ანალიტიკა

აზერბაიჯანი დაინტერესებულია საქართველოს კეთილდღეობით, სტაბილურობითა და ტერიტორიული მთლიანობით. სომხეთს შეუძლია ეს ყველაფერი რეგიონული ომით გაანადგუროს...
18.03.24 12:10

მსოფლიო ისტორიაში ცოტაა მაგალითები, როდესაც ერთმა სახელმწიფომ გულწრფელად გააკეთა ყველაფერი, რათა უზრუნველეყო მისი უახლოესი მეზობლის აყვავება, პოლიტიკური სტაბილურობა და ერთიანობა. აზერბაიჯანისა და საქართველოს ურთიერთობები კი სწორედ ასეთი უნიკალური შემთხვევაა. არავინ არის დაინტერესებული საქართველოს სტაბილურობით ისე, როგორც აზერბაიჯანი.

 

ძირითადი ინფრასტრუქტურული პროექტები, უპირველეს ყოვლისა, ენერგორესურსების ევროპულ ბაზრებზე ტრანსპორტირებისთვის, ისევე როგორც სატრანზიტო პროექტები, რომლებსაც აზერბაიჯანი თურქეთთან და საქართველოსთან ერთად ახორციელებს, წარმოუდგენელია სამი ქვეყნის ორმხრივად მომგებიანი თანამშრომლობისა და ჩვენს ქვეყანაში სტაბილურობის გარეშე. აზერბაიჯანი უპირობოდ აღიარებს საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას და მხარს უჭერს აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის დეოკუპაციას და ქართველ დევნილთა დაბრუნებას.

 

შედარებისთვის, სომხეთსა და სომხურ ლობს სრულიად განსხვავებული დამოკიდებულება აქვს საქართველოს მიმართ. დაწყებული იქიდან, რომ საქართველოს ტერიტორიაზე სეპარატიზმს სწორედ სომხური ლობი ამწვავებდა. აფხაზეთში საქართველოს წინააღმდეგ იბრძოდნენ სომეხი ბოევიკები, ხოლო ე.წ „არცახელმა“ სეპარატისტებმა რუსეთზე ბევრად ადრე აღიარეს ე.წ. სოხუმისა და ცხინვალის სეპარატისტული რეჟიმების „დამოუკიდებლობა“ და სომხეთი გაეროს გენერალურ ასამბლეაზე მუდმივად  წინააღმდეგი იყო ქართველი დევნილების აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში დაბრუნებისა. აღარაფერს ვამბობთ იმაზე, რომ სომეხი „სტრატეგიები“ თავიანთ გეგმებში რეგულარულად „ყოფენ“ საქართველოს. ისინი ყველგან აცხადებენ თავიანთ პრეტენზიებს სამცხე-ჯავახეთზე, როგორც თითქოს სომხურ „ჯავახკზე“.

 

საქართველოს მეგობრული ქვეყნებიც კი ვერ აცნობიერებენ ჩვენი ქვეყნის წინაშე მდგარ რისკებს და საქართველოში სტაბილურობის მნიშვნელობას. უკრაინა, რა თქმა უნდა, საქართველოს მეგობარი ქვეყანაა. თავის მხრივ, საქართველო მხარს უჭერს უკრაინას, რომელიც აგრესიის მსხვერპლია, და მხარს უჭერს უკრაინის ტერიტორიების სრულ დეოკუპაციას. უკრაინაში კი ზოგიერთ პოლიტიკოსს სურს, საქართველომ „მეორე ფრონტის“ გახსნას - ე.ი. ომში ჩაებას, თუნდაც საქართველოს მასშტაბებით და უკვე ოკუპირებული ტერიტორიების არსებობით, რაც მხოლოდ უგუნური ავანტიურაა, რომელსაც შეუძლია გამოიწვიოს საქართველოს სრული დანგრევა და მისი ახალი ტერიტორიების ოკუპაცია.

 

ყველა ნიშნით, კიდევ ერთ საქართველოს ე.წ. „მეგობარ“ ქვეყანას  სურს რეგიონის „აფეთქება“ და ამით საქართველოს კატასტროფამდე მიყვანა. საუბარია საფრანგეთზე, რომელიც ფარველობს სომხეთსა და სომეხ ნაციონალისტებს.

 

საფრანგეთი ერთხელ უკვე „დაეხმარა“ საქართველოს 2008 წლის აგვისტოში. მისმა იმჟამინდელმა პრეზიდენტმა, ნიკოლა სარკოზიმ, სინამდვილეში თბილისში საქართველოს კაპიტულაციისა და მისი ტერიტორიების დათმობის შესახებ  შეთანხმება ჩამოიტანა. შემდეგ, ძირითადად, ფრანგული „მშვიდობისმყოფელობის“ გამო, საქართველომ დაკარგა აფხაზეთი და სამაჩაბლო.

 

დღეს პარიზი კვლავ მიზანმიმართულად პოსტსაბჭოთა სივრცეში ხელახალ გამწვავებას ხელს უწყობს. უკრაინასთან დაკავშირებით, საფრანგეთის ამჟამინდელმა პრეზიდენტმა ემანუელ მაკრონმა, ერთი მხრივ, გამოაცხადა ამ ქვეყანაში ჯარების გაგზავნის შესაძლებლობა რუსეთთან დასაპირისპირებლად, ხოლო მეორეს მხრივ, შესთავაზა ზავი პარიზის ზაფხულის ოლიმპიადაზე.

 

შესაძლოა ეს გზავნილები ნაკარნახევია არა მხოლოდ კრემლისთვის, არამედ ერევანისთვისაც, რომელიც დღეს იარაღს პარიზიდან იღებს. შემთხვევითი არ არის, რომ მაკრონის განცხადებებს სომეხი ნაციონალისტები დიდი აღტაცებით შეხვდნენ. ეს ხომ იმას ნიშნავს, რომ საფრანგეთს შეუძლია თავისი ჯარების გაგზავნა ყოფილი სსრკ-ს ტერიტორიაზე, როგორც უკრაინაში, ასევე სამხრეთ კავკასიაში. პარიზს შეუძლია მიაპყროს მსოფლიო ყურადღება სამხედრო პროვოკაციებისკენ, თუკი მისი თანხმობით პარიზის ოლიმპიურ თამაშებს ახალი ომით „ააფეთქებს“. ახალი ომის შემთხვევაში რევანშისტული გეგმების მისაღწევად სომეხი ნაციონალისტები პირველ რიგში  აზერბაიჯანის, საქართველოსა და თურქეთის ერთობლივი პროექტების განადგურებას ეცდება. აქ საქართველო აუცილებლად თავდასხმის ქვეშ არის.

 

აზერბაიჯანი სწორედ მშვიდობიანი საქართველოთია დაინტერესებული, რაც ქართველი ხალხის მისწრაფებებს და საქართველოს ხელისუფლების ამოცანებს სრულიად ემთხვევა. აქედან გამომდინარე, მნიშვნელოვანი იყო საქართველოს ახალი პრემიერ-მინისტრის, ირაკლი კობახიძის პირველი ოფიციალური ვიზიტი აზერბაიჯანში 2024 წლის 17 მარტს.

 

ვიზიტის დროს ირაკლი კობახიძემ ხაზი გაუსვა, რომ თბილისსა და ბაქოს შორის ურთიერთობების კარგი დინამიკაა, როგორც პოლიტიკური, ასევე ეკონომიკური და კულტურული თვალსაზრისით. მან მადლობა გადაუხადა ალიევს საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის მხარდაჭერისთვის და აღნიშნა, რომ საქართველო ასევე ყოველთვის იყო აზერბაიჯანის ტერიტორიული მთლიანობის მტკიცე მხარდამჭერი. ბოლო შეხვედრაზე, კობახიძის თქმით, მხარეებმა განიხილეს როგორც ორმხრივი ურთიერთობები, ასევე რეგიონული და გლობალური პროცესები. მან ასევე გამოხატა ქვეყნის მზადყოფნა განაგრძოს საკუთარი წვლილის შეტანა რეგიონში მშვიდობისთვის.

 

„ჩვენ მაღალი დონის სავაჭრო და ეკონომიკური ურთიერთობები გვაქვს. აზერბაიჯანი საქართველოს ტოპ სავაჭრო პარტნიორთა ხუთეულშია მოცულობის თვალსაზრისით და, რა თქმა უნდა, ამ მხრივ, პარტნიორობის კიდევ უფრო დიდი განვითარებაც ძალიან მნიშვნელოვანია. დიდი პერსპექტივაა ტრანსპორტისა და ენერგეტიკის სფეროებში თანამშრომლობის განვითარებისთვის, როგორც ეს ბატონმა პრეზიდენტმა ილჰამ ალიევმაც ბრძანა“, - განაცხადა ირაკლი კობახიძემ ბაქოში აზერბაიჯანის პრეზიდენტთან ერთობლივ ბრიფინგზე. საქართველოს მთავრობის მეთაურმა ასევე აღნიშნა მაღალი დონის შეხვედრებისა და ვიზიტების მნიშვნელობა და ილჰამ ალიევი საქართველოში ვიზიტით მიიწვია და იმედი გამოთქვა, რომ აზერბაიჯანის ლიდერი მალე შეძლებს ვიზიტს.

 

აზერბაიჯანის რესპუბლიკის პრეზიდენტმა ილჰამა ალიევმა საქართველოს პრემიერ-მინისტრ ირაკლი კობახიძესთან შეხვედრის შემდეგ პრესას ხაზგასმით განუცხადა, რომ საქართველო და აზერბაიჯანი, როგორც ორი დამოუკიდებელი სახელმწიფო, ყოველთვის ერთმანეთის გვერდით იდგნენ. მისი თქმით, დღეს აზერბაიჯანი და საქართველო ერთობლივი ძალისხმევით უზრუნველყოფენ არა მხოლოდ თავიანთი ქვეყნების ეკონომიკურ განვითარებას, არამედ, ამავე დროს, რეგიონისთვის და ევრაზიისთვის, ფართო„ზოგადად, აზერბაიჯანული გაზის მიმღები ქვეყნების რაოდენობამ 8-ს მიაღწია და ეს არ არის ლიმიტი. ამ ქვეყნების რაოდენობა უახლოეს მომავალში გაიზრდება. აზერბაიჯანის ენერგორესურსებზე მოთხოვნა იზრდება და ყოველწლიურად გაიზრდება...

 

„მჯერა, რომ ისეთი წარმატებული პროექტები, როგორიცაა ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანი, ბაქო-თბილისი-ერზრუმი, სამხრეთ გაზის პროექტი, ბაქო-თბილისი-ყარსი, გახდება მაგალითი მწვანე ენერგიის პროექტისთვის (ელექტროენერგიის მიწოდება აზერბაიჯანიდან ევროპაში საქართველოს გავლით შავი ზღვის გასწვრივ. ) და იგივე განხორციელდება წარმატებით. ამის საჭიროებაც დიდია. საქართველოსაც და აზერბაიჯანსაც ძალიან დიდი განახლებადი ენერგოპოტენციალი გააჩნია. სპექტრში, მნიშვნელოვან ქვეყნებად იქცნენ.“

 

აზერბაიჯანსა და საქართველოს შორის სავაჭრო ბრუნვაც იზრდება, უკვე 900 მილიონ დოლარს უახლოვდება, გასულ წელს ის დაახლოებით 15%-ით გაიზარდა. საქართველოს მთავრობის გააზრებული რეფორმის პოლიტიკის წყალობით, ქვეყანაში შეიქმნა შესანიშნავი საინვესტიციო კლიმატი. აზერბაიჯანელმა ინვესტორებმა საქართველოს ეკონომიკაში ინვესტიციების სახით 3,4 მილიარდი დოლარის ინვესტიცია განახორციელეს, ბუნებრივია, ამის მთავარი მიზეზი შესანიშნავი საინვესტიციო კლიმატის არსებობაა“, - აღნიშნა აზერბაიჯანის პრეზიდენტმა.

 

პრეზიდენტმა ილჰამ ალიევმა განსაკუთრებით ხაზი გაუსვა, რომ აზერბაიჯანი და საქართველო ყოველთვის მხარს უჭერდნენ ერთმანეთის სუვერენიტეტს, ტერიტორიულ მთლიანობას და საზღვრების ხელშეუხებლობას და მხარს უჭერდნენ ერთმანეთს შესაბამის საერთაშორისო ორგანიზაციებში კენჭისყრისას. ეს მხარდაჭერა მომავალშიც გაგრძელდება.

 

 

ალექსანდრე ზაქარიაძე

წაკითხულია : 928