ანალიტიკა

რუსეთის ფედერაციამ დაიწყო საქართველოს „ქება“ იმ იმედით, რომ დაარწმუნებდა ქართველებს „რა კარგი იქნება მათთვის“, თუ აფხაზეთის და სამაჩაბლოს დაკარგვის ფონზე,  „რუსეთთან თანამშრომლობას განავითარებენ“!
26.01.23 19:40

ცოტა ხნის წინ სოჭის საზღვაო ნავსადგურის სს-ის გენერალურმა დირექტორმა იური ვლადიმეროვმა განაცხადა, რომ მოლაპარაკებებს აწარმოებს შავი ზღვის გასწვრივ საქართველოსკენ სამგზავრო მიმოსვლის დაწყებაზე: „ვიმედოვნებთ, რომ  აფხაზეთსა და საქართველოს მიმართულებით [სამგზავრო მიმოსვლა გაიშვება] იქნება. სანამ მოლაპარაკებები მიმდინარეობს. ვაპირებთ [ტრანსპორტის] დავიწყოთ ამ ზაფხულს. ”

 

ვლადიმეროვი აშკარად არ მიიჩნევს აფხაზეთს საქართველოს განუყოფელ ნაწილად. მან ასევე დააკონკრეტა, რომ სოჭიდან საქართველოში ტრანსპორტირება ბათუმში განხორციელდება.

 

„ძალიან დიდი მოთხოვნაა საზღვაო სამგზავრო გადაზიდვის ახალი მარშრუტების გახსნაზე. ვეცდებით ჩვენი ტურისტების მოთხოვნები დავაკმაყოფილოთ, რამდენადაც შესაძლებელია ამ მიმართულებით განვითარება“, - დაამატა ვლადიმიროვმა.

 

საქართველოს საზღვაო ტრანსპორტის სააგენტომ ამ განცხადების საპასუხოდ განაცხადა, რომ რუსული მხარე ქართულ მხარეს არ დაკავშირებია საზღვაო მგზავრების ტრანსპორტირებასთან დაკავშირებით და უცნობია, რა მოლაპარაკებებზეა საუბარი სოჭის პორტის სამმართველოში.

 

  „საქართველოსა და რუსეთის ფედერაციას შორის საზღვაო სამგზავრო კომუნიკაციის დაწყებასთან დაკავშირებით მედიაში გავრცელებულ ინფორმაციასთან მიმართებაში ვაცხადებთ, რომ საქართველოს არ აქვს საზღვაო სამგზავრო კომუნიკაცია რუსეთის საზღვაო პორტებთან. ამასთან, რუსული მხარე ქართულ მხარეს არ დაკავშირებია და  შესაბამისად, არ ვიცით, რა სახის მოლაპარაკებებზეა საუბარი სოჭის პორტის სამმართველოში“, - ნათქვამია სააგენტოს განცხადებაში.

 

ასეთმა განცხადებებმა ტრანსპორტირებასთან დაკავშირებით, რუსეთის ფედერაციასა და საქართველოს შორის საჰაერო მიმოსვლის აღდგენის შესახებ, ბოლო დღეებში, რუსეთიდან უკვდავების წყაროსავით დაიწყო დინება. უფრო მეტიც, საინტერესოა ასეთი გადაზიდვის ძირითადი მიმართულება - აფხაზეთის სიახლოვეს თუ ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით. ბუნებრივია, მისი დეოკუპაციისა და ლტოლვილების დაბრუნების გარეშე. კრემლის პროპაგანდისტები არ იღლებიან იმის მტკიცებით, რომ ქართველები და აფხაზები „ერთად ვერ იცხოვრებენ“.

 

მარტივად, რომ ვთქვათ ქართველებს, ფაქტობრივად აფხაზეთის დავიწყებას სთავაზობენ, უფრო მეტიც, აბსტრაქტული „რუსეთთან თანამშრომლობისა და ტრანზიტის“ სახელით. ისიც აშკარაა, თუ ვის ინტერესებშიც აპირებენ ამ თანამშრომლობისა და ტრანზიტის დამყარებას. სომხური ლობის ინტერესებიდან გამომდინარე.

 

საქართველოს წინააღმდეგ ასეთი „თანამშრომლობის წინადადებებით ზეწოლისთვის“ მწვანე შუქი არავის აუნთია, გარდა რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს ცნობილი ქართველოფობი ხელმძღვანელისა სერგეი ლავროვ-კალანტაროვისა. სწორედ ლავროვ კალანტაროვმა „გააფორმა“ ოკუპაცია და აღიარა აფხაზეთის ე.წ. „დამოუკიდებლობა“,  ცდილობდა ამ ტერიტორიაზე ქართველი მოსახლეობის ეთნიკური წმენდის გამართლებას.

 

2022 წლის 18 იანვარს ლავროვ-კალანტაროვმა საქართველოსთან საჰაერო მიმოსვლის აღდგენისკენ მოუწოდა, რაც ფაქტობრივად, ერთ დროს მეტწილად მისი ინიციატივით შეწყდა. რუსეთის ფედერაციის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ განაცხადა: „ჩვენ მომხრე ვართ, რომ აფხაზეთმა და სამხრეთ ოსეთმა დაამყარონ ურთიერთობა საქართველოსთან. არის დიალოგის მექანიზმები, რომელშიც ჩვენც ვმონაწილეობთ. მიხარია, რომ ქვეყნებს შორის კონტაქტები ვითარდება. რუსი ტურისტებისა და რუსეთის ფედერაციასთან ვაჭრობის წყალობით საქართველოს მშპ 10%-ით გაიზარდა. მე პატივს ვცემ საქართველოს ხელისუფლებას, რომ ისინი არ ცეკვავენ დასავლეთის ჰანგზე და არ შეუერთდნენ სანქციებს. ალბათ პირდაპირი ფრენები უნდა აღდგეს. ამ პატარა ქვეყანას და მის მთავრობას ყოფნის გამბედაობა, გაუძლოს დასავლეთის ზეწოლას და იმოქმედოს საკუთარი ინტერესებიდან გამომდინარე“..

 

იგივე ლავროვ-კალანტაროვმა და „კრემლის მახლობელ ექსპერტებმა“ მოულოდნელად დაიწყეს საქართველოს „ქება“, იმ იმედით, რომ დაარწმუნეს ქართველები „რა კარგი იქნება მათთვის“, თუ აფხაზეთის და სამაჩაბლოს დაკარგვის ფონზე, „რუსეთთან თანამშრომლობას განავითარებენ!“. მაგრამ არ ამბობს იმას, რომ ასეთი  „თანამშრომლობა“ იგივე აფხაზეთსა და საქართველოს დარჩენილ ტერიტორიას სომხეთამდე „ტრანზიტულ დერეფნად“ გადააქცევს და შესაძლოა სუვერენიტეტის დაკარგვამდეც მიგვიყვანოს. უფრო მეტიც, ის ფაქტი, რომ ქართველები საბოლოოდ დაკარგავენ არა მარტო აფხაზეთს, არამედ ზოგადად სახელმწიფოებრიობას, პირდაპირ წერს კრემლთან ახლოს მდებარე ტელეგრამის ნაბატის არხი..

 

ჯერ კიდევ 2022 წლის 27 დეკემბერს ეს ტელეგრამის არხი წერდა ( https://t.me/nabat_rus/1990 ): „საქართველოსთვის რუსეთში დაბრუნება სოხუმთან ერთად ერთ  სახელმწიფოში ცხოვრების ერთადერთი რეალური სცენარია. როგორც არ უნდა ოცნებობდნენ თბილისში სხვა რამეზე და მეტსაც ვიტყვი, საქართველოსთვის ეს ერთადერთი სცენარია, რომ უახლოეს წლებში არ იქნას ჩათრეული ომში. ქართველები უფრო ჭკვიანები და შორსმჭვრეტელები რომ ყოფილიყვნენ, დღეს უკვე რუსეთში შესვლის გზებს მოძებნიდნენ. რთულია, მტკივნეულია, მაგრამ ეს პატარა ქართულ სახელმწიფოს ცხოვრების შანსს აძლევს.“

 

და აი, მასალების საინტერესო არჩევანი იმავე ტელეგრამის არხიდან ლავროვის ბოლო განცხადების შემდეგ საქართველოს შესახებ.

 

2022 წლის 19 იანვარი (https://t.me/nabat_rus/2088): „საქართველოს მიმართ საინტერესო ტენდენცია დაიწყო. ცენტრალურმა ბანკმა ქართული ლარი რუბლით ვაჭრობის ვალუტების სიაში შეიტანა. ლავროვი ფრენების განახლებაზე საუბრობს. ქართულმა მხარემ მას მაშინვე დადებითად უპასუხა. როგორც ჩანს  მას შემდეგ, რაც საქართველოში მთავრობამ პირობითად ნეიტრალური პოზიცია დაიკავა უკრაინისთვის იარაღის მიწოდებასთან დაკავშირებით, თბილისსა და მოსკოვს შორის ურთიერთობამ დადებითი ცვლილება განიცადა.

 

რუსეთისა და საქართველოსთვის ეს ხსნის შესაძლებლობის მნიშვნელოვან ფანჯარას. ქართველებისთვის დღეს რუსეთთან ურთიერთობის დამყარება აშკარად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე რუსეთისთვის საქართველოსთან ურთიერთობის დამყარება. თბილისმა გააცნობიერა, რომ თბილისი ვერ იქნება ნატოს ქოლგის ქვეშ, მათ არ სურთ უკრაინის შეცდომების გამეორება, რაც ნიშნავს, რომ აუცილებელია მოსკოვთან ურთიერთობების დამყარება და უკეთესი, სანამ ის დაამარცხებს უკრაინას და ნატოს.

 

ქედს ვიხრი თბილისის წინაშე, ანალიზი მართებულად გაკეთდა , დასკვნები სწორია. სხვათა შორის, აფხაზეთმა უნდა იფიქროს რუსეთთან შეერთებაზე, ვიდრე ამას საქართველო გააკეთებს“.

 

ანუ, ეს მითითებაა „ჯიუტი“ აფხაზებისთვის, რომლებსაც ანექსია არ სურთ და არ ჩქარობენ პუტინისთვის ბიჭვინთის გადაცემას - იჩქარეთ, თორემ „ქართველებთან ერთად დაგიპყრობთ“.

 

მეორე დღეს, 2022 წლის 20 იანვარს, ვითომ „ქებით“ საქართველოს მიმართ, ნაბატის ტელეგრამის არხი წერს: (https://t.me/nabat_rus/2104 ):

 

„საინტერესო ცნობები მოდის რუსეთ-საქართველოს საზღვრიდან. საქართველოს სასაზღვრო სამსახური თავის ტერიტორიაზე ანტირუსულ რიტორიკაში გამოჩენილ პირებს უარს ეუბნება. ცოტა ადრე საქართველომ „ზემო ლარსის პატრიოტებს“ ქვეყანაში ყოფნის ვადა 360 დღით შეუზღუდა, რის შემდეგაც ამ კონტიგენტმა ტერიტორია უნდა დატოვოს. როგორც თბილისში აცხადებენ, ამ ადამიანებისთვის უკან შესვლა შესაძლოა პრობლემური იყოს. ცალკე მინდა აღვნიშნო, რომ ეს გადაწყვეტილება მოსკოვს არ დაუწესებია. უნდა აღინიშნოს, რომ ეს გადაწყვეტილება რუსეთს არ უკავშირდება. ეს არის საქართველოს საინიციატივო გადაწყვეტილება, რომელიც აშკარად მიზნად ისახავს რუსეთთან ურთიერთობების ნორმალიზებაზე მოლაპარაკებების დაწყების დაჩქარებას.  ამ მოლაპარაკებების ერთ-ერთი პუნქტი იქნება აფხაზეთი. ქართველები ამ საკითხს გვერდს ვერ აუვლიან. მე არაერთხელ მითქვამს, რომ აფხაზეთის ყველა პრობლემა წყდება რუსეთის ფედერაციაში რესპუბლიკად შეერთებით. არსებობს რუსეთ-ბელარუსის საკავშირო სახელმწიფოში გაწევრიანების კიდევ ერთი ვარიანტი, მაგრამ მეჩვენება, რომ ეს ვარიანტი არ მისცემს აფხაზეთს საუკუნეების მანძილზე სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის დაცვის გარანტიებს, განსხვავებით პირველი ვარიანტისგან. აღვნიშნავ, რომ სოხუმს, პროცესების ტემპით თუ ვიმსჯელებთ, გადაწყვეტილების მისაღებად მაქსიმუმ ერთი წელი აქვს“.

 

ზოგადად, ყველაფერი ნათელია. კრემლს ახალ იმპერიაში არა მარტო აფხაზეთის, არამედ მთელი საქართველოს შეყვანა სურს. ქართველებს აცდუნებენ იმით, რომ ამგვარად, ისინი თითქოს „აფხაზების გვერდიდგვერდ აღმოჩნდებიან ერთსა და იმავე სახელმწიფოში“, თავად აფხაზებს კი აჩქარებენ დათანხმდნენ ანექსიას. ანუ, ეს არის ერთგვარი „ხალხთა გაბითურება“, რომლებიც თავის დროზე ხელოვნურად გადაჰკიდეს ერთმანეთს. ხოლო ამავე „ნაბათის“ 2022 წლის 22 იანვრით დათარიღებული მასალებიდან (https://t.me/nabat_rus/2113) ირკვევა, ვისი ინტერესებიდან გამომდინარე ხდება ეს „გაბითურება“: „დღევანდელ სომხეთში ყარაბაღის დათმობის მცდელობა ნებისმიერი პოლიტიკოსის კარიერას დაასამარებს. სცადეთ სომხეთის ნებისმიერ კუთხეში თქვათ, რომ ყარაბაღი „აზერბაიჯანის განუყოფელი ნაწილია“ და არც ერთ გროშს არ მოგცემთ ცხოვრებაში.

 

სომხები უკიდურესად შორს არიან ყარაბაღის ბაქოს კონტროლის ქვეშ გადაცემაზე თანხმობისგან. შეიძლება შეიქმნას საინფორმაციო ტალღა, დაიხატოს ილუზია, იყიდოთ რამდენიმე ათასი ადამიანი საჭირო ლოზუნგებით, მაგრამ სად წაიღებთ მთელ ქვეყანაში მოფრიალე დროშებს ყარაბაღის დაღუპული დამცველების საფლავებიდან, რომლებიც ყველა სოფელშია და აეროპორტის მხრიდან ერევნის შესასვლელთან?

 

ერევნის ყველა პრობლემას ერთბაშად გადაჭრიდა ერევნის, მოსკოვისა და მინსკის სამოკავშირეო შეთანხმება საკავშირო სახელმწიფოში შესვლის შესახებ. უფრო მეტიც - რუსეთის შემადგენლობაში. მაგრამ დღეს სომხეთში არ არსებობს ისეთი პოლიტიკური ძალა, რომელიც მზად არის ამ სფეროში ითამაშოს. მიუხედავად იმისა, რომ მოსახლეობაში მოვლენების ასეთი განვითარების მოთხოვნა ძალიან დიდია.“

 

ანუ, ფაქტობრივად საუბარია სომხეთამდე „დერეფნის“ გარღვევაზე, აზერბაიჯანულ ყარაბაღთან ერთად „საკავშირო სახელმწიფოში“ ჩართვით. მაგრამ საქართველოს ოკუპაციის გარეშე ეს არარეალურია.  ამიტომ, იგივე კრემლის მახლობლად სომეხი "სტრატეგები" გეგმავენ საქართველოს მსგავს ოკუპაციას და ანექსიას, რათა გამორიცხონ ქართველი ლტოლვილების აფხაზეთში დაბრუნება. ისინი ცდილობენ ქართველების ოკუპაციაში „ჩათრევას“ არა აფხაზეთში დაბრუნებით, არამედ რაიმე სახის „კონფედერაციით“ ამ პირველყოფილი ქართული ტერიტორიით. ამას მოწმობს, მაგალითად, დამირ კაცუბას სტატია „საქართველო-აფხაზეთი: მარადიული მტრობა თუ მშვიდობა?“, რომელიც 24 იანვარს გამოჩნდა და გამოქვეყნდა ABKHAZIA-CENTER-ის ვებგვერდზე. ( https://telegra.ph/Gruziya-Abhaziya-vechnaya-vrazhda-ili-mir-01-24 ): „...გამოსავალი შეიძლება იყოს რეგიონული ინტეგრაცია, კერძოდ, აფხაზური და ქართული სუბიექტების კონფედერაცია. ასეთი შეთანხმების შემუშავება უკვე განხორციელდა ადრე. თბილისში და სოხუმშიც ესმით, რომ აფხაზეთის დაბრუნება საქართველოში შეუძლებელია: ბოლო 30 წლის განმავლობაში გაიზარდა თაობა, რომელსაც არ აქვს ერთობლივი ცხოვრების გამოცდილება.

 

ორ თანაბარ (დამოუკიდებელ) სუბიექტს (ამ შემთხვევაში, აფხაზეთს და საქართველოს) შეეძლება დაამყაროს ორმხრივი დიპლომატიური და საკონსულო ურთიერთობა უცხო სახელმწიფოებთან, ჰქონდეთ წარმომადგენლობა ისეთ საერთაშორისო ორგანიზაციებში, როგორებიცაა გაერო, ეუთო, ევროპის საბჭო. ამ შემთხვევაში შეერთებულ შტატებს, ევროკავშირს და რუსეთს შეუძლიათ იმოქმედონ, როგორც შუამავლებმა და გარანტებმა მომავალი გაერთიანების კონსტიტუციური სტრუქტურისთვის.

 

ახალი შეთანხმება ფართო შესაძლებლობებს მოგვცემს. საუბარია მთელი რეგიონის სარკინიგზო კომუნიკაციის რეანიმაციაზე, სამომავლოდ კი აფხაზეთის ტერიტორიაზე ევროპასა და სამხრეთ კავკასიას შორის თავისუფალი სავაჭრო ზონის შექმნაზე...

 

რაც შეეხება თბილისს, კონფედერაციის მთელ ტერიტორიაზე მოქალაქეთა თავისუფალი გადაადგილება დაადასტურებს ქართული ოცნების მმართველი საგარეო პოლიტიკის წარმატებას და მნიშვნელოვნად შეასუსტებს ქართულ ოპოზიციას“.

 

ეს იმას ნიშნავს, რომ ქართველ ლტოლვილებს კიდევ ერთხელ მოუწევთ ტანჯვის გავლა - აფხაზეთში ჩასვლა  და საკუთარი ბინებითა და სახლებით შორიდან ტკბობა და ამ სახლებში ახალი მეპატრონეების, როგორც წესი, "უძველესი ეროვნების" წარმომადგენელთა ცხოვრების ხილვა. მოროდიორების მიერ მათთვის წართმეულ საკუთრებასთან ახლოს არ მიუშვებენ, მით უმეტეს უფლებას არ მისცემენ მათზე პრეტენზია განაცხადონ - ამაზე უფს იზრუნებს.

 

მზადდება ასეთი აგრესია საქართველოს წინააღმდეგ, ასევე აფხაზეთის გავლით ტრანზიტი და რომ ეს „ეკონომიკური თანამშრომლობა“ დეოკუპაციის გარეშე მხოლოდ „სატყუარაა“ და ამაზე პირდაპირ მოწმობს General SVR- ის მიერ 23 იანვარს ტელეგრამ არხზე გამოქვეყნებული ინფორმაცია. (https://t.me/generalsvr/1374 ):

 

„...პუტინმა თქვა, რომ აუცილებელია მეზობელ ქვეყანასთან მიმართებაში სწრაფი ეფექტური „სპეციალური ოპერაციის“ იდეის განხორციელება, სადაც გამარჯვება პრაქტიკულად „გარანტირებული იქნება“. ასეთ ქვეყნად პრეზიდენტი საქართველოს მიიჩნევს. პუტინი დარწმუნებულია, რომ თუ შეთანხმება მიღწეული იქნება საქართველოს დღევანდელი ხელმძღვანელობის ნაწილთან, შესაძლებელია კონფლიქტის პროვოცირება მომგებიანი სცენარის განხორციელებით და ამავდროულად, დაეხმაროს საქართველოს პრორუსული ხელმძღვანელობის იმ ნაწილს. ძალაუფლებაში „არასასურველი ელემენტების“ განთავისუფლება. პარალელურად, რუსეთის პრეზიდენტი „სომხური საკითხის“ გადაწყვეტას აპირებს, თუმცა არ დაუკონკრეტებია თუ რა გზით. სპეცოპერაციის მზა სცენარები პრეზიდენტთან იყო გასული წლის შემოდგომიდან, ახლა კი გასცა ბრძანება დღევანდელ რეალობასთან მორგება და 1 თებერვლამდე მისთვის წარდგენა...“.

 

აშკარაა, რომ რუსეთის სხვადასხვა ჩინოვნიკების საქართველოსადმი მკვეთრად გამოხატული „სიყვარული“ „ერთი ცენტრის ბრძანებით“ გაჩნდა, არც ისე მოულოდნელად და არც თუ ისე შემთხვევით. ამ „სიყვარულის“ ფასი საქართველოს მიერ სახელმწიფოებრიობის და თავისუფლების დაკარგვაა!

 

 

 

გიორგი მაზნიაშვილი

წაკითხულია : 433