ანალიტიკა

უკვე ანაწილებენ რუსეთის მიწებს?
10.05.22 12:40

სომეხი ნაციონალისტების ნაწილმა „იგრძნო“, რომ რუსეთი დაღუპვის პირასაა. ამ მდგომარეობამდე იგი  სომხურმა ლობიმ მიიყვანა, რომელიც ბოლო ათწლეულების განმავლობაში ახდენდა გავლენას რუსეთის პოლიტიკაზე და რაც მთავარია უკრაინის წინააღმდეგ აგრესიულ ავანტიურაში ჩაითრია.

 

იმის მაგივრად, რომ გადაარჩინონ ქვეყანა, რომელსაც ზოგადად სომხეთი და სომხები არსებობას უნდა უმადლოდნენ, სომეხი ნაციონალისტები უკვე პრეტენზიებს აცხადებენ რუსეთის მიწებზე. აშკარად აპირებენ მონაწილეობა მიიღონ რუსეთის დაყოფაში, რომელიც მათი წყალობით იღუპება.

 

ასე უნდა განიხილებოდეს მასალა: „დროა დავიბრუნოთ ის რაც ჩვენია: ისტორიული მოვლენების წინ“

 

 (https://www.armenianreport.com/ru/pubs/315427/).

 

გთავაზობთ ამონარიდს:

 

„... ჩვენ მზად უნდა ვიყოთ სომხური მიწების დასაბრუნებლად მშობლიურ წიაღში, რომლებიც ისტორიის ნებით აღმოჩნდა რუსეთის ტერიტორიაზე.

 

 მაშინ, როცა ერევანში მიმდინარეობს ქვეყნის პატრიოტების ბრძოლა კაპიტულაციური და მოღალატე ხელისუფლების წინააღმდეგ, ჩვენი ქვეყნის ფარგლებს გარეთაც ვითარდება მოვლენები, რომლებმაც შეიძლება დიდი გავლენა იქონიოს მთელ პოსტსაბჭოთა სივრცეზე. არა მე არ ვსაუბრობ რუსეთსა და უკრაინას შორის ომზე, თუმცა მის შედეგზე ბევრი რამ არის დამოკიდებული მთელ მსოფლიოში.

 

 საქმე იმაშია, რომ ესტონეთი აპირებს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას. ესტონეთის პარლამენტი გეგმავს განიხილოს წინადადება მთავრობისთვის, გააუქმოს 2014 წლის 18 თებერვლით დათარიღებული ხელმოწერა რუსეთთან სახმელეთო და საზღვაო საზღვრების შესახებ  შეთანხმებაზე... 

 

მას შემდეგ, რაც ბალტიისპირეთის ქვეყნები საბჭოთა კავშირმა დაიპყრო, პატარა ესტონეთს წაართვეს პეცერიმაას ოლქი (პსკოვის რეგიონის თანამედროვე პეჩორის რაიონი), ისევე როგორც ნარვას გარეუბანი, უახლოესი სასაზღვრო დასახლება ივანგოროდი. სსრკ-ს დაშლის შემდეგ ესტონეთმა მოითხოვა თავისი ტერიტორიის დაბრუნება 1920 წლის ტარტუს სამშვიდობო ხელშეკრულებით განსაზღვრულ საზღვრებში, მაგრამ უშედეგოდ.

 

 ახლა კი, როდესაც დაინახა რუსული არმიის ყველაზე ძლიერი შესუსტება და რუსეთის აშკარა პოლიტიკური იზოლაცია, ესტონეთმა გადაწყვიტა დაეყენებინა მათი მიწების დაბრუნების საკითხი.  ეს მეტად სიმბოლურია. იმის გამო, რომ შემდგომი მოვლენები შეიძლება განვითარდეს ისეთი სცენარის მიხედვით, რომელზეც რუსეთში ვერავინ იოცნებებდა კოშმარშიც კი. სხვა სახელმწიფოებს შეუძლიათ მსგავსი პრეტენზიები წაუყენონ რუსეთის ფედერაციას...

 

მე საერთოდ არ ვსაუბრობ იაპონიაზე და კურილის კუნძულებზე. ასევე კოენიგსბერგ-კალინინგრადის შესახებ. მაგრამ მე მოგიყვებით ასტრახანზე, ომსკზე, სარატოვზე, ტომსკზე. ყველა ეს ქალაქი მდებარეობს ყაზახეთის თავდაპირველ ტერიტორიებზე. ყაზახეთში კი, რუსეთის დასუსტების პარალელურად, შესაძლოა ეს საკითხი წამოიწიოს. საბედნიეროდ რუსმა პოლიტიკოსებმა მოახერხეს ყაზახეთში რუსეთის ფედერაციის მიმართ მტრული განწყობის  ზღვრამდე გაღვივება.

 

ამ პირობებში რაღაც უნდა გავაკეთოთ. „არცახი“, უნდა ვაღიაროთ რუსეთის ბრალით თუ თანხმობით პრაქტიკულად დავკარგეთ. „არცახის“ მხოლოდ მეოთხედი დარჩა. მაგრამ, თანამედროვე რუსეთის ტერიტორიაზე სომხებთან დაკავშირებული უამრავი ტერიტორიაა. მოგეხსენებათ, XVIII-XIX საუკუნეებში ოსმალეთის იმპერიიდან და ირანიდან ბევრი სომეხი გადავიდა საცხოვრებლად რუსეთში - ისტორიული სომხეთის ტერიტორიიდან, სადაც სათავეში სასტიკი წარმართები იყვნენ.

 

საუკუნეების განმავლობაში იმპერიის მიერ მიტაცებული მიტოვებული მიწების შესწავლისას, მათ დააარსეს ახალი ქალაქები. რუსეთში სომხების მიერ დაარსებული ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი დასახლება არის ქალაქი ბუდიონოვსკი სტავროპოლის აღმოსავლეთით.

 

ქალაქი ფაქტობრივად ნულიდან ააგეს 1799 წელს დააარსეს აქ, უწყლო სტეპებში, ყარაბაღიდან გადმოსახლებულმა სომხებმა. თავდაპირველად ბუდიონოვსკს სომხურად სურბ-ხაჩი (წმინდა ჯვარი) ეწოდებოდა. ქალაქმა სახელი საბჭოთა მარშალის პატივსაცემად მხოლოდ 1921 წელს მიიღო.

 

არც  არმავირის დავიწყება შეიძლება, კრასნოდარის ტერიტორიის აღმოსავლეთით მდებარე 200 000-იანი დიდი ქალაქისა. არმავირი 1839 წელს დააარსეს ე.წ. "ჩერქეზმა სომხებმა" (ჩერქეზები), რომლებიც გამოეყვნენ რუსეთთან მებრძოლი ჩერქეზებიდან. ქალაქს დიდი სომხეთის უძველესი დედაქალაქის სახელი ეწოდა.

ასევე, კიდევ ერთი დიდი სომხური ქალაქია დონის ნახიჩევანი, დღევანდელი დონის როსტოვის ერთ-ერთი უდიდესი უბანი. მაგრამ ჯერ კიდევ 1928 წლამდე ეს იყო ნორ-ნახიჩევანის ცალკე სომხური დასახლება.

 

თანამედროვე რუსეთის ტერიტორიაზე სომხური ქალაქების ჩამოთვლა ძალიან დიდი ხნის მანძილზეა შესაძლებელი. მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანია არა უბრალოდ მათი გახსენება, არამედ მზაობა მათი მშობლიურ ნავსაყუდელში დასაბრუნებლად. გარკვეულ გარემოებებში და ყველაფერი სწორედ აქეთ მიდის, რაზედაც ესტონეთის ქმედებებიც მიანიშნებს, ჩვენც მზად უნდა ვიყოთ ისტორიული სამართლიანობისთვის. ეს არის ის, რაზეც ახლა ყველამ უნდა ვიფიქროთ და არ დავასუსტოთ სომხეთი შიდა პოლიტიკური დაპირისპირებით...“

 

მასალაში შეგნებულად არ არის ნახსენები კრასნოდარის ტერიტორიის შავი ზღვის სანაპირო, მათ შორის თითქმის სომხური სოჭი. ფაქტია, რომ სომხური ლობი ჯერ კიდევ სჭირდება რუსეთს სეპარატისტული აფხაზეთის სრული „გასომხების“ მიზნით, სადაც უკვე გაცილებით მეტი სომეხია, ვიდრე თავად აფხაზები. ახლა სომეხ პროვოკატორებს სურთ რუსეთის ფედერაციის მიერ აფხაზეთის ანექსიით ამ მიწების საქართველოსთვის ჩამორთმევა, მათი გაერთიანება კრასნოდარის ტერიტორიის არმენიზებულ სანაპიროსთან და შესაძლოა ოკუპირებულ უკრაინულ ყირიმთან ერთ „ზღვისპირა სომხეთში“.

 

სომეხი ნაციონალისტები გულწრფელად იმედოვნებენ, რომ აქ რუსეთი თავის დაშლამდე ამ ეტაპზე „შეაგროვებს“ მათთვის საინტერესო მიწებს. შემდეგ კი ისინი, როგორც ლეშისმჭამელები „მიიტაცებენ“ ამ უზარმაზარ ნაჭერს, როდესაც დაიშლება რუსეთის ფედერაცია.

 

საინტერესოა, რომ სომეხი პროვოკატორები კვლავ ოცნებობენ ერთმანეთს წაჰკიდონ რუსები და ყაზახები. ყაზახეთში მიმდინარე წლის დასაწყისის მოვლენების დროს, სომეხმა პროვოკატორებმა, იგივე მარგარიტა სიმონიანი მიანიშნებდა, რომ „ძირძველი რუსული მიწები“ სავარაუდოდ ყაზახეთის ნაწილი იყო. ახლა კი უკვე აცხადებენ ყაზახურ მიწებზე რუსეთის ფედერაციის შემადგენლობაში. მიზანი ერთია - კონფლიქტის პროვოცირება და საზღვრების გადანაწილება და არ აქვს მნიშვნელობა რომელი მიმართულებით.

 

 

Kavkazplus

წაკითხულია : 289