ანალიტიკა

სოხუმისა და ცხინვალის სეპარატისტები აქეთ-იქეთ აწყდებიან და სასოწარკვეთილნი ცდილობენ "სანამ გვიანი არ არის, თავი დააღწიონ რუსეთის მარწუხებს"!
03.03.23 11:20

სოხუმელი და ცხინვალელი სეპარატისტების თანამოაზრე სომეხი ნაციონალისტების „წინასწარ დაგეგმილი“ ღალატის მზაკვრული, მაგრამ თავისებურად ელეგანტური თამაში რუსეთის მიმართ მოდუნების საშუალებას არ იძლევა. დიახ, რასაკვირველია რუსეთის ღალატით სომეხი ნაციონალისტები გარანტირებულად დაკარგავენ ყოველგვარ იმედებს “არცახის” “მიაცუმზე”. მაგრამ მაინც ინარჩუნებენ სახელმწიფოებრიობას და იმედოვნებენ, რომ რაღაცას მაინც „მიიღებენ“ რუსეთის ფედერაციის ნარჩენების ძარცვისა და „დერიბანისგან“.

 

რაც მთავარია, სომეხმა ნაციონალისტებმა „უკან დახევის მარშრუტები“ და „ალტერნატიული აეროდრომები“ უკვე დიდი ხანია  მოიწყვეს, მათ ახალი მფლობელებისა და პატრონების - საფრანგეთისა და ირანის იმედი აქვთ. მათგან ყველაზე ეშმაკნი გადავლენ კალიფორნიასა და მარსელში და უკვე იქ „გულდათუთქული“ ამერიკელებისა და ფრანგების სტუმართმოყვარეობით დატკბებიან, როგორც „არცახიდან ლტოლვილები“.

 

მაგრამ გაუგებარია, სად უნდა წავიდნენ ოსი და აფხაზი სეპარატისტები. განსაკუთრებით უკანასკნელნი, თუნდაც არავინ დევნიდეს მშობლიური მიწიდან. სოხუმსა და გაგრაში ნაალაფევი სახლები და ბინები უნდა დატოვონ და დაუბრუნონ მათ კანონიერ მფლობელებს, ხოლო მათი საცხოვრებელი გაუკაცურებულ აფხაზურ სოფლებში ხშირად მიტოვებულა. ნორმალური ცხოვრებისთვის აუცილებელი არავითარი საშუალება და რაც მთავარია, შრომისმოყვარეობა არ არსებობს და არც არის მოსალოდნელი, რომ იარსებოს  და რუსული სუბსიდიები და ნასუფრალი, რომლებზეც ისინი მთელი ამ წლების განმავლობაში ცხოვრებას მიეჩვივნენ, აუცილებლად შეჩერდება.

 

უფროს თაობას დაავიწყდა, როგორ იშოვოს საარსებო წყარო თავისი შრომით და გონებით. ძარცვითა და პარაზიტიზმით გახრწნილ აფხაზთა მშბლებს კი არასოდეს უსწავლებიათ აფხაზთა ახალგაზრდა თაობისათვის პატიოსანი შრომით ფულის შოვნა.

 

აფხაზებისა და ოსებისთვის რუსეთში წასვლა გამოსავალი არ არის. რუსეთი, ყველა ნიშნით, სიღარიბეში და შესაძლოა, არეულობაშია ჩაფლული. თავად რუსებსაც მალე არ ექნებათ საკმარისი სამუშაო და მათ მოუწევთ სამუშაოსთვის და პურის ნატეხისთვის კონკურენცია გაუწიონ არა მხოლოდ რუსებს, არამედ ბევრად უფრო შრომისმოყვარე და ცხოვრებისათვის მორგებულ უზბეკებსა და ტაჯიკებს.

 

ფაქტობრივად, სეპარატისტებმა აღზარდეს ერთი დაკარგული თაობა. გარდა იმისა, რომ სეპარატისტული იდეოლოგიით გახრწნეს, ქართველი ძმების სიძულვილითაც აღზარდეს. მათ ჩამოართვეს მომავალი, შეუქმნეს ილუზია, რომ სეპარატისტული პარაზიტიზმი სამუდამოდ გაგრძელდება. ისინი პასუხისმგებელნი არიან იმ დემოგრაფიულ კატასტროფაზე, რომელიც დაატყდა თავს ოსებსაც და აფხაზებსაც. ეს ხომ დღეს ერთადერთი უპირობოდ მომაკვდავი კავკასიელი ერებია.

 

სეპარატისტებმა ხელი შეუწყეს ახალგაზრდების დაინფიცირებას კრიმინალით, ნარკომანიით, რაც ანადგურებს აფხაზ და ოს ახალგაზრდობას. სეპარატისტული ხელისუფლების დაბნეულობისა და რუსეთიდან „კვების“ შემცირების პირობებში, გახშირდა სისხლიანი დაპირისპირებები ადგილობრივ კრიმინალისტებს შორის. ასე მაგალითად, ცხინვალში 2023 წლის 28 თებერვალს დღისით მოკლეს ახალგაზრდა მამაკაცი, რომელიც ოჯახთან ერთად თავის მანქანაში იმყოფებოდა. სროლის შედეგად მცირეწლოვანმა ბავშვმა ორი ჭრილობა მიიღო.

 

მსგავსი ეპიზოდები მკვლელობებითა და სროლით სეპარატისტულ ტერიტორიებზე სულ უფრო ხშირად ხდება.  თუ რუსეთი, რომელიც „უკრაინის ფრონტზე“ დამარცხებით არის დათრგუნული, შეწყვეტს სეპარატისტულ ტერიტორიებთან ურთიერთობას, მაშინაც კი, თუ საქართველო, რომელსაც არ სურს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხის სამხედრო გადაწყვეტა, არ დააჩქარებს აფხაზეთის და სამაჩაბლოს რეინტეგრაციას, აქ შეიძლება არეულობა დაიწყოს.

 

რაც მთავარია, სეპარატისტებმა ნამდვილად არ იციან რა გააკეთონ რუსეთის დამარცხების შემთხვევაში. უფრო მეტიც, როგორც მარიონეტული ხელისუფლება, ასევე ძალაუფლების საკვებურს მოშორებული „ოპოზიცია“. ყველა მათი სასოწარკვეთილი მცდელობა, მიემართათ დასავლეთისთვის და იქ ეძიათ „კონტაქტები“ და „აღიარება“, მარცხით დასრულდა. დასავლეთში მათ თბილისისკენ „ამისამართებენ“  და ეუბნებიან: „თქვენ საქართველოს ნაწილი ხართ, თქვენ თვითონ უნდა აწარმოოთ მოლაპარაკება საქართველოს ხელისუფლებასთან თქვენს მომავალზე“.

 

სომეხი ნაციონალისტებისა და მათი დიასპორის ჩართვის მცდელობა მათ გადარჩენაში, სავარაუდოდ, თავიდანვე წარუმატებელი აღმოჩნდა. სომეხმა საქმოსნებმა ისინი უბრალოდ „გადააგდეს“ და აგრძნობინეს, რომ „მრავალტანჯული ხალხის“ გარდა არავის დახმარებას არ აპირებენ. თუნდაც ყოფილი "მეორე ხმები" და „თანამგზავრები“.

 

აფხაზი და ოსი სეპარატისტები ვერ მოიპოვებენ დასავლეთის კეთილგანწყობას, თუნდაც მათი ბოლოდროინდელი „სერბი ძმების“ ღალატის ფასად, „კოსოვოს დამოუკიდებლობის“ თვალთმაქცური აღტაცებით, იმ სურვილით, რომ დაამტკიცონ, რომ კოსოვო „იგივე აფხაზეთი და „სამხრეთ ოსეთია“. დასავლეთი თავშეკავებულ „მადლობას“ ამბობს, მაგრამ კატეგორიულად უარს ამბობს კოსოვოს პრეცედენტის დაკავშირებაზე საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებთან.

 

  სამომავლოდ რაღაცის მოპოვებას სასოწარკვეთილნი ცდილობდნენ, აფხაზი და ოსი ნაციონალისტები და სეპარატისტები იწყებენ თავიანთთვის ბოლო დრომდე სრულიად უჩვეულო სფეროს - რუსოფობიის შესწავლას. იგივე სომეხი ნაციონალისტების მაგალითზე, რომლებსაც დღეს თუ მოუსმენთ, უკვე „რუსული ოკუპაციის“ და რუსული იმპერიალიზმის მსხვერპლნი გახდნენ.

 

და თუ აფხაზები სამართლიანად იხსენებენ გენოციდს, რომელიც რუსეთის იმპერიამ მოაწყო თავიანთი ხალხის წინააღმდეგ მე-19 საუკუნეში (მთავარი კითხვაა, რატომ არ ახსოვდათ ეს აქამდე?), მაშინ ოს სეპარატისტებთან, რომლებსაც ბოლო დრომდე ჰქონდათ „დიადი რუსეთის კულტი", საქმე უფრო რთულადაა. მაგრამ ისინი არ იკარგებიან და იმავე გზას მიჰყვებიან ისტორიული წყენისა და „რუსეთის ღალატის“ მტკიცებულებების ძიებაში. ამბობენ, რომ ყველაფერში რუსეთია დამნაშავე, მან სამხრეთ ოსეთი "დაიპყრო" და საქართველოს "დაუმორჩილა". ახლა კი, როგორც ამბობენ, რუსეთი აფხაზებთან და ოსებთან მიმართებაში იქცევა „მზაკვრულად და ეშმაკურად“, მზადაა ნებისმიერ მომენტში გადასცეს ისინი საქართველოს.

 

ამასობაში, ბოლო დრომდე აფხაზ და ოს სეპარატისტებს, სიტყვებით „ქართული აგრესიის შიშით“, ფაქტობრივად, ზეციდან გამოსული მანანავით ელოდნენ ახალ გამწვავებას სამხრეთ კავკასიაში და „მეორე ფრონტის“ გახსნას. მაგრამ საქართველო არ ახდენს პროვოცირებას და არ ერევა რუსეთის ფედერაციასთან სუიციდურ ომში. კარგად იცის, რომ უკრაინის ფრონტზე დაქანცულ რუს ჯარსაც კი აქვს საკმარისი ძალა, რომ საქართველო ნანგრევებად აქციოს. ახლა კი სეპარატისტებში პოპულარული ხდება კიდევ ერთი, ფაქტობრივად, ანტირუსული თეზისი, რომ რუსეთის ფედერაციამ „გაბედა“ საქართველოსთან ურთიერთობის გაუმჯობესება ზურგს უკან.

 

აი, მაგალითად, პოსტი ოსური ნაციონალისტური ტელეგრამის ერთ-ერთი არხიდან Sid[æ]mon.

 

„ხალხს ნამდვილად არ ესმის, რომ დღეს მოსკოვსა და თბილისს საუკეთესო ურთიერთობა აქვთ 2004 წლის 6 მაისის შემდეგ, როდესაც პუტინმა სააკაშვილს ლამაზი საჩუქარი მოუწყო - მან ბრძანა აჭარის ლიდერი აბაშიძის რუსეთში წაყვანა. ამ ნაბიჯმა სამხრეთ ოსეთში ომი გარდაუვალი გახადა.

 

25 დღის შემდეგ საქართველომ სპეცრაზმი (https://www.kommersant.ru/doc/479204) გატეხილი აჭარიდან სამხრეთ ოსეთში გადაიყვანა, რითაც კონფლიქტი „გაყინა“.

 

ორი თვის შემდეგ, 2004 წლის 7-8 აგვისტოს ღამეს, ცხინვალის მოსახლეობა ნაღმმტყორცნების ხმამ გააღვიძა. მომდევნო რამდენიმე დღის განმავლობაში ქართული ჯარები ცდილობდნენ სამხრეთ ოსეთის დედაქალაქში შეჭრას. საბედნიეროდ, უშედეგოდ.

 

2004 წლის ხანმოკლე ომი ოსურ პოლიტიკურ ელიტას საბოლოოდ უნდა ესმოდეს, რომ 2022 წლის 23 თებერვალს დაბრუნება აღარ იქნება. მსოფლიო ისეთი აღარ იქნება და ჯერ კიდევ გუშინ იყო საჭირო იმაზე დაფიქრება, თუ რა ადგილს დაიკავებდა ოსი ხალხი ახალ რეალობაში“.

 

იგივე Sid[æ]mon ერთ-ერთ პოსტში იძულებულია აღიაროს:

 

„ქართული პოლიტიკური ელიტა კავკასიაში ჰგავს დიდოსტატს, რომელიც ჭადრაკს ბაღის ბავშვებს ეთამაშება. დიდი ხალხი, დიდი კულტურა. აღფრთოვანებას ვერ ვწყვეტ!"

 

დიახ, სეპარატისტებს უკვე აქვთ „ისტორიული ხედვა“. მაგრამ ოსი და აფხაზი სეპარატისტები 30 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში, სამწუხაროდ, ემორჩილებოდნენ არა ქართველ ძმებს, არამედ "უძველესი ხალხის" წარმომადგენლებს - სომეხ ნაციონალისტებს. მათ ეჩვენებოდათ, რომ სწორედ სომხები იყვნენ „დიდოსტატები“, რომლებსაც ჰქონდათ „კაპიტალი, დიასპორა და მხარდაჭერა მთელ მსოფლიოში“. როგორ მოახერხეს ამ „დიდოსტატებმა“ მთელი რიგი ღალატების გზით თავიანთი ხალხის 1915 წლის კატასტროფამდე მიყვანა და სხვა გეოპოლიტიკური წარუმატებლობები, მაშინ რატომღაც ოს და აფხაზ ნაციონალისტებს არ უკითხავთ. „უძველესი დიდოსტატების“ მაგალითს მიჰყვნენ და მათთან ერთად „თამაშობდნენ“, თითქმის მთლიანად დაკარგეს თავიანთი ხალხების მომავალი.

 

ოსებისა და აფხაზების გადარჩენა მხოლოდ თანამოქალაქეებთან დაუყოვნებლივი შერიგებით და ერთიან საქართველოში რეინტეგრაციით შეიძლება. მაგრამ იმ ოსებსა და აფხაზებს, რომლებიც ფიქრობენ თავიანთი ხალხის მომავალზე, ახლა უნდა იმუშაონ ამ მიმართულებით, ძვირფასი დროის დაკარგვის გარეშე, „ცბიერი“ კომბინაცია გაითამაშონ  რუსეთის ღალატისა და ამისთვის ახალი მფლობელებისგან „კეთილგანწყობისა და აღიარების მიღებისა". ქართველ ხალხთან რეალური შერიგების გარეშე, სეპარატისტებს ემუქრებათ კატასტროფა, რომელსაც თავიანთ ხალხს გადააყოლებენ.

 

 

ალექსანდრე ზაქარიაძე

წაკითხულია : 460