ანალიტიკა

პუტინს ბიჭვინთაში აგარაკი სჭირდება... თუ აფხაზები ხელს შეუშლიან  - აფხაზებს მოაშორებენ!
22.07.22 14:20

ოჩამჩირის რაიონის აქტივთან ე.წ. „აფხაზეთის პრეზიდენტი“ ასლან ბჟანიას შეხვედრაზე განხილვის მთავარი თემა იყო კურორტის ბიჭვინთის უმეტესი ნაწილის რუსეთისთვის გადაცემის საკითხი. ბუნებრივია, სეპარატისტთა ლიდერი ყველანაირად ცდილობდა დაერწმუნებინა აფხაზები, რომ აფხაზური მიწა კრემლის მმართველებისთვის „ეჩუქებინათ“ და ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ეს მათი პირადი თხოვნა იყო.

საინტერესოა, რომ მარიონეტული „პრეზიდენტის“ პრესსამსახურმა გამოაქვეყნა არა ახალი ამბები შეხვედრიდან (როგორც ჩვეულებრივ ხდება), არამედ ბჟანიას ამ საკითხზე გამოსვლის მთლიანი ჩანაწერი. ესე იგი აფხაზებს პირდაპირ აცნობეს, ვის სჭირდებოდა ახლა მათი მიწა და ვის უცხადებდნენ ისინი უარს "თავხედურად" ამ საკითხთან დაკავშირებით. გთავაზობთ ამონარიდს ასლან ბჟანიას გამოსვლიდან ოჩამჩირეში:

„... ვლადიმერ ვლადიმირის ძე პუტინის ხელისუფლებაში მოსვლით სიტუაცია შეიცვალა. 2000-იანი წლების დასაწყისში მოიხსნა ბლოკადა და დაიწყო რუსეთის მოქალაქეობის გაცემის პროცესი. ამის შესახებ ვლადისლავ გრიგორის ძე არძინბამ არაერთხელ ისაუბრა თავის ნაშრომებში და თავის გამონათქვამებში, თავის წიგნში. მან განმარტა თუ რას ემსახურება აფხაზეთის მოსახლეობის პასპორტიზაცია, რას იძლევა ეს. მას სჯეროდა და მე მხარს ვუჭერ ამ თვალსაზრისს, რომ მეორე რუსეთის მოქალაქეობის მიღება აფხაზეთისთვის, იმ პერიოდის აფხაზეთის მოქალაქეებისთვის, როდესაც რესპუბლიკა არ იყო აღიარებული, იყო მისი დაცვის გარანტი. მოსალოდნელი იყო, რომ სიტუაციის გამწვავების შემთხვევაში, რუსეთს უნდა გაეწია თავისი მოქალაქეების მხარდაჭერა.

ამის შემდეგ იყო 2008 წელთან დაკავშირებული პროცესები, აფხაზეთისა და „სამხრეთ ოსეთის“ დამოუკიდებლობის აღიარების პროცესი. რა სისხლიან მოვლენებთან იყო დაკავშირებული ეს ყველაფერი, კარგად მოგეხსენებათ. თქვენ იცით, რა როლი შეასრულეს ამ საკითხში რუსეთის ფედერაციის ახალმა ლიდერებმა, მაშინდელმა პრეზიდენტმა დიმიტრი ანატოლის ძე მედვედევმა და პრემიერ მინისტრმა ვლადიმერ ვლადიმირის ძე პუტინმა.

2010-2020 წლებში ამ სახელმწიფო აგარაკთან დაკავშირებით რუსეთის მთავრობამ არაერთხელ მიმართა აფხაზეთს და არაერთხელ სთხოვა, აღნიშნულ ტერიტორიაზე არსებული შენობა-ნაგებობები მათ საკუთრებაში გადაეცათ. ეს საკითხი განიხილებოდა თავად პრეზიდენტ პუტინთანაც 2020 წელს. რუსეთის ფედერაციის ხელმძღვანელობამ ძალიან კარგად იცის ჩვენი კანონები. ჩვენი კანონების შესაბამისად, მიწა არ არის ყიდვა-გაყიდვის ობიექტი. ჩვენი მიწის გადაცემა შეიძლება იჯარით ან სარგებლობაში. ამ სახელმწიფო აგარაკზე აშენებული ობიექტები დაახლოებით 60 წლისაა. მშენებლობა 1958 წელს დაიწყო და 1961 წელს დასრულდა. ამის შემდეგ ამ შენობებსა და ნაგებობებს არანაირი კაპიტალური რემონტი არ ჩატარებია. გასულ წელს ამ სახელმწიფო აგარაკზე ორი კვირა ვიცხოვრე, პრეზიდენტ პუტინთან შეხვედრამდე კარანტინში ვიყავი.

ფაქტობრივად, ამ 60 წლის განმავლობაში, იქ ბევრი რამ გაფუჭდა და საჭიროებს ნაწილობრივ შეკეთებას, შესაძლოა დანგრევა და ახლის აშენებაც. ამჟამად არსებობს ახალი ტექნოლოგიები, ახალი უსაფრთხოების პირობები დასაცავი პირებისთვის, ახალი მიდგომები. ამ ნორმების შესაბამისად იქ ტრანსფორმაციებია საჭირო.
შეგახსენებთ, რომ ვლადიმერ ვლადიმირის ძე პუტინი რამდენჯერმე გვესტუმრა. თუ მეხსიერება არ მღალატობს, ხუთჯერ ჩამოვიდა. ერთხელ ეს სოხუმში მოხდა, მეორედ მისი ვიზიტი სერგეი ვასილის ძე ბაღაფშის გარდაცვალებას უკავშირდებოდა და მისი სამი ვიზიტი აფხაზეთის ხელმძღვანელობასთან სწორედ ამ აგარაკზე გაიმართა. 1995 წელს, როდესაც ეს ობიექტი გადაეცა რუსეთის ფედერაციის თავისუფალ სარგებლობაში, მას ჰქონდა დაცული ტერიტორიის სტატუსი, ეს სტატუსი დღემდეა დაცული. ეს ის ადგილია, სადაც ჩვენს მთავარ სტუმარს ვხვდებით.

ეს საკითხი დაისვა 2020 წლის ნოემბერში გამართულ შეხვედრაზე. საკითხი ჩვეული ტაქტიკურობით იქნა წამოწეული. „ძვირფასო ასლან გეორგის ძევ, ჩვენ არაერთხელ მივმართეთ აფხაზეთის ხელმძღვანელობას, რომ ქონებრივი კომპლექსი - შენობები და ნაგებობები გადმოგვცეთ საკუთრებაში, ვაპირებთ კაპიტალური რემონტის განხორციელებას. შესაძლებელია ახალი მშენებლობა, მისაღები დარბაზი და ასე შემდეგ, იმისათვის, რომ ამ ობიექტმა იმუშაოს როგორც რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტის სრულფასოვანმა რეზიდენციამ, ”ეს არის რუსეთის პრეზიდენტის სიტყვები…”

ზოგადად, ვლადიმერ პუტინს მოსწონდა საბჭოთა პარტიული ელიტის სახელმწიფო აგარაკები ბიჭვინთაში. იმისათვის, რომ მთელი აფხაზეთი და ბიჭვინთა, მათ შორის რუსეთის ფედერაციის შემდეგი რეგიონის ქვეშ მოექცეს, პუტინმა მხარი დაუჭირა სეპარატისტულ „პროექტს“, ოღონდ არა „აფხაზი ხალხისადმი სიყვარულის“ გამო. ამის გამო აღიარეს ე.წ. „აფხაზეთის დამოუკიდებლობა“. ამჟამად კრემლი აფხაზებს „არწმუნებს“, „მადლობა“ გადაუხადონ და თავიანთი მიწა დაუთმონ კარგ „ძვირფას სტუმარს“ ვლადიმერ ვლადიმერის ძე პუტინს. ჯერჯერობით მშვიდობიანად. მაგრამ ამგვარი "კეთილგანწყობა" ნამდვილად არ გაგრძელდება.

ვლადიმერ პუტინმა ბოლო თვეებში უკრაინაში აჩვენა თუ რა ემართებათ მათ, ვინც გაბედავს მისი ნების საწინააღმდეგოდ წასვლას. ის, რაც ახლა ხდება სეპარატისტულ აფხაზეთში, ერთი შეხედვით სულაც არ ჰგავს იმ საშინელებას, რაც ხდება უკრაინაში. თუმცა, ის თუ როგორ დასცინიან აფხაზი ხალხის ეროვნულ სიამაყეს და ეროვნულ ღირსებას ოკუპანტი რუსეთის მთავრობა და მისი სეპარატისტული მარიონეტები, „არწმუნებენ მათ ნებაყოფლობით დათმონ ბიჭვინთა“ გვაფიქრებს იმაზე თუ რა მოხდება თუ აფხაზებს შემდეგშიაც ვერ "მოთაფლავენ"“.

აქამდე აფხაზებს საქმე „კეთილ პუტინთან“ ჰქონდათ. თუმცა, მათთან მიმართებაში ვინც მის პოლიტიკას ეწინააღმდეგება, ვლადიმერ პუტინს სხვა პრინციპი აქვს: „ჩვენ შეგვიძლია გავიმეოროთ!“. და რისი "გამეორება" შეუძლია რუსეთს აფხაზებთან მიმართებაში, საშინელი წარმოსადგენია. უკრაინის ქალაქების, იგივე ბუჩასა და მარიუპოლის მოსახლეობის ბედი, საბოლოო ჯამში, შესაძლოა, „მცირე ბოროტებაც“ იყოს იმასთან შედარებით, რაც აფხაზებს ელის. უკრაინელებს ხომ მაინც ჰყავთ ჯარი, რომელიც მათ იცავს, რაც აფხაზებს არ ჰყავთ. მოხალისეთა სეპარატისტული ფორმირებები, რომელსაც „აფხაზურ არმიას“ უწოდებენ, დამპყრობლები მხოლოდ „საზარბაზნე ხორცად“ მიიჩნევენ, რომელსაც უკრაინაში დაუნანებლად გადაისვრიან.

დავიწყოთ იმით, რომ რუსეთის იმპერიამ ისტორიაში არაერთხელ მოახდინა აფხაზი და მონათესავე ჩერქეზი ხალხის გენოციდი. საქმე მუჰაჯირობას ეხება. აფხაზებისა და ჩერქეზების უმეტესობა გააძევეს მშობლიური მიწიდან. ისინი თურქეთმა შეიფარა, მაგრამ ახალი სამშობლოსკენ მიმავალი გზა ამ ხალხებისთვის "ცრემლიანი" იყო - ათასობით მათგანი დაიღუპა ზღვის სანაპიროზე, სადაც დამპყრობლებმა ხალხი თურქეთში გადაასახლეს, ლტოლვილები დაიღუპნენ ზღვაზე გადაცურვისას.

ხალხმრავალ გემებზე და უკვე თურქეთის სანაპიროზე, სადაც ხელისუფლება უბრალოდ არ ელოდა, რომ ამდენი განდევნილი იქნებოდა, მათ უბრალოდ არ გააჩნდათ რესურსი ყველა ლტოლვილის გამოსაკვებად. არსებობდა მწირი ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ სომეხი ვაჭრებისგან დაქირავებული მგზავრებით დატვირთული გემები ხშირად ვერ აღწევდა თურქეთის სანაპიროებს. მათ ღია ზღვაში აგდებდნენ, იცდიდნენ საქართველოს სანაპიროზე სათანადო პერიოდის განმავლობაში და განწირულთა შემდეგი პარტიის წასაყვანად „ბრუნდებოდნენ“. თურქეთის სანაპიროზე მუჰაჯირებს არანაკლები სირთულეები ელოდა. შიმშილით, ხეტიალით და სნეულებით დაქანცული აფხაზები და ჩერქეზები, ახალ კლიმატს შეუჩვეველი, ჩამოსვლისთანავე ათასობით დაიღუპნენ. ხალხს უბრალოდ არ ჰქონდა დრო დაბინავებისთვის, საკვების, საჭირო სამედიცინო დახმარების მისაღებად. აფხაზები და ჩერქეზები გადაარჩინა მხოლოდ პირველ რიგში ადგილობრივი თურქი მოსახლეობის და ოსმალეთის იმპერიაში მცხოვრები მოძმე ხალხის, მუსლიმი ქართველების უანგარო დახმარებამ. ასე მაგალითად, ქართველმა-აჭარლებმა აფხაზეთიდან დევნილები ბათუმის რაიონში შეიფარეს და მიუხედავად იმისა, რომ ისინი თავად განიცდიდნენ მიწის სიმცირეს, დევნილთა დასასახლებლად მიწას გამოყოფდნენ.

ამასთან გასათვალისწინებელია, რომ მუჰაჯირიზმის პერიოდში აფხაზეთი არ ითვლებოდა „კურორტად“. ადგილობრივი კლიმატი მალარიის გამო დამღუპველი იყო, თავად რუსი ჯარისკაცები და ოფიცრები აფხაზეთში მსახურებას ციმბირში გადასახლებაზე უარესად აღიქვამდნენ. გაგრის აფხაზური სანაპიროს ამჟამინდელი „მარგალიტის“ შემოგარენი განსაკუთრებით მომაკვდინებლად მიიჩნიეს მალარიის ჭაობების სიმრავლის გამო, რომლებიც ჯერ კიდევ არ იყო დამშრალი. აფხაზების გამოსახლებიდან ათწლეულები გავა, სანამ აფხაზეთში პირველი საკურორტო ზონები გამოჩნდება.

და თუ მაშინ რუსეთის ხელისუფლებამ დაუნდობლად გაასუფთავა "მკვდარი" მიწა, მათი აზრით, ძირძველი მოსახლეობისგან, ახლა ისინი მით უმეტეს არ შეიკავაბენ თავს "არალოიალური" მოსახლეობის განდევნისაგან. მეტიც, აფხაზეთში აქვთ როგორც „ერთგული“ მოსახლეობის - სომხების, ასევე უკრაინის ოკუპირებული ტერიტორიებიდან „არასანდო“ მოსახლეობის დეპორტაციის გამოცდილება.
უნდა გვესმოდეს, რომ ოკუპაციის შენარჩუნებისას, გადასახლების საშინელება შეიძლება განიცადოს როგორც აფხაზების დღევანდელმა, ისე ახალმა თაობებმა. მეტიც, აფხაზურ მიწაზე პრეტენზიებს სხვებიც აცხადებენ. ეს არის, უპირველეს ყოვლისა, სომხური ლობი და სომეხი ნაციონალისტები, რომლებიც ასახლებენ აფხაზეთს თანატომელებით. და მეორეც, კრემლის მმართველები, რომლებსაც აფხაზეთის სანაპიროზე აგარაკები სჭირდებათ.

ორივე მათგანს აფხაზები, რომლებიც „ერთგულების გამო ფეხქვეშ არ ეგებიან“ და „ბედავენ“ პროტესტს, როგორც ხალხი, არ არის საჭირო. ისინი „ზედმეტად უმადური მოსახლეობაა“. ბიჭვინთაში აგარაკის საკითხის წამოწევისას, სეპარატისტმა მარიონეტმა ასლან ბჟანიამ ასევე ოჩამჩირაში გამოსვლისას მიანიშნა, რომ აფხაზებს შეიძლება მოექცნენ, როგორც უმადურებს.

„...აქვს თუ არა აფხაზეთს მხარდაჭერა რუსეთისგან, თუ კი, რა არის ეს? როგორ ასრულებს რუსეთის ფედერაცია მოკავშირეობრივ ვალს აფხაზეთისა და აფხაზეთის წინაშე? შევეცდები აგიხსნათ. კულტურის სახლი, სადაც ახლა ვართ, კარგ მდგომარეობაშია, რუსული ფულით აშენდა. რუსეთმა აფხაზეთის ტერიტორიაზე შემდეგი რამ გააკეთა: ყველა რესტავრირებული და აშენებული სკოლების, სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებების, საავადმყოფოებისა და პოლიკლინიკების 99% არის რუსეთის უსასყიდლო დახმარება. ჩვენი ერთადერთი უნივერსიტეტიც შეკეთდა რუსეთის ფედერაციის ფულით. წყალმომარაგების საკითხები: დღეს ვისაუბრეთ სოფელ მიკუში წყალმიმღების მშენებლობაზე და ქალაქ ოჩამჩირეს წყალი მიეწოდება. ესეც რუსეთის ფედერაციის ფულის წყალობითაა. რესპუბლიკური მაგისტრალის განათება და მშენებლობა და კიდევ ბევრი რამ, რაც გაკეთდა ამ ტერიტორიაზე, გაკეთდა რუსეთიდან ჩვენთან შემოსული ფულის ხარჯზე. მიმაჩნია, რომ ეს არის ჩვენს მიმართ მოკავშირეების დამოკიდებულების ასე აშკარა მანიშნებელი.

უფრო მეტიც, რა ხდება ჩვენს სოციალურ სფეროში? გვეხმარება თუ არა მოკავშირე ამ სფეროში? სოციალური სფერო კი, როგორც გესმით, არის ჯანდაცვა, კულტურა და ა.შ. აფხაზური პენსია, სამწუხაროდ, ორი ათას რუბლს შეადგენს, რუსეთის კი ათი ათას რუბლს აღემატება. აფხაზეთში მცხოვრები აფხაზეთის 35 ათასი მოქალაქე რუსულ პენსიას იღებს. ესეც აფხაზეთისადმი მოკავშირეობრივი მოვალეობის გამოხატულებაა.

ახლა მინდა ვისაუბრო იმაზე, თუ როგორ არის გამოხატული სხვა სფეროებში ჩვენს მიმართ მოკავშირეების დამოკიდებულება. სახელმწიფო მოხელეთა ძირითადი კატეგორიის ხელფასები, შეიარაღებული ძალების დაფინანსების 99%, სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის, შინაგან საქმეთა სამინისტროს, სახელმწიფო თავდაცვის სამსახურის - ეს ყველაფერი რუსეთის ფედერაციის დახმარებაა. ალბათ შენიშნეთ, რომ შარშან და წელს შსს-ს საჭიროებისთვის 120 ერთეულზე მეტი მანქანა მივიღეთ. უბრალოდ გიყვებით, რომ იცოდეთ... ოჩამჩირეში სპორტული დარბაზი ფუნქციონირებს, მუშაობს? მის გარშემო მუდმივი კონფლიქტები გვაქვს. ვისი ფულით აშენდა? საინვესტიციო ფულით.

ძვირფასო მეგობრებო, კარგად გახსოვთ რა მოხდა ჩვენს ქვეყანაში, რამდენი ადამიანი დაიღუპა საქართველოს საზღვარზე 2008 წლამდე, რას სჩადიოდნენ იქ პარტიზანები, როგორ მუშაობდნენ ქართული სპეცსამსახურები, რამდენი ტერორისტული აქტი და დივერსია მოხდა გალის რაიონში. . ომის შემდგომ პერიოდში იქ 400-მდე ჩვენი მოქალაქე დაიღუპა. აღსანიშნავია, რომ მოკავშირეთა მოვალეობის შესრულების ფარგლებში დაიღუპა რუსეთის ასამდე მოქალაქე - სამშვიდობო. ეს ისტორიული ფაქტია და მინდა იცოდეთ ამის შესახებ...“
ზოგადად, მინიშნება ნათელია. აფხაზები "უმადური ხალხია", რომელსაც არ სურს რუსეთის პრეზიდენტს ვლადიმერ პუტინს აჩუქოს მიწა, რომელიც მას მოსწონს, როგორც აგარაკი. მარიონეტი ასლან ბჟანიას მეშვეობით ვლადიმერ პუტინი, ფაქტობრივად, აფხაზების ყურადღებას იმაზე ამახვილებს, რომ მათგან „მადლიერებაა საჭირო“. ჯერჯერობით "ტკბილი ენით". როგორ ხდება ეს „ხისტად“, უკრაინული ბუჩას მაცხოვრებლებს კარგად შეუძლიათ აუხსნან აფხაზებს.

 

Kavkazplus

წაკითხულია : 541