ანალიტიკა

„არცახელ“ სეპარატისტთა დღეები დათვლილია... „ჩაეჭიდნენ“ ქართულ აფხაზეთს?
13.06.23 12:20

უკვე დარწმუნებით შეიძლება ითქვას, რომ „არცახის“ სეპარატისტული პროექტი ნელ-ნელა „ჩაირეცხება“ და კრემლს ესმის მისი აბსოლუტური უიმედობა. უფრო მეტიც, რუსი აგრესორების „უკრაინის ფრონტზე“ კრიტიკული ვითარების პირობებში სამხრეთ კავკასიაში ერთი საბრძოლო მზადყოფნის დანაყოფის „მშვიდობისმყოფელად“ შენახვა მიუწვდომელ ფუფუნებად იქცევა. უკრაინის სამხედრო დაზვერვის ხელმძღვანელის კირილ ბუდანოვის განცხადებით, რუსეთის ფედერაცია ასუსტებს თავის სამხედრო კონტიგენტს ყარაბაღში და სამხედრო პერსონალი უკრაინაში „გადაჰყავს“. ყველაფერი იქამდე მიდის, რომ რუსეთის სამშვიდობო კონტინგენტმა შესაძლოა აზერბაიჯანული ყარაბაღი 2024 წლის ნოემბერზე გაცილებით ადრე დატოვოს.

 

სომხეთის ექსპრემიერმა 1993-1996 წლებში გრანტ ბაგრატიანმა ასევე განაცხადა, რომ რუსული სამხედრო კონტინგენტი მალე დატოვებს ყარაბაღს. მისი თქმით, ეს აზერბაიჯანსა და სომხეთს შორის სამშვიდობო ხელშეკრულების ხელმოწერისთანავე მოხდება, რადგან ამის შემდეგ მისი იქ ყოფნა უსარგებლო გახდება. ბუნებრივია, ყარაბაღიდან რუსული სამშვიდობო კონტინგენტის გაყვანისთანავე, იქ გათხრილი სეპარატისტული ლიდერები ბოლო რუსი სამშვიდობოების უკან გაიქცევიან. თუ, რა თქმა უნდა, ისინი „აღიარებით“ არ მიმართავენ აზერბაიჯანის ხელისუფლებას კაცობრიობის წინააღმდეგ ჩადენილი დანაშაულისთვის ამნისტიის ან სასჯელის შემსუბუქების მოლოდინით. სეპარატისტული ხელისუფლების ნებაყოფლობით დაშლის, უკანონო ბანდიტური ფორმირებების და იარაღის ჩაბარების შემთხვევაში, აზერბაიჯანის პრეზიდენტი ილჰამ ალიევი უკვე დაჰპირდა ასეთ შესაძლებლობას. წინააღმდეგ შემთხვევაში, სეპარატისტები უბრალოდ განადგურდებიან, როგორც ტერორისტები.

 

შედეგად, დღეს ხანკენდის სეპარატისტებს აქვთ „ჩუმი პანიკა“ და ეს კარგად აღწერა სომეხმა პოლიტოლოგმა იშხან ვერდიანმა, რომელიც კარგად იცნობს სეპარატისტულ ბუნაგში არსებულ ვითარებას: „საინტერესო დაკვირვებაა: ილჰამ ალიევის ცნობილი სიტყვების შემდეგ ყარაბაღის მმართველ ელიტაზე, სწორედ ეს ელიტა დადუმდა საეჭვოდ. აღარ ისმის გმირული შეძახილები არც არაიიკ ჰარუტიუნიანისგან, არც სამველ ბაბაიანისგან და არც სხვა მაღალი თანამდებობის პირებისგან. ხალხი უბრალოდ დუმს.

 

მხოლოდ რუბენ ვარდანიანი არ დუმს თავისი „ბოლომდე დავდგებით“, მაგრამ აქაც არის გარკვეული ნიუანსები. ჯერ ერთი, ის არანაირად არ აკონკრეტებს ამ „დასრულებას“. იქნებ ის გულისხმობს აზერბაიჯანისთვის ხელისუფლების გადაცემის დასრულებას? ეს არავის დაუკონკრეტებია. მეორეც, რუბენს კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, არ ჩაუდენია განსაკუთრებით მძიმე დანაშაული აზერბაიჯანის წინააღმდეგ და, ფაქტობრივად, არც ეხება ამნისტია. ანუ ადამიანს აქვს გარკვეული მანევრირების სივრცე, ამიტომ მანევრირებას ახდენს კიდეც. და მესამე, მას ნამდვილად ჰყავს ზედმეტად გავლენიანი ნაცნობები, რომლებსაც, ამ შემთხვევაში, შეუძლიათ უზრუნველყონ მისი სტრატეგიული უკან დახევა. ფაქტობრივად, დღეს ვარდანიანი ერთადერთი ადამიანია ყარაბაღში, რომელსაც შეუძლია მეტ-ნაკლებად უსაფრთხოდ გააგრძელოს სეპარატიზაცია.

 

მაგრამ ყველა დანარჩენი დუმს. როგორც ჩანს, ყარაბაღის მთელმა ელიტამ აზერბაიჯანის პრეზიდენტის სიტყვები თავში ჩაიჭედა. სომხეთიდან შეიძლება ალიევის სიტყვები უმნიშვნელო ჩანდეს, მაგრამ მათ, ვისაც ეს სიტყვები მიემართება, მშვენივრად ესმით მათი მთელი სერიოზულობა და, შესაბამისად, კარგად ესმით მათ მიმართ არსებული საფრთხე.

 

პრინციპში, ეჭვგარეშეა, რომ იქ იდეოლოგიური პატრიოტები კი არ იკრიბებოდნენ, არამედ ბუნებრივი თავმოყვარეები, რომლებიც საკუთარი პიროვნებისთვის ოდნავი საფრთხის შემთხვევაშიც კი გაურბოდნენ დაუფიქრებლად. სხვებისთვის გაწეული  სასიკვდილო აგიტაცია ხომ არ ნიშნავს საკუთარი თავის გაწირვას, არა? აი აქ კი მუხლები აუკანკალდათ. აი ამიტომაც დადუმდნენ. ასე დათმეს ძლევამოსილმა პატრიოტებმა „არცახი“". პოსტის დასასრული.

 

სომხეთში „არცახელ“ სეპარატისტებს არავინ ელოდება. ნიკოლ ფაშინიანს არ სჭირდება „ყარაბაღის კლანის“ წარმომადგენლები, რომლებიც ერევანში ძალაუფლებაზე აცხადებენ პრეტენზიას. აზერბაიჯანის ციხიდან გაქცევის შემდეგაც კი, ისინი შეიძლება სწრაფად მოხვდნენ სომხურ ციხეში. სეპარატისტების აღმაშფოთებელი კორუფცია საშუალებას იძლევა თითქმის ყველა მათგანი მიეცეს პასუხისგებაში და სომხური კანონების მიხედვით გასამართლდეს.

 

სეპარატისტებისთვის რუსეთი რჩება. მაგრამ ისევ და ისევ, ომის, სანქციების და მოსახლეობის გაღატაკების პირობებში, რუსეთის ფედერაციაში საკმაოდ ახლო „ძალაუფლებისთვის ბრძოლის“ პირობებში მათ განსაკუთრებით არავინ გამოკვებავს და არ მისცემენ საშუალებას რუსეთის ტერიტორიებზე „დასახლდნენ“.

 

და აი, ბოლო იმედი "არცახელი" სეპარატისტებისთვის არის რუსეთის ფედერაციის მიერ ოკუპირებული კიდევ ერთი სეპარატისტული ტერიტორია - ქართული აფხაზეთი. პრინციპში, სომეხი "არცახელი" სეპარატისტები აფხაზი თანამემამულეების დახმარებით უკვე აქ აწარმოებენ მიწისა და უძრავი ქონების ჩრდილოვან "შესყიდვას", თანდათან გადაჰყავთ ოჯახები.

 

ყველაფერი იქამდე მიგვიყვანს, რომ აზერბაიჯანული მიწიდან „მოწყვეტილი“ პარაზიტები-სისხლისმჭამელების მსგავსად, „არცახელ“ სეპარატისტებს მოუნდებათ „ახალი მსხვერპლისთვის“ კბილის ჩავლება. ახალ უცხო მიწაზე - რუსეთის მიერ ოკუპირებულ ქართულ აფხაზეთში.

 

ცხადია, კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას აფხაზეთის სეპარატისტული პროექტიც. მისი ბედი პირდაპირ არის დამოკიდებული როგორც „არცახის“ სეპარატიზმის საბოლოო ლიკვიდაციის სიჩქარეზე, ისე რუსეთის უნარზე, განაგრძოს აგრესია მეზობელი სახელმწიფოების წინააღმდეგ და მათი ტერიტორიების ოკუპაცია. და ეს უკანასკნელი პირდაპირ დამოკიდებულია უკრაინის მიმდინარე ომის შედეგზე.

 

ამრიგად, სეპარატისტული რესურსი „აფხაზეთის ცენტრიც“ კი იძულებული გახდა ეღიარებინა, რომ უკრაინაში ომი „ადრე თუ გვიან დასრულდება ორი შესაძლო ვარიანტიდან ერთ-ერთით:

 

- რუსეთი მოიგებს ომს და საბოლოოდ ჩამოყალიბდება როგორც რუსეთ-საბჭოთა იმპერია, სადაც აფხაზეთის "დამოუკიდებლობა" დიდად არ განსხვავდება ჩრდილოეთ კავკასიის რესპუბლიკების - რუსეთის ფედერაციის სუბიექტების სუვერენიტეტისაგან;

 

- რუსეთი დამარცხდება, ნიკარაგუელი, ვენესუელელი და სირიელი პარტნიორები ერთიანად "ჩაუშვებენ" აფხაზეთს და შემდეგ „რესპუბლიკას“, რომელსაც არც საკუთარი ეკონომიკა აქვს და არც პოლიტიკური მხარდაჭერა, მოუწევს საქართველოსთან მოლაპარაკება და თავის ორბიტაზე დაბრუნება.

 

გასაგებია, რომ ყველა სეპარატისტს, მათ შორის აფხაზსაც, პირველი ვარიანტის იმედი აქვს. მისთვის შანსები, ძალთა ამჟამინდელი ბალანსიდან და იმ ფაქტზე, რომ მთელი დასავლური სამყარო უკრაინას ეხმარება, მწირია. მაგრამ იმ შემთხვევაშიც კი, თუ რაიმე სასწაულით, რუსეთის ფედერაციამ მოახერხა ომის მოგება ან მისი "ფრემდე" მიყვანა, მაშინ ტელეგრამის არხის "აფხაზეთის ცენტრის" პროგნოზი, რომ აფხაზეთი ამ შემთხვევაში არ განსხვავდება ჩრდილოეთ კავკასიის "რესპუბლიკებისგან"  - რუსეთის ფედერაციის სუბიექტებისგან” - საჭიროებს მნიშვნელოვან განმარტებას.

 

აფხაზეთში ტიტულოვანი ერი არა აფხაზები, არამედ სომხები იქნებიან. ამაზე უკვე ზრუნავენ აფხაზი სომხები, რომლებიც ტოტალურად დომინირებენ საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიაზე. მაგრამ აფხაზებისთვის მდგომარეობა კატასტროფული გახდება, როცა აქ „არცახელი“ სეპარატისტები გადმოსახლდებიან. აფხაზეთში საერთოდ არ გადადიან იმისთვის, რომ აქ „მეორე როლზე“ დათანხმდნენ! სომეხი "არცახელი" სეპარატისტები შეეცდებიან თავიანთი აფხაზეთი იგივე მონოეთნიკური ტერიტორია გახადონ, რაც ოკუპაციის წელს აზერბაიჯანული ყარაბაღთან მიმართებაში ჩაიდინეს.

 

აქედან გამომდინარეობს დასკვნა - სეპარატიზმს ნებისმიერი ფორმით მიჰყავს აფხაზი ხალხი დაღუპვამდე და მიწის დაკარგვამდე. მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა, სადაც აფხაზეთს საქართველოს კონსტიტუციით აქვს ავტონომიის ფართო უფლებები, აძლევს აფხაზ ხალხს აღორძინების შანსს.

 

 

 

ალექსანდრე ზაქარიაძე

წაკითხულია : 757