ანალიტიკა

რას აკეთებს სომხური კონტინგენტი ყაზახეთში?
11.01.22 12:30

სომეხი ნაციონალისტებისა და სომხური ლობის ქმედებები საქართველოს წინააღმდეგ მთელი ამ ხნის განმავლობაში შენიღბული და „ფარული“ იყო. რუსეთის ხელით სომეხი ნაციონალისტები ცდილობდნენ საქართველოს დასუსტებას, დაშლას და განადგურებას, მაგრამ ცდილობდნენ თავად სომხეთი „არ გამოეაშკარავებინათ“.

იმავე სეპარატისტებს აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში ერევანმა მხარი არა პირდაპირ, არამედ სეპარატისტული ე.წ. აზერბაიჯანის ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შექმნილი "არცახის" მეშვეობით დაუჭირა.  და მაშინაც კი, როცა 2008 წლის აგვისტოს ომის დროს რუსული თვითმფრინავები აფრინდნენ სომხეთის აეროდრომებიდან საქართველოს დასაბომბად, ერევანში მათ ამის შესახებ მაინცდამაინც არ უყვირიათ და არც ხაზგასმით აღუნიშნავთ, რომ ისინი "რუსეთის მხარეს" იყვნენ და რომ რუსეთისთვის CSTO-ს თანახმად (კოლექტიური უსაფრთხოების ხელშეკრულების ორგანიზაცია) "მოკავშირეები არიან".

 

შედეგად, სომეხ ნაციონალისტებს შეუძლიათ ქართველებთან თვალთმაქცურად ისაუბრონ „მეგობრობისა და ძმობის“ შესახებ, ზურგს უკან კი განაგრძონ თავიანთი ინტრიგები და ანტიქართული საქმიანობა.

 

მაგრამ ყაზახეთთან და ყაზახებთან ყველაფერი სულ სხვაგვარად მოხდა. სომხეთმა რუსეთთან ერთად სასწრაფოდ გაგზავნა ყაზახეთში 100-ზე მეტი სამხედრო მოსამსახურე, რათა მონაწილეობა მიეღო ე.წ. "სამშვიდობო ოპერაციებში", როგორც კოლექტიური უსაფრთხოების ხელშეკრულების ორგანიზაციის (CSTO) ძალების ნაწილი, რომლებმაც კონტროლი აიღეს ყაზახეთში საკვანძო ობიექტებზე. უფრო მეტიც, ყაზახეთში საპროტესტო აქციების ჩასახშობად უცხოური ჯარების (CSTO) შემოყვანა  პირადად ნიკოლ ფაშინიანმა გამოაცხადა და როგორც ჩანს  თითქმის პირადად ხელმძღვანელობდა მათ. ხოლო იმას, რომ სომეხი სამხედროები რუსებთან ერთად პირველთა შორის იყვნენ, ვინც ყაზახეთის მიწაზე შევიდნენ, სომეხი პროპაგანდისტები არათუ არ მალავენ, არამედ საგულდაგულოდ ახმოვანებდნენ კიდეც. 

 

„ალმა-ატაში CSTO-ს სომხური კონტინგენტი ჩავიდა. ყველა ლამაზი, სათანადოდ შემოსილი. საინტერესოა, რომ მათ რიგებში არიან ქალები, რაც საკმაოდ არასტანდარტულია, მაგრამ სასიამოვნო“ – თავის Telegram არხზე გამოაქვეყნა პროპაგანდისტულმა ტელეარხმა RT, რომელსაც მარგარიტა სიმონიანი ხელმძღვანელობს.

 

ამას წინ უძღოდა მარგარიტა სიმონიანის ულტიმატუმი  ყაზახეთს (ყირიმის ანექსიის აღიარების,  ლათინურ ანბანზე გადასვლაზე უარის თქმის, მთლიანად დაემორჩილოს რუსეთის მიმართ  შიდა საქმეებში სრული მორჩილების და ა.შ.  მოთხოვნით), მას შემდეგ, რაც ტოკაევმა მიმართა CSTO-ს დახმარებისთვის, რამაც გამოიწვია ყაზახური საზოგადოების აღშფოთება და რუსი ვაი-პატრიოტების „სიხარული“, რომლებიც ვერ აცნობიერებენ თუ რა ავანტიურაშია  ჩათრეული რუსეთი.

 

ამავდროულად, მიღებული იქნა შეტყობინება, რომ ყაზახეთის სამართალდამცავმა უწყებებმა დააკავეს მანქანა სომხური სანომრე ნიშნებით  და  წინასწარი მონაცემებით, ყაზახეთში მოძრავი სომეხი პროვოკატორები მიზანმიმართულად იყვნენ ჩართულნი სიტუაციის დესტაბილიზაციაში. ანუ, სომხური სტრუქტურების მონაწილეობა ყაზახეთის მოვლენებში "სხვადასხვა მხრიდან" მოდის.

 

ასეა თუ ისე, სომხები არა მარტო მონაწილეობენ ყაზახეთის ტერიტორიაზე უცხოურ ინტერვენციაში, არამედ ამას ღიად და გამომწვევად აკეთებენ, რასაც თან ახლავს ულტიმატუმები და ისინი დაუფარავად აღვივებენ რუსებსა და ყაზახებს შორის შუღლს. რა თქმა უნდა, 100 სამხედრო მოსამსახურე, რომელიც სომხეთმა ჩამოიყვანა ყაზახეთში, პრინციპში ცოტა რამეს თუ წყვეტს, მთავარ „შავ სამუშაოს“ რუსი სამხედროები ასრულებენ. მაგრამ მნიშვნელოვანია თავად ფაქტი ინტერვენციაში მონაწილეობისა. იქმნება შთაბეჭდილება, რომ სწორედ სომხები ხელმძღვანელობენ და კოორდინირებენ რუსეთის ქმედებებს და ეს სომხური პროპაგანდა არც ფიქრობს ამის დამალვას.

 

ცხადია, ეს შეიძლებოდა მიგვეწერა მეწვრილმანეობისათვის, რომელიც ნაციონალისტურ სიამაყეს საკუთარი  „მნიშვნელობით“ იკმაყოფილებს. „აი, შეხედეთ თუ როგორ წყვეტენ „დიდი სომეხები“ თურქულ სამყაროში უდიდესი ქვეყნის ბედს". მაგრამ, როგორც ჩანს, ასე მარტივად არ არის საქმე და ბევრად უფრო მნიშვნელოვანმა ძალებმა გადაწყვიტეს სომეხი ნაციონალისტების ჩართვა ყაზახეთის ირგვლივ განვითარებულ მოვლენებში.

 

ყაზახეთის ამჟამინდელი პრეზიდენტის, კასიმ-ჟომარტ ტოკაევის ბიოგრაფიის გულდასმით შესწავლის შემდეგ, ყურადღება უნდა მივაქციოთ იმ ფაქტს, რომ ის 2011-2013 წლებში მუშაობდა გაეროს გენერალური მდივნის მოადგილედ - ჟენევაში გაეროს ოფისის გენერალურ დირექტორად, განიარაღების კონფერენციის გენერალურ მდივნად. და ვისი "მემკვიდრე" იყო იგი?

 

მანამდე, 2002 წლიდან, გლობალური სტანდარტებით ძალიან მნიშვნელოვანი ეს თანამდებობა სერგო ალექსანდრეს ძე ორჯონიკიძეს ეკავა. გვარი არ უნდა იყოს სამარცხვინო, რადგან დედის მხრიდან ცნობილი ბოლშევიკების ლიდერის ორჯონიკიძის შვილიშვილია, მაგრამ მისი მამა გახლდათ ალექსანდრე სერგეის ძე პირადოვი (პირადიანი) საბჭოთა დიპლომატი, რომელიც 1972-1982 წწ. იყო სსრკ-ს მუდმივი წარმომადგენელი იუნესკოში.

 

გამოდის, რომ ტოკაევი ჟენევაში მუშაობდა სტრუქტურაში, რომელიც შეიძლება ითქვას, უკვე სომხური ლობის „ფეოდად“ იქცა. ვინაიდან ძნელი წარმოსადგენია, რომ პირადიან-ორჯონიკიძემ თავისი მოღვაწეობის 9 წლის განმავლობაში საქმიანობა არ დაუკავშირა მამის მხრიდან თანატომელების ინტერესებს.

 

როგორც ჩანს, ჟენევის რაბათის დროს ტოკაევი გლობალისტებისთვის "ჩვენიანი" გახდა. უფრო მეტიც, „სომხური არხების“ გათვალისწინებით, ის დაუკავშირდა ძალას, რომელსაც დღეს ცოტა ვინმე თუ განიხილავს ყაზახეთში განვითარებული მოვლენების კონტექსტში.

 

ტოკაევის შესახებ საინტერესო ინფორმაცია ცოტა ხნის წინ რუსმა მწერალმა, პუბლიცისტმა და დაზვერვის ყოფილმა თანამშრომელმა ანდრეი დევიატოვმა მოგვაწოდა. მისი თქმით, ”2011 წელს ტოკაევი იყო წარდგენილი გაეროს გენერალური მდივნის პოსტზე, მაგრამ დამარცხდა პან გი მუნთან განმცხადებელთა"კასტინგში”". შედეგად, 2011 წელს  პან გი მუნი მეორე ვადით აირჩიეს, ტოკაევი კი ჟენევაში „მოადგილე“ გახდა და პირადიან-ორჯონიკიძის „თბილი ადგილის“ დატოვება სთხოვა. მაგრამ "ასე უბრალოდ", როგორც მოგეხსენებათ, სომხური ლობის წარმომადგენლები "თბილ ადგილებს"  არ უთმობენ  სხვებს.

 

ჟენევაში მუშაობის პერიოდმა უზრუნველყო ტოკაევის სტატუსი მსოფლიო ელიტაში (მიუნხენის უსაფრთხოების კონფერენციის "ბრძენთა საბჭოს" წევრი) და განსაზღვრა ყაზახეთის პროდასავლური მიმართულება (რომელსაც ამ დროისთვის კლანი აფერხებდა. „მულტივექტორ ნაზარბაევის“). დევიატოვის სიტყვებიდან ასევე ირკვევა, რომ ტოკაევის პრეზიდენტობის დროს ყაზახეთის პოლიტიკური ცხოვრების შემდგომი ტრანსფორმაცია ლიბერალიზმის ჭრილში, ე.წ. „ევროპული ღირებულებების“ და მალტის ორდენის „ძველი ფულის“ ფინანსურ სისტემაში მოიაზრებოდა,  მალტის ორდენს კი ტოკაევი ძალიან დაუახლოვდა ჟენევაში.

 

იმავდროულად, ცნობილია, რომ მალტის ორდენი, როგორც საერთაშორისო ორგანიზაცია, რომელსაც აქვს დიპლომატიური სტატუსი მსოფლიო კულისებში, მოქმედებს როგორც "ვატიკანის შავი არისტოკრატიის" ოპერატორი და კოორდინაციას უწევს მის მოქმედებებს როგორც უინძორებთან, ასევე "აშშ სიღრმისეულ სახელმწიფოსთან". მოგეხსენებათ, მალტის ორდენის მაგისტრებს რომის პაპი ამტკიცებს. კოროვირუსული პანდემიის დროს მკვეთრად გაიზარდა მალტის ორდენის როლი, რომელიც „ფარულად აკონტროლებს“ მედიცინას გლობალურ დონეზე და მჭიდროდ არის დაკავშირებული ჯანმო-სთან.

 

ამრიგად, ვატიკანის ინტერესი ყაზახეთის მიმართ იმთავითვე აშკარაა, რაც ბევრად აღემატება კათოლიკეების ზოგად როლს ქვეყნის ცხოვრებაში (რომლებიც ძირითადად წარმოდგენილია პოლონელებით - ემიგრანტებისა და გადასახლებულების შთამომავლები, რომლებიც კომპაქტურად ცხოვრობენ ძირითადად სოფლად ტაინშინსკის ოლქში. ჩრდილოეთ ყაზახეთის რეგიონი).

აშკარაა, რომ ვატიკანმა გადაწყვიტა ყაზახეთში თავისი ინტერესების განხორციელება არა პოლონელების ყოფილი „მუშათა და კოლმეურნეთა“ მეშვეობით, არამედ სომხეთისა და გავლენიანი სომხური ლობის მეშვეობით. უფრო მეტიც, ვატიკანმა იცის, როგორ უნდა აწარმოოს "მოლაპარაკება" პირველი დონის სხვა გეოპოლიტიკურ მოთამაშეებთან.

 

სომეხი ნაციონალისტების მეშვეობით ვატიკანის მონაწილეობა „რევოლუციებსა და მეიდანებში“ არ ახალია. შეგახსენებთ, რომ 2014 წლის მაიდანიდან თითქმის 7 წლის შემდეგ უკრაინის შინაგან საქმეთა სამინისტროს ვატიკანის "შექმნილი" არსენ ავაკოვი ხელმძღვანელობდა. პრეზიდენტები შეიცვალნენ, მაგრამ ყოვლისშემძლე ავაკოვი დარჩა.

 

გასულ წელს ავაკოვის გადადგომის შემდეგ, ბევრს აინტერესებდა: მართლა ასე დასუსტდა ვატიკანი? შეუძლებელია, რომ უკრაინაში ასეთი კოლოსალური გავლენის "სანაცვლოდ" მას არ მიეღო რაიმე მსოფლიოს სხვა რეგიონში და იგივე სომხების მეშვეობით. ახლა კი უკვე გასაგებია, რომელ  „კომპენსაციაზეა“ საუბარი. სამწუხაროდ - სავარაუდოდ ყაზახი ხალხის საუბედუროდ.

 

 

Kavkazplus

წაკითხულია : 469