერიტორიაზე ქართული სალოცავების განადგურებაში.

 

ე.ი ევროკავშირის დამოკიდებულება საქართველოს მიმართ აშკარად დისკრიმინაციულად გამოიყურება, სომხეთის აშკარა "პატრონაჟის" ფონზე, რომელიც დემოკრატიისგან შორს არის. იმ ფონზე, როდესაც ევროკავშირმა თითქმის "დაივიწყა" რუსეთის მიერ ოკუპირებული საქართველოს ტერიტორიები - აფხაზეთსა და ე.წ "სამხრეთ ოსეთზე", ევროპის ქვეყნები პირველ რიგში საფრანგეთი, აშკარად უჭერს მხარს სომხეთის პრეტენზიებს უცხო მიწებზე და მის რევანშისტულ გეგმებს აზერბაიჯანულ ყარაბაღთან მიმართებაში.

 

მედიაში გავრცელდა ინფორმაცია, რომ აზერბაიჯანმა თავისი ტერიტორიების განთავისუფლებიდან რვა თვის შემდეგ, სომხეთი კაპიტულაციისა და ყველანაირი საომარი მოქმედების შემდეგ ყარაბაღის კონფლიქტის ზონაში რუსეთის შუამავლობით, ევროკავშირი ცდილობს "ვითარების გადათამაშებას". ფრანგი და სომეხი დიპლომატები ინტენსიურ შეხვედრებს მართავენ ერევანში, პარიზსა და ნიუ იორკში, სადაც მდებარეობს გაეროს შტაბ-ბინა. ამ შეხვედრების მიზანია ამ სამმხრივი განცხადების დე-ლეგიტიმაციის მცდელობა, რომლითაც დასრულდა ომი რეგიონში. ასევე ცნობილია, რომ პრეზიდენტი ემანუელ მაკრონი და მოვალეობის შემსრულებელი სომხეთის პრემიერ-მინისტრი ნიკოლ ფაშინიანი განიხილავს ახალი გეგმის მიღების შესაძლებლობას, რომელიც გულისხმობს გაეროს უშიშროების საბჭოს წინა რეზოლუციის გადახედვას ყარაბაღში არსებული ვითარების შესახებ.

 

შეგახსენებთ, რომ 9 ნოემბერს ხელმოწერილი სამმხრივი დოკუმენტის თანახმად, რუსეთის სამხედრო მოსამსახურეებმა 5 წლის განმავლობაში უნდა გააკონტროლონ სიტუაცია კონტაქტის ხაზისა და ლაჩინის დერეფნის გასწვრივ და მხოლოდ ამ ხაზის შემდეგ მხარეებს შეეძლებათ უარი თქვან რუსეთის შუამავლობაზე. აქ ევროკავშირსა და საფრანგეთს აშკარად სურთ ”რუსეთის თამაშიდან გაყვანა”. პარიზში განიხილება სამხრეთ კავკასიაში "საკუთარი" ჯარების შემოყვანის და სომხეთ-აზერბაიჯანის საზღვრის გასწვრივ და თვით ყარაბაღში განლაგების შესაძლებლობა. უფრო მეტიც, ეს შეიძლება იყოს საფრანგეთის ჯარები ან ევროპული, ან ე.წ. "კოლექტიური დასავლეთის". როგორც ჩანს, პარიზისთვის მთავარია სამშვიდობო შეთანხმებების შესრულების ჩაშლა და სატრანზიტო დერეფნების განბლოკვა.

 

საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა ჟან-ივ ლე დრიანმა და აშშ-ს სახელმწიფო მდივანმა ენტონი ბლინკენმა, როგორც ეუთოს მინსკის ჯგუფის თანათავმჯდომარეებმა, უკვე განიხილეს ვაშინგტონში ერთობლივი მოქმედებების ვარიანტები "სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის გრძელვადიანი მშვიდობის მისაღწევად". ე.ი აშკარაა, რომ ყარაბაღის მეორე ომის შედეგები არ შეეფერებოდა პარიზს და საფრანგეთს სურს სამხრეთ კავკასიაში დაბრუნება.

 

პარიზი აშკარად ”იმედგაცრუებულია” საქართველოს ხელისუფლების კონსტრუქციული პოზიციით, რომელიც უპირველეს ყოვლისა მხარს უჭერს საქართველოს ეროვნულ ინტერესებს. ყარაბაღის მეორე ომის დროს საქართველომ დაბლოკა იარაღის მიწოდება და დაქირავებულთა გადაყვანა იმ ტერიტორიაზე. ეს შემთხვევითი არ არის, სწორედ ყარაბაღის მეორე ომის შემდეგ მოხდა აშკარა ”გაგრილება” ოფიციალური პარიზის დამოკიდებულებაში თბილისის მიმართ.

 

ამის ფონზე, ევროსაბჭოს პრეზიდენტის შარლ მიშელის, რომელიც ემანუელ მაკრონის მფარველად ითვლება, ერევანში ვიზიტმა სომხეთის ლიდერებს გაუჩინა იმედი, რომ ევროპა მხარს დაუჭერს მათ რევანშისტულ გეგმებს. ამასთან, მიშელმა  "დიპლომატიურად" გამოხატა: "ევროკავშირს სურს იყოს ერთგული, ჩართული, აქტიური პარტნიორი სომხეთის კეთილდღეობის, სტაბილურობისა და უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად" და რას გულისხმობდა ევროკავშირის სიტყვაში "უსაფრთხოება" გაურკვეველია. მაგრამ ძალზე მნიშვნელოვანია, რომ მიშელმა, რომელმაც მანამდე „ამოუბრუნა ხელები" საქართველოს ხელისუფლებას ოპოზიციისთვის დათმობებზე წასვლის მოთხოვნით, აქ უპირობოდ დაადასტურა ევროკავშირის განზრახვა სომხეთში 2.6 მილიარდი ევროს ფინანსური პაკეტის გამოსაყოფად „ქვეყნის პრიორიტეტული ამოცანებისთვის”.

 

როგორც ჩანს, ევროკავშირი უბრალოდ ყიდულობს "სომხეთის სახელმწიფოს წილების ბლოკს" და აქცევს მას სამხრეთ კავკასიაში მათი ინტერესების რეალიზაციის პლაცდარმად. საფრანგეთი, სადაც უზარმაზარი სომხური დიასპორა ცხოვრობს, აპირებს გახდეს ერევნის რეჟიმის მთავარი "მფარველი" და მისი დახმარებით "იარაღის მუქარით შეინარჩუნოს" სტრატეგიული სატრანზიტო კომუნიკაციები. და თუ ეს შესაძლებელია, შეანელოთ სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი ზანგეზურის დერეფნის გახსნა, რომელიც იმოქმედებს პარიზის ინტერესების გარეშე, სადაც ისინი ეწინააღმდეგებიან ევროპისა და აზიის ქვეყნების აბსოლუტური უმრავლესობის ინტერესებს.

 

ასევე საინტერესოა, რომ ევროკავშირმა აზერბაიჯანის პრეზიდენტის ილჰამ ალიევის მოსკოვში ოფიციალური ვიზიტის წინა დღეს დაიწყო მანიშნებელი "ნაბიჯები სომხეთისკენ", სადაც მან შეხვედრა და მოლაპარაკებები გამართა რუსეთის პრეზიდენტთან ვლადიმერ პუტინთან და დაადასტურა ორმხრივი თანამშრომლობის გეგმები.

 

აშკარაა, რომ ევროკავშირი არა მხოლოდ ცდილობს ”რუსეთის განდევნას” სამხრეთ კავკასიიდან, არამედ ეწინააღმდეგება სამხრეთ კავკასიის ქვეყნების სუვერენულ პოლიტიკას, მათი ეროვნული ინტერესების დაცვას. მას შემდეგ, რაც საქართველო და აზერბაიჯანი, სადაც ეროვნული ინტერესები განიხილება, ძალას პოულობენ უგულებელყონ ევროკავშირის დესტრუქციული ულტიმატუმი, აშკარად ენიჭება პრიორიტეტი სომხეთის "სრულ მარიონეტად" ქცევას.

 

შემთხვევითი არ არის, რომ ტრადიციულად უფრო რუსეთზე ორიენტირებული სომეხი "ჯავახი" სეპარატისტები მკვეთრად "პროევროპულები" ხდებიან ჩვენს თვალწინ. და მათმა რუპორმა საქართველოში, jam-news.net პუბლიკაციამ, მოულოდნელად დაიწყო ”ევროპული ღირებულებების”, ”ლგბტ უფლებების” უეცრად დაცვა, ხოლო ერთდროულად იმეორებდა მავნე ცილისწამებას საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიისა და საქართველოს მთავრობის მიმართ, რომლებიც ეროვნულ ინტერესებს იცავდნენ.

 

 

 

Kavkazplus

წაკითხულია : 388